Φιλοτουρκικό δημοσίευμα της Washington Post: «Η συνθήκη των Σερβών εδώ και 100 χρόνια στοιχειώνει τη Μεσόγειο»

Η έγκριτη αμερικανική εφημερίδα Washington Post δημοσίευσε σε φιλο-τουρκικό πνεύμα γύρω από την τρέχουσα κρίση ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, με τον συντάκτη Ισχάαν Θαρούρ να αναφέρει ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί από τα δικαιώματά της στην Μέση Ανατολή.

Ο τίτλος που επέλεξε για το κείμενό του ο Θαρούρ είναι χαρακτηριστικός: «Μια συνθήκη 100 ετών στοιχειώνει τη Μεσόγειο», εξηγώντας αμέσως ότι «η Συνθήκη των Σεβρών, η οποία υπογράφηκε στις 10 Αυγούστου του 1920, επέβαλε στους ηττημένους Οθωμανούς όρους οι οποίοι, κατά γενική ομολογία, θεωρούνται πιο ακόμη πιο τιμωρητικοί από τα μέτρα που επιβλήθηκαν στη Γερμανία με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Η αυτοκρατορία [σσ: εννοείται η Οθωμανική] εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί από τα δικαιώματά της σε εδάφη της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής».

Πρώην αξιωματούχος ΗΠΑ: “Η Τουρκία είναι πηγή αστάθειας στην Α.Μεσόγειο”

Σύμφωνα με την ερμηνεία του έμπειρου Αμερικανού αρθρογράφου «η Βρετανία και η Γαλλία όρισαν τις δικές τους ξεχωριστές ζώνες αποικιοκρατικής επιρροής από τις αραβικές ερήμους ως τη Μαύρη Θάλασσα, ενώ η Ελλάδα και η Ιταλία διασφάλισαν τα δικά τους κεκτημένα σε περιοχές όπου σήμερα είναι η δυτική και νότια Τουρκία, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης υπό τον έλεγχό τους σε μυριάδες νησιά του Αιγαίου Πελάγους».

Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η Τουρκία αδικήθηκε κατάφωρα από τη Συνθήκη των Σεβρών, ο Ισχάαν Θαρούρ γράφει ότι «οι Αρμένιοι και οι Κούρδοι απέκτησαν δικό τους χώρο, ενώ στους Οθωμανούς δόθηκε ένα εξευτελιστικά μικρό κρατίδιο, κάπου στα βάθη της Ανατολίας». Συνεχίζοντας την ανάλυσή του, ο Θαρούρ αναλύει το πώς η Συνθήκη των Σεβρών κίνησε τα γρανάζια της ιστορίας, δίνοντας το κίνητρο στους Νεότουρκους του Κεμάλ Ατατούρκ να σύρουν τη Δύση σε νέες διαπραγματεύσεις, επιτυγχάνοντας πιο ευνοϊκούς όρους, με τη Συνθήκη της Λωζάνης, το 1923, η οποία και προσδιόρισε τα σύγχρονα σύνορα της Τουρκίας. «Παρόλα αυτά» γράφει ο Ισχάαν Θαρούρ, «η ανάμνηση των προσπαθειών της αποικιοκρατικής Δύσης να αφαιρέσει από την Τουρκία την εθνική της κυριαρχία -όπως και ο ένοπλος αγώνας που χρειάστηκε για να ματαιωθούν αυτά τα σχέδια- εξακολουθεί να σκιάζει την πολιτική φαντασία στην Τουρκία».

Το «Σύνδρομο των Σεβρών» στη δημόσια ζωή της Τουρκίας

Συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν, ο συνεργάτης της Washington Post γράφει ότι, σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες, στη δημόσια ζωή της Τουρκίας παρατηρείται το «Σύνδρομο των Σεβρών», επηρεάζοντας γνώμες, στάσεις και πολιτικές, συντηρώντας το πνεύμα του αλυτρωτισμού. Αυτό το πνεύμα «είναι ακόμη πιο έντονο τώρα» κατά την άποψη του Θαρούρ. Διότι «ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος έχει την τάση να αναμοχλεύει τα ιστορικά σύμβολα, προς το τέλος του 2019 άρχισε να συναντάται με τον ηγέτη της λιβυκής κυβέρνησης, η οποία υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ. Οι συναντήσεις αυτές γίνονταν στο πάλαι ποτέ παλάτι του σουλτάνου, στην Κωνσταντινούπολη».

Σε κάποια από αυτές τις συναντήσεις ο Ερντογάν απροκάλυπτα συνέδεσε την εξωτερική πολιτική του, η οποία ανεβάζει εκ νέου τους τόνους, με το πλήρωμα του χρόνου: “Χάρη σε αυτή την συνεργασία στον στρατιωτικό και ενεργειακό τομέα, ανατρέψαμε τη Συνθήκη των Σεβρών” είπε ο Ερντογάν, χαιρετίζοντας τη θέληση της χώρας του να επιβάλει, για άλλη μία φορά, τη δύναμή της σε όλη τη Μεσόγειο».

Η διεκδικητική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας

Αφού αναφερθεί συνοπτικά στις εξελίξεις των τελευταίων μηνών, με τον μεγαλοϊδεατισμό των Τούρκων για τη «Γαλάζια Πατρίδα», παραλείποντας όμως εντελώς την προκλητικότητα της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας, την ανήθικη χρήση των προσφύγων σαν πολιορκητικό κριό στη συνοριακή γραμμή του Έβρου κ.ο.κ., ο Θαρούρ κλείνει την ανάλυσή του ως εξής:

«Ο Γιοχανάν Μπενχαΐμ, ένας Τούρκος διανοούμενος ο οποίος ζει στο Παρίσι, είπε πρόσφατα στην εφημερίδα Le Monde ότι η εκδικητική μανία του Ερντογάν για τη Συνθήκη των Σεβρών αντανακλά αυτό που βλέπουμε σε άλλες χώρες, όπως πχ το Ισραήλ που θέλει να καταλάβει τη Δυτική Όχθη, τη Ρωσία με την Κριμαία κ.λπ. Αμφισβητείται η παγκόσμια τάξη. Στην Τουρκία απλώς μεταφράζεται ένα παγκόσμιο φαινόμενο αμφισβήτησης των θεσφάτων».

«Απαντώντας στον Μπενχαΐμ, ένας σκληροπυρηνικός Τούρκος σχολιαστής, ο Ιμπραήμ Καραγκούλ, προέβαλε την άποψη ότι τα ΜΜΕ στη Δύση δεν πέφτουν έξω όταν επισημαίνουν τη βαρύτητα της Συνθήκης των Σεβρών στην νέα, διεκδικητική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. ‘Κλείνει μια παρένθεση που έμενε ανοιχτή εδώ και έναν αιώνα’ έγραψε χαρακτηριστικά ο Καραγκούλ. ‘Και ανοίγει τις θύρες για τους νέους αιώνες που έρχονται’».