Κοινωνία
Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Προσπαθούσα εναγωνίως αυτές τις ημέρες να ανακαλύψω και μια δικιά μου… ιδιαιτερότητα που με κάνει να αισθάνομαι μειοψηφικός, καταπιεσμένος αλλά και περήφανος ταυτόχρονα.
Ωραία, λοιπόν, είμαι φανατικός κυνηγός! Και βγαίνω βόλτες μέσα στο καταχείμωνο με το ηλικιωμένο (πλέον) σκυλάκι μου μήπως και ανταμωθώ με καμιά μπεκάτσα. Συνήθως επιστρέφω στο σπίτι με γεμάτα πνευμόνια και άδεια… τσάντα, αλλά δεν έχει σημασία, εγώ αισθάνομαι ολοκληρωμένος. Ε, λοιπόν, τι bullying έχω φάει στη ζωή μου γι’ αυτή μου την… ιδιαιτερότητα δεν περιγράφεται! Ειδικότερα από νεότερους ανθρώπους σε παρέες (σ.σ.: που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το κοτσύφι από την καρακάξα…).
Η επίθεση κινείται στη λογική του… «αχ τα καημένα τα πουλάκια», λες και δεν υπάρχουν άλλα «καημένα ζωάκια» στην τροφική αλυσίδα, καθώς και… κατακαημένα ανθρωπάκια στην Ελλάδα των Μνημονίων. Τις περισσότερες φορές αντιπαρέρχομαι τη ρηχή προσέγγιση με επιχειρήματα (όταν έχω κέφι να εξηγήσω ότι η νόμιμη και ελεγχόμενη κυνηγετική δραστηριότητα θεωρείται συνώνυμη της αειφορίας στις πλέον ανεπτυγμένες οικολογικά κοινωνίες). Κι άλλες φορές που δεν έχω κέφι, περιορίζομαι σε ένα απλό χαμόγελο συγκατάβασης.
Ομολογώ όμως ότι ποτέ δεν σκέφτηκα να διαδηλώσω το… πάθος μου και την καταπίεση που υφίσταμαι στο κέντρο της Αθήνας, φορώντας τη στολή… εργασίας! Υπό αυτήν την έννοια δυσκολεύομαι να καταλάβω το πολύχρωμο νταβαντούρι του ετήσιου Gay Pride με τα «χτισμένα» αγόρια που διαδηλώνουν με μαγιό τάνγκα για να διατρανώσουν την… καταπίεση που υφίστανται.
Για να εξηγούμαστε.
Ομοφοβικός δεν υπήρξα ποτέ. Δεν έχω μάθει να ξεχωρίζω τους ανθρώπους από «ιδιαιτερότητες» που πιθανόν δεν συμμερίζομαι, αλλά από τα χαρίσματά τους και την αξιοπρέπεια στη συμπεριφορά τους. Προς αυτήν την κατεύθυνση, λοιπόν, δηλώνω απερίφραστα ότι υπάρχουν gay πολύ πιο αξιοπρεπείς και μπεσαλήδες από κάτι μάγκες που πουλάνε περίσσευμα τεστοστερόνης.
Ομως οι παρδαλές παρελάσεις και οι προκλητικές εκδηλώσεις «υπερηφάνειας» ελάχιστα συμβάλλουν στην άρση των όποιων κοινωνικών προκαταλήψεων, που στην Ελλάδα δεν είναι και ιδιαίτερα ισχυρές. Ομοφυλόφιλοι κατέχουν σήμερα αξιοκρατικά θέσεις εξουσίας και ευθύνης, χωρίς κανείς να τους κρίνει για τα σεξουαλικά γούστα τους.
Επομένως, κάτι άλλο συμβαίνει.
Το συμπέρασμά μου είναι ότι πρόκειται για μια καλοστημένη, διεθνούς επιπέδου «μπίζνα», ακριβώς επειδή οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν ένα εκλογικό και εμπορικό target group με σημαντική οικονομική ισχύ και ανερχόμενη πολιτική επιρροή. Νομίζω, όμως, ότι είναι λάθος να πέφτουν οι ίδιοι θύματα μιας εξόχως κραυγαλέας και αντιαισθητικής εκστρατείας «περιχαράκωσης»… καρναβαλικού τύπου σε μια κοινωνία που έχει ασφαλώς πολύ σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί από το τι γίνεται στο κρεβάτι του γείτονα…
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
