Κόσμος
Εμανουέλ Μακρόν και Σέρτζιο Ματαρέλα συνομίλησαν τηλεφωνικά σε ένα πρώτο βήμα εκτόνωσης της διπλωματικής κρίσης ανάμεσα στις δύο χώρες. Επεσήμαναν την ανάγκη διευρυμένου διαλόγου για την υπεράσπιση των αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, διεθνείς αναλυτές εγείρουν αμφιβολίες για την άμεση κατάσβεση της κόντρας.
Ένα πρώτο βήμα για την εκτόνωση της διπλωματικής κρίσης έκαναν Γαλλία και Ιταλία μετά την ανάκληση την περασμένη εβδομάδα του Γάλλου πρεσβευτή από τη Ρώμη για την καταγγελλόμενη ανάμειξη του Λουίτζι Ντι Μάιο στα εσωτερικά της Γαλλίας.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν κι ο Ιταλός ομόλογός του, Σέρτζιο Ματαρέλα σε τηλεφωνική τους επικοινωνία «επανεπιβεβαίωσαν τη σημασία των διμερών σχέσεων» για κάθε μία από τις δύο χώρες σημειώνοντας ότι «η Γαλλία και η Ιταλία που οικοδόμησαν μαζί την Ευρώπη έχουν μια ιδιαίτερη ευθύνη να συνεργαστούν για να υπερασπιστούν την Ε.Ε. και να οδηγήσουν στην επανεκίννησή της», αναφέρει το Ελυζέ σε ανακοίνωσή του.
Η Γαλλία ανακάλεσε τον πρεσβευτή της στη Ρώμη για διαβουλεύσεις στο Παρίσι μετά τη συνάντηση -και χωρίς προηγουμένως να έχει ενημερώσει σχετικά ούτε τη δική του, ούτε τη γαλλική κυβέρνηση- του αντιπροέδρου της ιταλικής κυβέρνησης και επικεφαλής των Πεντάστερων, Λουίτζι Ντι Μάιο, με στελέχη των Κίτρινων Γιλέκων, στα οποία εξέφρασε την υποστήριξή του.
Το καζάνι της έντασης ανάμεσα στον Γάλλο πρόεδρο και στελέχη της ιταλικής κυβέρνησης έβραζε εδώ και μήνες με αφορμή κυρίως το προσφυγικό, με τον Μακρόν να αποκαλεί «λέπρα» τα κόμματα της κυβερνητικής συμμαχίας στη Ρώμη και τον Ιταλό υπουργό Εσωτερικών και ηγέτη της Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι, να χαρακτηρίζει τον Μακρόν «κακό πρόεδρο», που θα έχουν την ευκαιρία να τιμωρήσουν οι Γάλλοι ψηφοφόροι στις ευρωεκλογές.
Φόβοι για συνέχεια της κόντρας
Ωστόσο, παρά το τηλεφώνημα του Μακρόν με τον Ματαρέλα (που έχει περιορισμένες εξουσίες και έχει συγκρουστεί με τους Ντι Μάιο και Σαλβίνι για την οικονομική και ευρωπαϊκή πολιτική της χώρας) Ιταλοί σχολιαστές και βιομήχανοι εκφράζουν φόβους ότι λόγω της εσωτερικής πολιτικής δυναμικής στις δύο χώρες η κόντρα μπορεί να μεταπηδήσει στην οικονομική σφαίρα.
Ενόψει των ευρωεκλογών οι δύο πλευρές δύσκολα θα σταματήσουν τους διαξιφισμούς με τον Μακρόν από τη μία να εμφανίζεται ως υπέρμαχος της φιλελεύθερης τάξης της Ευρώπης και τη συγκυβέρνηση από την άλλη να θέλει να μπλοκάρει περαιτέρω ευρωπαϊκή ενσωμάτωση ερίζοντας αμφότεροι για τη μελλοντική πορεία της ΕΕ. Ο κίνδυνος αναβίωσης εθνικιστικών τριβών αιώνων στις δύο πλευρές των Άλπεων είναι ορατός, σημειώνουν αναλυτές.
Εφημερίδες ταμπλόιντ και οργισμένοι σχολιαστές σε Γαλλία και Ιταλία εξαπολύουν βέλη με τους Γάλλους να περιφρονούν την «ιταλική ανοργανωσιά» και τους Ιταλούς να καταγγέλλουν τη «γαλλική αλαζονεία».
Η διαμάχη έφθασε στο σημείο να ρίξει βαριά σκιά και στους εορτασμούς για την 500η επέτειο του θανάτου του Λεονάρντο Ντα Βίντσι με τους Ιταλούς να κατηγορούν τους Γάλλους για έλλειψη σεβασμού, επειδή το Λούβρο ζήτησε έργα του διάσημου ζωγράφου που φυλάσσονται στην Ιταλία για μια έκθεση που θα κάνει εντός του έτους.
Αν η κόντρα περάσει στο οικονομικό επίπεδο, σχολιάζει η Voice of America, η Γαλλία είναι σε υπέρτερη θέση να πλήξει τον γείτονά της. «Δεδομένων των πολύπλοκων γεωπολιτικών, οικονομικών και εμπορικών δεσμών μεταξύ των δύο χωρών, υπάρχουν πολλοί τομείς που οι Γάλλοι μπορούν να μας κάνουν να πληρώσουμε ακριβά», έγραψε πρόσφατα στη La Repubblica o διευθυντής της γεωπολιτικής επιθεώρησης Limes, Λούτσιο Καράτσιολο. Ενώ ο καθηγητής επιχειρηματικής στρατηγικής στο Πανεπιστήμιο Bocconi του Μιλάνου, Κάρλο Αλμπέρτο Καρνεβάλε Μάφε, επεσήμανε το Bloomberg ότι «οι Γάλλοι μπορούν να μας βλάψουν μειώνοντας τις πιστώσεις και τις επενδύσεις σε τομείς από τα είδη πολυτελείας μέχρι τη φαρμοκοβιομηχανία, τα τρόφιμα και τα ποτά».
Η Γαλλία είναι ο δεύτερος σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Ιταλίας μετά τη Γερμανία και οι ιταλικές εξαγωγές στη Γαλλία είναι περισσότερες απ’ ό,τι αντίστροφα. Ήδη κυκλοφορούν φήμες ότι η Air France μπορεί να αποχωρήσει από τη συμφωνία εξαγοράς της Alitalia με την έγκυρη ιταλική οικονομική εφημερίδα Il Sole 24 Ore να σημειώνει ότι αυτό μπορεί να γίνει όχι για εμπορικούς, αλλά για πολιτικούς λόγους.
