Ιστορία
Καμπάνες ήχησαν σήμερα στη ιαπωνική πόλη Χιροσίμα με αφορμή την 78η επέτειο από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στον κόσμο
Ήταν 8:15 το πρωί της 6ης Αυγούστου 1945, όταν το αμερικανικό βομβαρδιστικό B-29 «Enola Gay» έριξε τη βόμβα «Little Boy» (Αγοράκι) και ισοπέδωσε τη Χιροσίμα που είχε τότε πληθυσμό περίπου 350.000 κατοίκους.
Περίπου 100.000 άνθρωποι πέθαναν άμεσα ή τα επόμενα πέντε χρόνια από τα αποτελέσματα της ραδιενέργειας.
Η Αεροπορία των ΗΠΑ πριν ρίξει τη βόμβα πέταξε φυλλάδια στη Χιροσίμα προειδοποιώντας για τον βομβαρδισμό, αλλά αυτή ήταν μία συνήθης πρακτική και σχεδόν κανένας δεν έδωσε σημασία
Περίπου στις 06:00 το πρωί στη Χιροσίμα, η σειρήνα για τις αεροπορικές επιδρομές ήχησε για ένα ολόκληρο λεπτό. Ήταν ο τρίτος συναγερμός της ημέρας!
Ο κόσμος δεν πανικοβλήθηκε γιατί η σειρήνα ακουγόταν τακτικά κάθε πρωί αυτή την ώρα όταν περνούσε ένα αμερικανικό μετεωρολογικό αεροπλάνο.
Δύο ημέρες πριν, 720.000 φυλλάδια είχαν πέσει που προειδοποιούσαν ότι ιαπωνικές πόλεις θα καταστραφούν αν η Ιαπωνία δεν παραδοθεί. «Οι βόμβες δεν έχουν μάτια», δηλαδή ότι «σκοτώνουν αδιάκριτα», ανέφεραν τα φυλλάδια, καλώντας τους κατοίκους να απομακρυνθούν.
Η βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα είχε την κωδική ονομασία «Little Boy» ενώ αυτή που έπεσε στο Ναγκασάκι «Fat Man». Τα σχέδια των βομβών δημιουργήθηκαν από τον Robert Serber ο οποίος επέλεξε τις κωδικές ονομασίες σύμφωνα με τα σχήματα των βομβών.
Η «Fat Man» ήταν στρογγυλή και χοντρή και πήρε το όνομά της από τον χαρακτήρα toy «Κάσπερ Γκούτμαν» που ενσάρκωσε ο ηθοποιός Σίντνεϊ Γκρίνστριτ στην ταινία του Τζον Χιούστον «Το Γεράκι της Μάλτας».
Η «Little Boy» πήρε το όνομά της από τον «Βίλμερ Κουκ», τον χαρακτήρα που ενσάρκωσε ο Ελάιζα Κουκ τζούνιορ, στην ίδια ταινία. Τα στοιχεία τα έχει δώσει ο πρωταγωνιστής της ταινίας του 1941, Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ.
Τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα ακολούθησε η ρίψη ατομικής βόμβας στο Ναγκασάκι στις 9 Αυγούστου 1945, με απολογισμό περισσότερους από 75.000 νεκρούς. Η Ιαπωνία συνθηκολόγησε ύστερα από έξι ημέρες, γεγονός που οδήγησε στη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όταν η ατομική βόμβα έπεσε στη Χιροσίμα, μαύρες σκιές ανθρώπων, ζώων και αντικειμένων, όπως ποδήλατα, βρέθηκαν διάσπαρτες στα πεζοδρόμια και τα κτίρια της Χιροσίμα (και του Ναγκασάκι αργότερα).
Σύμφωνα με τον Δρ Μάικλ Χάρτσορν, όταν μια βόμβα εκρήγνειται, το έντονο φως και η θερμότητα εξαπλώνονται γύρω από το σημείο της έκρηξης· αντικείμενα και άνθρωποι «προστάτευσαν» σημεία πίσω τους απορροφώντας το φως και την ενέργεια.
Το ίδιο φως, λοιπόν, κατάφερε να «λευκάνει» το τσιμέντο ή και την πέτρα που αποτελούσε το «φόντο» του ανθρώπου είτε του αντικειμένου. Το γύρω φως κράτησε λευκό το σκυρόδεμα ή την πέτρα γύρω από τη «σκιά».
Με άλλα λόγια, αυτές οι απόκοσμες σκιές είναι στην πραγματικότητα πώς φαινόταν το πεζοδρόμιο ή το κτίριο, λίγο πριν από την πυρηνική έκρηξη. Απλώς οι υπόλοιπες επιφάνειες λευκάνθηκαν, κάνοντας την κανονικά χρωματισμένη περιοχή να μοιάζει με σκούρα σκιά.
Το 1945, οι ιάπωνες χειριστές ραντάρ εντόπισαν εισερχόμενα αμερικανικά αεροπλάνα (ένα από τα οποία έφερε τις πυρηνικές βόμβες), αλλά αποφάσισαν να μην τα αναχαιτίσουν καθώς ο μικρός αριθμός αεροπλάνων δεν θεωρούνταν απειλή.
Η Little Boy εξερράγη πάνω από τη Χιροσίμα στις 08:15 της 6ης Αυγούστου 1945 . Περίπου μια ώρα νωρίτερα, το ιαπωνικό δίκτυο ραντάρ είχε εντοπίσει αμερικανικά αεροσκάφη που κατευθύνονταν προς τη νότια Ιαπωνία και είχε εκδοθεί συναγερμός σε πολλές πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Χιροσίμα.
Ωστόσο, στις 08:00, ο χειριστής διαπίστωσε ότι ο αριθμός των αεροπλάνων ήταν πολύ μικρός, πιθανότατα όχι περισσότερο από τρία, και ο συναγερμός αεροπορικής επιδρομής άρθηκε.
Μετά τον ατομικό βομβαρδισμό της Χιροσίμα, εκατοντάδες άνθρωποι (πολλοί από αυτούς ήδη τραυματισμένοι), κατευθύνθηκαν προς το Ναγκασάκι. Από αυτούς, 165 επέζησαν για να διηγηθούν την αγωνιώδη ιστορία τους.
Οι ΗΠΑ αρχικά αρνήθηκαν ότι οι ατομικές βόμβες προκαλούσαν οποιαδήποτε μορφή ραδιενέργειας, αποκαλώντας αυτούς τους ισχυρισμούς ως «ιαπωνική προπαγάνδα».
Ακόμη και οι «New York Times» δημοσίευσαν ένα άρθρο με τίτλο «Καμία ραδιενέργεια στη Χιροσίμα», επικαλούμενοι μόνο στρατιωτικές πηγές και αγνοώντας αναφορές αυτοπτών μαρτύρων για αποτελέσματα της ραδιενέργειας.
Υπάρχει καταγεγραμένος άνθρωπος που βρέθηκε 170 μέτρα από το «σημείο μηδέν» κι όμως επέζησε. Αυτός είχε καλυφθεί σε καταφύγιο, που άντεξε τον όλεθρο.
Ο Σουνάο Τσουμπόι, όμως, ήταν καθ’ οδόν για το κολέγιο όταν έγινε η έκρηξη στη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου 1945, έχοντας εγκαύματα σε όλο του το σώμα.
