Κοινωνία
Για τον παράδεισο που βρίσκονται τα αηδόνια που κελαηδούν την αγάπη κίνησε η μεγαλύτερη ντίβα και σπουδαιότερη ερμηνεύτρια της δημοτικολαΐκής παράδοσης λατρεμένη σε όλη την Ελλάδα και από όλες τις γενιές Βάσω Χατζή νικημένη από την επάρατο νόσο!
Η Βάσω Χατζή υπερήφανη αρβανίτισσα με καταγωγή από την Ασωπία Θηβών ξεκίνησε από πολύ μικρή την λαμπρή καλλιτεχνική της πορεία και μαζί της αγάπησαν, πόνεσαν, γλέντησαν Έλληνες σε όλη τη χώρα σε παραδοσιακά πανηγύρια και μουσικές σκηνές αλλά και ομογενείς του εξωτερικού!
Μαζί με τον αγαπημένο της φίλο και τεράστιο καλλιτέχνη Κώστα Σκαφίδα στο θρυλικό στέκι στην Αγίου Παύλου μέχρι το ξημέρωμα έσπευδαν Στέλιος Καζαντζίδης, Μαρινέλλα και πασίγνωστοι ηθοποιοί για να τους ακούσουν αλλά και 50 χρόνια μετά μέχρι πριν λίγες ημέρες τιμητικά μίλησε για τη Βάσω και ο φίλος της Σταμάτης Γονίδης που την κάλεσε να τραγούδησει στη σκηνή στο μαγαζί που με φιλική παρέα επισκέφτηκε η Χατζή χωρίς κανείς ούτε καν η ίδια να μπορεί να φανταστεί τι θα επακολουθούσε λίγες μέρες μετά μια και αγνοούσε την ύπουλη ασθένεια που της έκλεβε κάθε μέρα ζωή.
Το τελευταίο καλοκαίρι όπως κάθε χρόνο σχεδόν καθημερινά τραγουδούσε στα παραδοσιακά Ελληνικά γλέντια με την αστείρευτη ενέργεια της και τη βραχνή μοναδική ιδιαίτερα χαρακτηριστική φωνή της, μέχρι την Ανατολή του ηλίου ακούραστη και πάντα με τον ίδιο συγκινητικό μεγαλοπρεπή σεβασμό και αφοσίωση απέναντι σε μουσικούς συναδέλφους και κοινό.
Αγαπούσε υπερβολικά τα παιδιά εάν και δυστυχώς δεν είχε αποκτήσει δικά της και λάτρευε τα ανίψια της δίπλα πάντα στους φίλους της που έχασαν άνθρωπο της οικογένειας τους γιατί οικογένεια ήταν η Βάσω για όποιον έβαζε στο σπίτι και στην καρδιά της. Μια γυναίκα δοτική, ευαίσθητη, γενναιόδωρη, φιλότιμη, ψυχικά δυνατή και κιμπάρισσα που ήξερε να αγαπά και να προσφέρει.
Εάν και η ζωή της είχε δώσει πολλές στεναχώριες και πίκρες ποτέ δεν έλλειπε το χαμόγελο από τα χείλη της, η απαράμιλλη ευγένεια και πάνω από όλα η Πίστη της στο Θεό. Είχε πνευματικό και επισκεπτόταν πολύ συχνά μοναστήρια και εκκλησίες ευγνωμονόντας πάντα την Παναγία και ειδικά τον Άγιο Εφραίμ.
Το κενό που αφήνει πίσω της θα είναι δυσαναπλήρωτο και με το μισεμο της κλείνει ένα λαμπρό κεφάλαιο της Ελληνικής καλλιτεχνίας και μια εποχή άρρηκτα συνδεδεμένη με την γνήσια Ελληνική λαϊκή αυθεντική ψυχή και με ότι αυτή συνεπάγεται.
Το τεράστιο καλλιτεχνικό της μέγεθος φάνηκε και στο διαδίκτυο που μέσα σε μισή ώρα από το θάνατο της πλημμύρισε με φωτογραφίες και βίντεο που χιλιάδες θαυμαστές της έχουν στις πολύτιμες πλέον αναμνήσεις τους. Η ίδια δεν έκανε ποτέ τίποτα για να προβάλλει το έργο ζωής της και αρκούνταν στην τεράστια αγκαλιά και σχέση λατρείας που είχαν οι Έλληνες μαζί της ταπεινή και απλή όπως μόνο τα αληθινά μεγαθήρια της τέχνης ξέρουν να είναι.
Το τελευταίο “γλέντι” της θα γίνει την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου στις 15:00 στη γενέτειρά της Ασωπία Θηβών στον Άγιο Δημήτριο.
