Πώς τιμωρούσαν τους γυμνιστές στο Φάληρο το 1895

Οι μεγάλες ζέστες του καλοκαιριού έχουν έλθει και οι παραλίες, μικρές και μεγάλες, γεμίζουν από λουόμενους και οι πιο…απόμερες με γυμνιστές.

Εκεί που άνδρες και γυναίκες, εκ πεποιθήσεως οπαδοί της φύσης και της γύμνιας, θα χαρούν τον ήλιο και τη θάλασσα, μακριά από τα ενοχλητικά μάτια και χωρίς βεβαίως τις συνέπειες του νόμου όπως συνέβαινε παλιά, με τους χωροφύλακες να συλλαμβάνουν τους γυμνούς και να τους οδηγούν στο Αυτόφωρο γιατί προσέλαβαν τη «δημοσία αιδώ».

Ο γυμνισμός, στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1895, όχι όμως από ιδεολόγους γυμνιστές.

Την εποχή εκείνη, πολύς κόσμος κατέβαινε με το τρένο στο Φάληρο για να δροσιστεί. Οι γυναίκες με τα παιδιά τους – όσες τα έπαιρναν μαζί τους – έκαναν μπάνιο με τα κομπινεζόν, χωριστά από τους άνδρες. Κάποιοι μοναχικοί άνδρες, όμως, πήγαιναν λίγο πιο πέρα, σε απόμερα σημεία, και επιδίδονταν στον γυμνισμό εξ ανάγκης. Τα άτομα αυτά, για να μην βρέξουν τα εσώρουχά τους και για να μπορέσουν μετά να τα φορέσουν στεγνά, έκαναν μπάνιο «εν αδαμιαία περιβολή».

Το κακό είχε παραγίνει

Οι ανατολικές ακτές του Φαλήρου «φιλοξενούσαν» τους γυμνιστές, τον ένα μακριά από τον άλλο. Μετά το πέρας του μπάνιου, φορούσαν τα στεγνά ρούχα τους και έσπευδαν στον σταθμό για να πάρουν το τρένο για την Αθήνα.

Πολλοί γονείς, τότε, που αντιλήφθησαν τους γυμνιστές είχαν κάνει σχετικές καταγγελίες στην Αστυνομία και προσωπικά στον διευθυντή της, Δημήτριο Μπαϊρακτάρη, ότι τα άτομα αυτά, με την εμφάνισή τους, σκανδαλίζουν τα γυναικόπαιδα, προσβάλλοντας τα χρηστά ήθη και τη δημοσία αιδώ και ότι θα έπρεπε να επιληφθεί του θέματος.

Το μέτρο

Νόμος δεν υπήρχε που να τιμωρούσε τους γυμνιστές. Ετσι, ο Μπαϊρακτάρης έκανε κάτι απλό και αποτελεσματικό. Έστειλε, την ίδια κιόλας μέρα, τρεις χωροφύλακες να επιτηρούν όλη τη παραλία. Το πρώτο μέτρο που εφάρμοσαν εναντίον των γυμνιστών ήταν η…κατάσχεση των ρούχων τους!

Τους είπε, λοιπόν, ο Μπαϊρακτάρης: «Θα περιπολείτε στην παραλία και όταν θα βλέπετε κάποιον να κολυμπά γυμνός, θα κατάσχετε τα ρούχα του και θα του λέτε ότι θα του επιστραφούν την επομένη το πρωί, προσερχόμενοι αυτοπροσώπως στο αστυνομικό τμήμα για να τα παραλάβουν».

Ταυτοχρόνως, έθεσε σε ισχύ διάταγμα που συνέταξε ο ίδιος, μέσα σε λίγα λεπτά: «Τα αστυνομικά όργανα εντέλλονται όπως συλλαμβάνουσι τους εν αδαμιαία περιβολή λουομένους και εφόσον δεν καταστεί τούτο δυνατόν, προβούν εις την κατάσχεσιν των ενδυμασιών τους…Αι κατασχεθείσαι ενδυμασίαι δέον επιστραφώσει εις τους ιδιοκτήτας των την πρωίαν της επομένης, μετά των σχετικών οδηγιών…»

Οι χωροφύλακες, μόλις εντόπιζαν τους γυμνιστές, προέβαιναν στην κατάσχεση των ρούχων τους και τους άφηναν γυμνούς μέσα στη θάλασσα. Μην μπορώντας να μετακινηθούν, οι άμοιροι γυμνιστές, αναγκάζονταν να παραμείνουν ολόκληρη τη μέρα μέσα στη θάλασσα και το βράδυ, για να μην τους πάρει κανένα μάτι, τραβούσαν ολόγυμνοι για τα σπίτια τους!

Εξαφανίστηκαν

Την επομένη το πρωί πήγαιναν σαν βρεγμένες γάτες και παραλάμβαναν τα ρούχα τους με την ενυπόγραφη δήλωση ότι το ατόπημα που διέπραξαν «δεν θα επαναληφθεί»! Μέσα σε λίγες μέρες, οι γυμνιστές εξαφανίστηκαν από τις παραλίες του Φαλήρου.

Γυμνίστριες

Βεβαίως, δεν ήταν μόνο οι άνδρες που κολυμπούσαν εν αδαμιαία περιβολή. Ήταν και οι γυναίκες. Τουλάχιστον δύο είναι γνωστές για τις επιδόσεις τους. Η μία ήταν μια Ελληνίδα που, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των αρχών του περασμένου αιώνα και τους χρονικογράφους, ήταν μεν όμορφη, αλλά είχε σαλεμένα τα μυαλά!

Η καημένη κατέβαινε στο Φάληρο με το τρένο, πήγαινε στα πιο απόμερα μέρη και …λιαζόταν. Γυμνή, όπως τη γέννησε η μάνα της, η Μαρούλα, έτσι την έλεγαν, έμπαινε στη θάλασσα με τα μακριά κατάξανθα μαλλιά της και μετά έβγαινε και άπλωνε στην αμμουδιά το κορμί της και στις γύρω φυλλωσιές άντρες, καλά ταμπουρωμένοι, απολάμβαναν ένα μοναδικό θέαμα.

Η δεύτερη γυμνίστρια ήταν μια όμορφη Γαλλιδούλα, η Σουζάνα, ελευθερίων ηθών, που κατηγορήθηκε μάλιστα για φόνο συμπατριώτισσάς της. Είχε έλθει τη περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 1896 και διέμενε στο ξενοδοχείο «Μπάγκειον», στην Ομόνοια, όπου δεχόταν μαζί με μια φίλη της τους πελάτες.

Στην Αθήνα είχαν αρκετή και καλή δουλειά κι έτσι παρέτειναν την παραμονή τους για μερικά χρόνια, προκειμένου να τα οικονομήσουν. Η Σουζάνα, στις ζέστες του καλοκαιριού, κατέβαινε στη θάλασσα κι έκανε τα μπάνια της εκεί που δεν πήγαινε κανείς άλλος. Έτσι, απολάμβανε τη θάλασσα και η θάλασσα αυτήν.

Το κορίτσι αυτό είχε κατηγορηθεί από κάποιον ότι είχε σύφιλη και οι πελάτες της την απόφευγαν. Νόμιζε ότι την συκοφάντησε η φίλη της και μια μέρα τη μαχαίρωσε και τη σκότωσε.