Κοινωνία
Δεκατρείς μέρες έχουν περάσει από την άγρια δολοφονία του φιλάθλου της ΑΕΚ Μιχάλη Κατσουρή, από τους νεοναζί χούλιγκαν της Ντιναμό Ζάγκρεμπ στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Η μητέρα του άτυχου 29χρονου μίλησε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alpha και συγκλόνισε με τα λόγια της.
«Ποτέ δεν είχε μπλεχτεί σε τίποτα. Απλά είχε την αγάπη να δει την ΑΕΚ. Τίποτα άλλο. Ήταν σαν πόλεμος εκείνο το βράδυ.
Έτρεχαν γυναίκες, παιδιά. Πήγε να τους προστατεύσει, πήγε να βοηθήσει και τον μαχαίρωσαν. Εμένα το παιδί μου χάθηκε, αλλά βοήθησε κιόλας. Προστάτευσε. Ήρθαν για να σκοτώσουν», είπε αρχικά η μητέρα του Μιχάλη Κατσουρή.
«Αφού είδαν αυτό που γινόταν, έτρεξαν για να σωθούν. Έτρεξε κι ο γιος μου και την ώρα που έφευγε γύρισε το κεφάλι και είδε κάποιον κάτω, του είχαν σπάσει πόδια, χέρια και την ώρα που έσκυψε το παιδί να τον σηκώσει, εκεί έγινε», πρόσθεσε.
Στην ερώτηση για το αν οι φίλοι του γιου της ανέφεραν οτιδήποτε για τα ρούχα του δολοφόνου, απάντησε πως «Το παιδί αυτό έτρεξε, έφυγε. Του είχαν ρίξει μου είπε μολότοφ, έτρεξε να σωθεί στο πίσω στενό».
«Τι κάνανε σαν κράτος; Που είναι η Αστυνομία να περικυκλώσει τα πάντα; Να μην έμπαιναν καν μέσα. Όλα ανεξέλεγκτα. Πέρασαν και ήρθαν. Αυτοί που φταίνε, να πάνε στη Δικαιοσύνη και οτιδήποτε άλλο», ανέφερε στη συνέχεια.
Αναφορικά με την εκδοχή του ατυχήματος, και το ενδεχόμενο να έχει μαχαιρωθεί ο Μιχάλης κατά λάθος από άλλο οπαδό της ΑΕΚ, απάντησε: «Με τίποτα. Είναι δικαιολογίες αυτά που λένε. Κι αυτοί που δεν μαχαίρωσαν δεν είναι αθώοι. Δεν έπρεπε καν να πατήσουν εδώ. Εκεί τρελαίνομαι, με το κράτος. Γιατί τους άφησε; Είναι κάποιοι άνθρωποι που είναι εγκληματίες. Τι να πω. Εγώ δεν ζω».
Για την παρουσία της στο γήπεδο το βράδυ του Σαββάτου εξήγησε πως «Έλεγα «παιδί μου είσαι εδώ, ήρθα να σε δω». Δεν άντεχα, μου είχαν καρέκλα στο γήπεδο αλλά ήθελα να μπω μέσα. Έβλεπα ότι το παιδί μου το έβλεπε και έλεγα χαιρόμασταν και οι δύο. Έλεγα «αγόρι μου σε αγαπάνε όλοι, για σένα φωνάζουνε, για σένα κάνανε τα πάντα εδώ μέσα».
Τέλος, υποστήριξε πως «Όχι απλά μου στοίχισε η δολοφονία του Άλκη, αλλά έλεγα πως θα κοιμηθεί αυτή η μάνα; Τα συζητάγαμε κάθε βράδυ και ήρθε στο παιδί μου. Το παιδί μου έκλαιγε για τον Άλκη».
