Ο Ανδρέας γεννήθηκε στις 21 Απριλίου 1985 και από τα πρώτα χρόνια της ζωής του φάνηκε ότι είχε ιδιαίτερες ευαισθησίες. Ήταν ένα χαμογελαστό παιδί, ιδιαίτερα αγαπητό στον κύκλο του και στο σχολείο, ωστόσο η διάγνωσή του με καρκίνο έμελλε να σταθεί εμπόδιο στα όνειρά του και το μέλλον του.
Ο ίδιος ωστόσο δεν το έβαλλε κάτω και συνέχισε να αγωνίζεται με θάρρος, αναζητώντας τρόπους να προσφέρει χαμόγελα στους ανθρώπους και στα παιδιά.
Το Νοέμβριο του 1995 ο Ανδρέας αποτύπωσε το όραμά του στο προσωπικό του ημερολόγιο. Επιθυμία του να ιδρυθεί ένας σύλλογος για να έχουν όλα τα παιδιά ένα… χαμόγελο!
Ένα μήνα μετά συγκίνησε το πανελλήνιο, ζητώντας στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη «Κόκκινη Κάρτα» να ιδρυθεί ένας σύλλογος για το «Χαμόγελο του Παιδιού».
Μάλιστα, η χαρακτηριστική του κίνηση, να σχηματίσει ένα χαμόγελο με τα δάχτυλά του στο πρόσωπό του, έμεινε στην ιστορία και έγινε σύμβολο του Συλλόγου.
Με τα ώριμα λόγια του και την αξιοθαύμαστη στάση του, ο 10χρονος Ανδρέας ταρακούνησε για τα καλά την ελληνική κοινωνία.
«Όλοι ξέρουμε, συζητάμε για κάτι παιδιά στους δρόμους που τους λείπει το χαμόγελο. Τους λείπει το χαμόγελο γιατί δεν έχουν λεφτά, δεν έχουν παιχνίδια, δεν έχουν φαΐ και μερικά δεν έχουν καν γονείς. Σκεφτείτε λοιπόν και αφήστε τα λόγια, ας ενωθούμε όλοι κι ας δώσουμε ότι μπορούμε στα φτωχά: αλβανάκια, άσπρα και μαύρα όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο. Αυτός ο σύλλογος θα λέγεται: «ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ». Ελάτε λοιπόν να βοηθήσουμε, αν ενωθούμε όλοι θα τα καταφέρουμε» έγραφε στο ημερολόγιό του.
