Κοινωνία
O Michael Carroll ήταν ένας 19χρονος Σκοτσέζος που έπρεπε να ψάχνει στα σκουπίδια για τα προς το ζην.
Η ζωή είδε προφανώς τα δεινά του και είπε να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση, εξασφαλίζοντάς του μάλιστα τα μέσα για να μην έχει να νοιαστεί ποτέ ξανά στη ζωή του για το χρήμα.
Κέρδισε λοιπόν στο Λόττο τον Νοέμβριο του 2002 όχι λιγότερα από 10.890.000 ευρώ (9.736.131 λίρες), ένα πραγματικά αστρονομικό ποσό που τον έκανε βαθύπλουτο. Μόνο που η πορεία του με τον πλούτο θα ήταν τέτοια που -πιο σύντομα απ’ όσο θα περίμενε προφανώς και ο ίδιος- θα βρισκόταν εργάτης σε μπισκοτο-βιομηχανία να ζει με τον βασικό μισθό του ανειδίκευτου.
Το ταξίδι του βέβαια από τα αλώνια στα σαλόνια και από κει ξανά πίσω στη φτώχεια ήταν ανεπανάληπτο. Γιατί μιλάμε για έναν νεαρό που ξόδευε το άφθονο -όπως νόμιζε- παραδάκι του σε γρήγορα αυτοκίνητα, καυτές γυναίκες και πρωτόγνωρα πάρτι, λες και δεν υπήρχε αύριο.
Και δεν υπήρχε όντως, αφού ακόμα και δυο φορές στη «στενή» θα βρισκόταν για τα απίστευτα καμώματά του. «Αγροίκο του Λόττο» τον αποκαλούσαν εξάλλου οι παραδοσιακά πλούσιοι γείτονές του, καθώς με τα καθημερινά ξέφρενα πάρτι και τα νυχτοπερπατήματά του δεν άφηνε κανέναν να ησυχάσει.
Αφού χάρισε 4,5 εκατ. ευρώ σε οικογένεια και φίλους, ο 19χρονος αγόρασε λοιπόν μια βίλα σε πανάκριβη συνοικία του Νόρφολκ και σπαταλούσε τα εκατομμύριά του στα σπορ αμάξια, τον τζόγο και όλες τις αμαρτίες μαζεμένες, από κοκαΐνη μέχρι και ιερόδουλες με τη σέσουλα.
Την ώρα που ξεκοκάλιζε την περιουσία του με συνοδεία δυο μπουκάλια βότκα τη μέρα, τα θρυλικά πια πάρτι του τον είχαν κάνει το μαύρο πρόβατο της αριστοκρατικής γειτονιάς. Τον κατηγόρησαν κάποια στιγμή για αντικοινωνική συμπεριφορά, αφού τρομοκρατούσε τώρα τους φιλήσυχους γείτονες που τολμούσαν να διαμαρτυρηθούν, και πέρασε 5 μήνες στη φυλακή το 2004. Όχι για διατάραξη κοινής ησυχίας, αλλά γιατί τον έπιασαν με μικροποσότητα κοκαΐνης.
Άλλους εννιά μήνες στη «στενή» θα περνούσε και τον Φεβρουάριο του 2006, όταν μπλέχτηκε σε έναν καυγά από κείνους που συνήθιζε να ξεκινάει πια. Το ξέφρενο πάρτι του θα έφτανε ωστόσο στο τέλος του τον Φεβρουάριο του 2010, όταν κήρυξε πτώχευση και έκανε αίτηση για κοινωνικά επιδόματα.
Μακριά πια από τον παλιό κακό του εαυτό, ο 27χρονος (το 2010) που ζούσε σαν ροκ σταρ έπιασε κάποια στιγμή μια δουλίτσα σε εργοστάσιο παρασκευής μπισκότων και ζούσε με μερικές εκατοντάδες ευρώ τον μήνα. Μόνο που έβγαινε και δήλωνε μαγικά πως ήταν ακόμα πιο ευτυχισμένος από την εποχή του εύκολου χρήματος.
«Έχω ό,τι χρειάζομαι», είπε σε άλλη μια από τις τόσες συνεντεύξεις του, «κι αυτή είναι μια νέα αρχή για μένα». Και η αρχή είχε γίνει κακά, καθώς από την τεράστια βίλα του βρέθηκε άστεγος να κοιμάται σε ένα πάρκο, ψαχουλεύοντας για μια ακόμα φορά στα σκουπίδια.
«Είμαι σίγουρα πολύ πιο ευτυχισμένος γιατί επέστρεψα στην πραγματικότητα», δήλωσε χρόνια αργότερα για τη νέα του κατάσταση. Όταν τον αναγνωρίζει κάποιος και τον ρωτά για τα περασμένα μεγαλεία, εκείνος απαντά σχεδόν αδιάφορα: «Ήμουν ένας 19χρονος ανόητος που τρελάθηκε, ποιος έφηβος δεν θα τρελαινόταν; Τώρα όμως είμαι ενήλικος και ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Μου αρέσει η δουλειά μου».
Ο άνθρωπος που οργάνωνε «συγκρουόμενα» με πραγματικά και πανάκριβα αμάξια στον κήπο της έπαυλής του τα βγάζει πλέον πέρα με τα βασικά και φαίνεται πιο χαρούμενος και συνειδητοποιημένος από ποτέ. Χωρισμένος από τη σύζυγό του και καθαρός από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, ζει κάπου στη Σκοτία για να είναι κοντά στην κόρη του.
«Το μόνο πράγμα που κέρδισα πραγματικά στη ζωή μου είναι να πάρω πίσω τη ζωή μου», λέει τώρα περιχαρής για τον τρόπο που τα βγάζει πέρα. Τι θα έκανε όμως αν τα κέρδιζε σήμερα όλα αυτά τα λεφτά;
«Θα βοηθούσα παιδιά με εθισμό στα ναρκωτικά και θα μετακόμιζα μετά στην Αυστραλία, θα αγόραζα μερικές ιδιοκτησίες, θα τις νοίκιαζα και θα καθόμουν μετά περιμένοντας το χρήμα να εισρεύσει. Μη με παρεξηγείτε πάντως, θα έκανα και μερικά πάρτι»…
