Πρώτη δύναμη το AfD στην Α.Γερμανία: Το μεταναστευτικό «καταποντίζει» την Α.Μέρκελ

Πρώτη δύναμη στην ανατολική Γερμανία, αναδεικνύεται το κόμμα των ευρωσκεπτικιστών AfD φανερώνοντας έτσι την δυναμική που έχει το κόμμα ενόψει ευρωεκλογών όπου αναμένεται να αλλάξει ριζικά ο πολιτικός χάρτης της ΕΕ.

Τα πρόσφατα γεγονότα στην πόλη Κέμνιτς της Σαξονίας με δεξιούς να συγκρούονται με αριστερούς με αφορμή το θάνατο ενός 35χρονου Γερμανού ύστερα από συμπλοκές με αλλοδαπούς ενισχύουν το κόμμα «AfD», όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο γερμανικός Τύπος.

Δημοσκόπηση που δημοσιεύεται σήμερα στη κυριακάτικη έκδοση της γερμανικής εφημερίδας «Bild» δείχνει ότι οι ευρωσκεπτικιστές εκτοπίζουν στη δεύτερη θέση ​την Άγκελα Μέρκελ και η συγκεκριμένη πρώην κρατική οντότητα έχει ιδιαίτερη σημασία διότι απλούστατα είναι η πατρίδα της καγκελαρίου.

Το ζήτημα είναι ότι «καταποντίζονται» και οι Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι έχουν πέσει στην τέταρτη θέση

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης που διενήργησε το ερευνητικό ινστιτούτο «Emnid», το δεξιό κόμμα AfD έρχεται πρώτο με 25%.

Σε απόσταση αναπνοής ακολουθούν οι Χριστιανοδημοκράτες με ποσοστό 24%.

Τρίτη δύναμη αναδεικνύεται η γερμανική Αριστερά με το κόμμα «Die Linke» να αποσπά ποσοστό 18%.

Οι Σοσιαλδημοκράτες καταλαμβάνουν την τέταρτη θέση, με ποσοστό μόλις 14%, το χειρότερο στην ιστορία τους. Ακολουθούν οι «Ελεύθεροι Δημοκράτες «FDP» με ποσοστό 7% ενώ οι Πράσινοι «Die Gruene» με 6%.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι οι Γερμανοί αποδοκιμάζουν την μεταναστευτική πολιτική της Α.Μέρκελ αλλά και των υπολοίπων και αυτό είναι έτοιμοι να το εκφράσουν και στην κάλπη.

Εάν ληφθεί υπόψιν και το γεγονός ότι σε πολλές χώρες το κλίμα έχει στραφεί κατά των πολιτικών των Βρυξελλών που στήριζαν την μετανάστευση και την μετατροπή της ΕΕ σε πολυπολιτισμική, τότε αναμένεται να αλλάξει ριζικά το Ευρωκοινοβούλιο μετά τις ευρωεκλογές του 2019.

Ειδικά στις ευρωεκλογές που η ψήφος είναι πολύ χαλαρή ο κόσμος εκφράζει πιο ελεύθερα τον θυμό του και δεν αυτοπεριορίζεται από ιδεολογικές αγκυλώσεις.

Σε σειρά από χώρες οι πολίτες αναμένεται να βγάλουν αντιευρωπαϊκό μένος, όπως στις Ουγγαρία, Πολωνία, Ιταλία, Αυστρία αλλά και στην Γαλλία.

Η υπόθεση της Ουγγαρίας και του Ούγγρου ηγέτη Βίκτορ Ορμπάν που αποτέλεσε την αιτία για μια σκληρή αντιπαράθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν είναι τίποτα άλλο από την σύγκρουση δύο κόσμων: Tου νέου που έρχεται και αυτού που απελπισμένα αγωνίζεται για να κρατήσει τα προνόμιά του και τη θέση του.

Οντως η καθεστηκυία τάξη της ΕΕ ανησυχεί για την απώλεια της ισχύος της που έρχεται από τη βάση της πυραμίδας, τις λαϊκές μάζες και αντιδρά σπασμωδικά με αστείες κατηγορίες για μη «σεβασμό του κράτους Δικαίου» στην Ουγγαρία.

Αυτή τη στιγμή «πίσω» από τον Όρμαν συντάσσονται ηγέτες και χώρες, όπως η Πολωνία, η Ιταλία, η Αυστρία (το συγκυβερνών δεξιό κόμμα, όχι το κεντροδεξιό του Κουρτς) η Τσεχία, η Σλοβακία, ενώ ακόμη και ο ηγέτης της γαλλικής Δεξιάς Λοράν Βοκιέ υποστήριξε ότι η «μαζική μετανάστευση» συνιστά πολιτιστική απειλή για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και οι Γάλλοι αρνούνται «να γίνουν ξένοι στην ίδια τους τη χώρα».

Εκτός όμως από τις παραπάνω δυνάμεις οι οποίες απλώς αφουγκράζονται το λαϊκό αίσθημα της κοινής γνώμης, με τον Όρμπαν συντάσσονται η Βρετανία και φυσικά ο ίδια ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος στηρίζει με λόγια και πράξεις τον Β.Ορμπάν και την πολιτική του.

Ο Αυστριακός δεξιός αντικαγκελάριος Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε κάλεσε τον Β.Ορμπάν να σχηματίσουν κοινή ομάδα την Ευρωβουλή: «Προσκαλώ με ιδιαίτερη ικανοποίηση τον Ούγγρο πρωθυπουργό, Βίκτορ Όρμπαν και το κόμμα του να εργαστούμε μαζί για το μέλλον σε μια κοινή πολιτική ομάδα της ΕΕ!»,

Πρόκειται για ένα κίνημα που έρχεται ορμητικό και αυτό το βλέπουμε συνεχώς στην Ευρώπη.

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η συνεχιζόμενη αλλαγή στην γερμανική κοινωνία. Το AfD κερδίζει έδαφος με εντυπωσιακούς ρυθμούς ενώ η Μέρκελ μετά από 4 συνεχόμενες καγκελαρίες έχει μετατραπεί σε ένα είδος ενοχλητικού πολιτικού «απολιθώματος»

Όλα αυτά αποτελούν προσχήματα. Ο πυρήνας του προβλήματος και της σύγκρουσης που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους είναι καθαρά το θέμα της μετανάστευσης και της απόφασης των λαών ότι θέλουν να κρατήσουν τη χώρες τους, όπως ήταν και να μην τις παραδώσουν αλλοιωμένες.