Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγρόπουλου από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα, στα Εξάρχεια, που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα. Κανείς δεν έμεινε ασυγκίνητος από τον θάνατο του 15χρονου παιδιού, ενώ κάθε χρόνο την ημέρα της δολοφονίας του γίνονται πορείες στη μνήμη του σε όλη την Ελλάδα.
Ένας από τους πιο γνωστούς κατοίκους των Εξαρχείων είναι και ο Αύγουστος Κορτώ, ο οποίος κάθε φορά που περνά από το συμβολή των οδών Τζαβέλα και Μεσολογγίου θυμάται πάντα το γεγονός αυτό, αλλά περισσότερο τα συναισθήματα τα οποία του προκάλεσε.
«Πιο πολύ θυμάμαι την άρνηση.
Όχι γιατί δεν είχαμε ικανό τον δολοφόνο, αλλά γιατί δεν μπορούσαμε – δεν θέλαμε – να πιστέψουμε ότι δυο βήματα απ’ το σπίτι μας, σ’ έναν πεζόδρομο που διασχίζαμε κάθε μέρα, ένα παιδί είχε δολοφονηθεί εν ψυχρώ.
Κάποια πένθη δεν καταλήγουν ποτέ στην αποδοχή: μένουν παντοτινά καθηλωμένα στην άρνηση:
Όχι, δεν είναι δυνατόν. Κι όμως είναι, σου λέει η πραγματικότητα, η ιστορία. Κι εσύ πάλι: Όχι, δεν είναι δυνατόν – λες και μπορείς να απλώσεις το χέρι μέσα απ’ τον χρόνο, και να σκουντήξεις το παιδί να μην το βρει η σφαίρα, να ρίξεις κάτω τον φονιά.
Κάθε μέρα, περνώντας, βλέπω το μνημείο. Κάθε μέρα, λέω “Όχι”. Σαν να περιμένω το βράδυ που θα δω το παιδί, και θα του πω, λάθος, όλοι κάναμε λάθος, το σωστό είσαι εσύ – και δεν πέθανες», γράφει στα social media με αφορμή τη σημερινή μέρα.