«Οι νοσηλευτές έχουν μετατραπεί σε τέρατα» – Καταγγελία για τα νοσοκομεία

Δραματική έκκληση για «δικαιοσύνη και προστασία των πολιτών» απηύθυνε μέσω του ρ/σ Focus 103,6 και της εκπομπής 8-11 του Στέφανου Δαμιανίδη η κυρία Ανθούλα – Ειρήνη Μπένου.

Η 49χρονη εκπαιδευτικός και νοσηλεύτρια που νόσησε με Covid περιέγραψε την απίστευτη περιπέτεια που έζησε και τις δύο φορές που χρειάστηκε να νοσηλευτεί και χαρακτήρισε απάνθρωπη τη συμπεριφορά των υγειονομικών στο Γενικό Νοσοκομείο του Βόλου.

«Πήγα στο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου με 93 οξυγόνο και εκεί ξεκίνησε η περιπέτεια μου στο κολαστήριο. Αντιμετώπισα ένα εχθρικό περιβάλλον, αισθάνθηκα τρόμο, αισθάνθηκα ότι απειλούμε. Υπάρχουν άνθρωποι αβοήθητοι και αυτός ο λόγος που επικοινώνησα μαζί σας. είναι μία. Θα πρέπει οι άνθρωποι που ανήκουν στο χώρο της υγείας να σεβαστούν τη δεοντολογία του επαγγέλματός τους»

“Αρχικά νοσηλεύτηκα σε δωμάτιο με χαλασμένο κρεβάτι χωρίς ανάκληση Είχα να κοιμηθώ 8 ημέρες είχα πιαστεί ολόκληρη, μας είχαν κλειδωμένος. Οι περισσότεροι νοσηλευτές έχουν μετατραπεί σε τέρατα Αργότερα με πήγαν σε δωμάτιο απομόνωσης, όλοι ήμασταν κι εκεί κλειδωμένοι. Δεν σταμάτησα να διαμαρτύρομαι, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Νοσηλευτές έρχονταν δύο φορές την ημέρα μόνο. Μία ηλικιωμένη κυρία δίπλα μου εξετάστηκε από παιδίατρο. Την είχαν δεμένη, ήταν γεμάτη κατακλίσεις, της άφηναν φαγητό, αλλά πώς να το φάει δεμένη; Φυσικά χειροτέρεψε.

Μία άλλη κυρία δίπλα μου έχει χάσει τον άντρα της . Και το μόνο που βρήκε να της πει η κοινωνική λειτουργός, ήταν ότι να μην βάλουν κηδειόχαρτα για να μην πάει κόσμος στην κηδεία. Όταν με έπιασε παροξυσμός και δεν μπορούσα να αναπνεύσω, εκείνη με βοήθησε, γιατί δεν ερχόταν κανείς.”.

Η κυρία Ανθούλα περιέγραψε και τα όσα της συνέβησαν όταν χρειάστηκε να επιστρέψει στο νοσοκομείο και να νοσηλευτεί ξανά.

«Η δεύτερη εισαγωγή ήταν ακόμα χειρότερη. Αρχικά δίπλα μου ήταν μία κυρία 67 ετών πολύ βαριά, στα τελευταίο της. Και η γυναίκα ήταν μόνη της αβοήθητη, δυσκολευόταν να αναπνεύσει. Από τη στιγμή που ήρθαν και την πήραν, έμεινα μόνη στο δωμάτιο όλες τις ημέρες περίπου 8 και πάλι κλειδωμένη. Δίπλα σε ένα σπασμένο παράθυρο, πάλεψα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να ζήσω δεν μπορούσα να σηκωθώ άλλαζα μόνη μου τις πάνες στο κρεβάτι μου. Τα χέρια μου ήταν μελανά και πρησμένα από τα τρυπήματα, Τους ζητούσα αλοιφές, αναγκάστηκα να βάλω πάνω μου βούτυρο, από εκείνο που μας έφερναν να φάμε. Μου έκλεψαν το κινητό, δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με το σπίτι μου, να δω τι κάνει ο σύζυγός μου που είχε 88 οξυγόνο, είναι παχύσαρκος και έχει πολλά υποκείμενα νοσήματα. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με το παιδί μου, που είναι με 80% αναπηρία και έχει και covid».

Η 49χρονη εκπαιδευτικός και νοσηλεύτρια προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και δηλώνει αποφασισμένη να πάει στον Εισαγγελέα.

«Πρόκειται για ένα υδροκέφαλο σύστημα ανίκανο να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Καταπατούνται όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα, το βίωσα στο πετσί μου και σα νοσηλεύτρια μπορούσα να καταλάβω ακόμα περισσότερα. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως κοιμούνται αυτοί οι άνθρωποι το βράδυ. Υπήρχαν κάποιοι σωστοί αλλά οι περισσότεροι έχουν σπάσει τα νεύρα τους και βγάζουν τον κακό τους εαυτό».