Τραγωδία στο Μάτι: Συγκλονίζει η εξομολόγηση του ανθρώπου που έμεινε 78 ημέρες στην εντατική

Βρέθηκε στην φωτιά στο Μάτι, πάλεψε με τις φλόγες και την μανία της φύσης για την ζωή του και βγήκε νικητής Μετά από 78 ημέρες στην εντατική ο Δημήτρης Φιλιππής μπορεί και πάλι να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, όμως το μυαλό του έχει μείνει εκεί. Οι μνήμες της 23ης Ιουλίου ξυπνάνε και πάλι και οι συγκλονιστικές του μαρτυρίες παγώνουν το αίμα.

Ο ίδιος έβαλε το εαυτό του σε δεύτερη μοίρα. Με το ξύπνησε από το κώμα το πρώτο πράγμα που ρώτησε, αυτό που τον ενδιέφερε ήταν η τύχη των δικών του ανθρώπων. Του 5χρονου γιου του, της γυναίκας του και των συγγενών τους. Δεν ήξερε τι είχε συμβεί μετά την φονική φωτιά στο Μάτι

“Τότε ησύχασα” λέει ο ίδιος. “Μόνο τότε ησύχασα, γιατί δεν ήξερα τι είχαν απογίνει ούτε το παιδί, ούτε η γυναίκα μου, ούτε οι συγγενείς. Κανένας”! δήλωσε στο δελτίο του ΑΝΤ1!

Το μοιραίο απόγευμα της 23ης Ιουλίου βρισκόταν μαζί με συγγενείς στην κατασκήνωση ορειβατών – φυσιολατρών στο Μάτι. Είδε τις φλόγες να έρχονται και έτρεξε να ζητήσει βοήθεια για τους δικούς του ανθρώπους. Εγκλωβίστηκε όμως με τη μηχανή και αναγκάστηκε να σταματήσει και να τρέξει να σωθεί μακριά από τη φωτιά!

“μπήκα σε ένα στενό που ήξερα ότι καταλήγει στη θάλασσα, αλλά ο δρόμος είχε κουκουνάρια καμμένα και γλίστρησα και έπεσα κάτω. Μετά βούτηξα στη θάλασσα, μετά ήρθαν κάποια στιγμή και μας πήραν οι βάρκες και μετά λεπτομέρειες δεν θυμάμαι πρέπει να λιποθύμησα”!

Την ίδια στιγμή η σύντροφος και ο γιος του βρισκόταν σε άλλο σημείο στο Μάτι και η μητέρα είχε μόνο ένα πράγμα στο μυαλό τους. Πως θα σώσει το παιδί.Η ίδια δηλώνει πως “το μόνο που ήθελα ήταν να σώσω το παιδί μου. Και γι’ αυτό το έστειλα ασυνόδευτο με τις πρώτες βάρκες που ήρθαν προκειμένου να σωθεί εκείνο από εκεί που καιγόμασταν κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα”.

Σε άλλο σημείο της θάλασσα ο Δημήτρης πάλευε και αυτός για να σωθεί από την φονική φωτιά στο Μάτι. Η μαρτυρία του στο κεντρικό δελτίο του ΑΝΤ1 για τις ώρες που πέρασε μέσα στο νερό συγκλονίζει!

“Έφτασα σε σημείο που με το ζόρι κράταγα το κεφάλι μου έξω από το νερό και έλεγα ότι αν δεν έρθουν να μας πάρουν θα πνιγώ. Από το κάψιμο θα πνιγόμουν. Είχα τρομερή κούραση και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Έβλεπα που έβαζαν πανιά στα πρόσωπά τους να καλυφθούν και εγώ μόλις έβαζα το πανί ήταν τόσο αδύνατη η αναπνοή μου που δεν μπορούσα να αναπνεύσω, πνιγόμουν!”

Σήμερα μετά από όλους αυτούς τους μήνες στο κρεββάτι του Ευαγγελισμού η φωνή του σπάει και τα μάτια θολώνουν από τα δάκρυα, όταν αναφέρεται στους γιατρούς και τους νοσηλευτές που του έσωσαν τη ζωή!“Αυτοί οι άνθρωποι μου έσωσαν τη ζωή, ήμουν πολύ χάλια. Όλο το προσωπικό του ευαγγελισμού μου συμπεριφέρθηκε σαν να ήμουν παιδί τους. Τους ευχαριστώ για όλα”.

Πάντα στο πλευρό του η σύντροφό του, το στήριγμά του όλους αυτούς τους μήνες. Που με περίσσιο θάρρος ψυχής βρισκόταν πάντα στο πλευρό του, χωρίς να χάσει ποτέ το χαμόγελο και την ελπίδα της!Μάλιστα εξομολογείται πως “πάντα έμπαινα μέσα στην εντατική του μίλαγα παρ’ όλο που ήταν σε καταστολή και πάντα είχα το χαμόγελο στα χείλη και την ελπίδα ότι θα βγει από εκεί”.

Και πράγματι ο Δημήτρης τα κατάφερε. Βγήκε νικητής. Οι μνήμες όμως από τη φονική φωτιά στο Μάτι και τα όσα έζησε δεν μπορούν να φύγουν από τη μνήμη του. Ακόμη παλεύει με αυτές αλλά και με ένα τεράστιο γιατί και με τις ευθύνες για όσα έγιναν!

Το βλέμμα του σκοτεινιάζει όταν έρχεται στο μυαλό του η καταστροφή. “Παλεύω κάθε μέρα και δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου πως κάηκαν 100 άνθρωποι χωρίς λόγο. Δεν υπήρχε κράτος, δεν υπήρχε τίποτα. Όλοι ήταν απών”!