Έρευνα: Εντός του σπιτιού το 80% των ατυχημάτων των παιδιών

Σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στην 5η διαδικτυακή εκδήλωση του ΣΤ’ Κύκλου Διαλέξεων του Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, το 80% των παιδικών ατυχημάτων λαμβάνει χώρα εντός του σπιτιού.

Μέσα στο σπίτι καταγράφεται το 80% των σοβαρών παιδικών ατυχημάτων, όπως τονίστηκε στην 5η διαδικτυακή εκδήλωση του ΣΤ’ Κύκλου Διαλέξεων του Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος με θέμα «Εκπαίδευση και προληπτικά μέτρα για την αποφυγή σοβαρών ατυχημάτων παιδιών και εφήβων».

Όπως τονίστηκε καθημερινά σε παγκόσμιο επίπεδο, 2.000 παιδιά ηλικίας κάτω των 14 χρόνων, χάνουν τη ζωή τους από ατυχήματα, ενώ εκατοντάδες μένουν ανάπηρα. Μάλιστα, όπως αναφέρει η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, το 60% των θανάτων στα παιδιά κάτω των 18 χρόνων, οφείλεται σε ατυχήματα, ενώ το 40% σε όλες τις άλλες νόσους μαζί.

Όπως είπε ο Αναστάσιος Χατζής, παιδίατρος – εντατικολόγος, πρώην συντονιστής – διευθυντής ΜΕΘ Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία», στις αναπτυγμένες χώρες οι κακώσεις από ατυχήματα είναι η πρώτη αιτία θανάτου των παιδιών.

«Καθώς το σύνολο των μολυσματικών ασθενειών έχουν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά χάρη στους εμβολιασμούς, το κύριο πρόβλημα υγείας για τα παιδιά από την ηλικία των πέντε χρόνων, είναι ο τραυματισμός που οδηγεί σε κίνδυνο της ζωής τους αλλά και σε μόνιμες αναπηρίες» τόνισε χαρακτηριστικά ο κ Χατζής όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Τα πιο συχνά ατυχήματα για τα παιδιά είναι

• Τροχαία
• Ασφυξία
• Πνιγμός
• Δηλητηρίαση
• Εγκαύματα
• Πτώσεις
• Βιαιότητα

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα στατιστικά στοιχεία, όσον αφορά σε ποια χρονική στιγμή ή περίσταση, συμβαίνουν τα ατυχήματα:

• 63% των ατυχημάτων συμβαίνει όταν το παιδί διασκεδάζει
• 20% σε χώρους εργασίας, στοιχείο που αφορά κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες και στην παράνομη παιδική εργασία
• 11% σε ταξίδια
• 9% στην καθημερινότητα
• 5% από άγνωστη αιτία
• 4% κατά την άθληση
• 3% στο πλαίσιο της ευρύτερης εκπαιδευτικής διαδικασίας

Στην Ελλάδα τα ατυχήματα είναι η πρώτη αιτία θανάτου των παιδιών. Σύμφωνα με την καταγραφή που έγινε, από το 1992 μέχρι το 2004, στην Ελλάδα είχαμε 1.593 ακούσιους θανάτους παιδιών ηλικίας 0 με 14 χρόνων. Απ’ αυτούς:

• 874, σχεδόν οι μισοί, οφείλονταν σε τροχαία ατυχήματα
• 135 σε πνιγμούς
• 82 σε πτώσεις
• 47 σε εγκαύματα
• 23 σε δηλητηριάσεις
• 432 σε αδιευκρίνιστες αιτίες
• 8 στα 10 ατυχήματα γίνονται μέσα στο σπίτι

«Το 80% των ατυχημάτων γίνεται μέσα στο σπίτι και το 20% έξω απ’ αυτό. Μάλιστα το 70% των εντός του σπιτιού ατυχημάτων συμβαίνουν στο καθιστικό και το υπνοδωμάτιο όπου το παιδί βρίσκεται τις περισσότερες ώρες, παρουσία ενηλίκων, γεγονός που θέτει την πιθανότητα αμέλειας» ανέφερε ο κύριος Χατζής.

Τα παιδιά μπορούν να τραυματιστούν μέσα στο σπίτι από:

• Πτώση από εσωτερική σκάλα, παράθυρο η μπαλκόνι
• Χτυπήματα σε γωνίες επίπλων
• Ηλεκτροπληξία, από ακάλυπτες πρίζες
• Καυτό νερό
• Καταπλάκωση από ανασφάλιστα έπιπλα
• Εισπνοή καπνού λόγω πυρκαγιάς, ή άλλης αιτίας
• Αιχμηρά αντικείμενα, μαχαίρι ή ψαλίδι
• Ασφυξία από κορδόνι, σχοινί, πλαστική σακούλα στο κεφάλι
• Δηλητηρίαση από φάρμακα, χημικά, καθαριστικά, κ.λ.π.
• Δάγκωμα σκύλου
• Πυροβόλο όπλο

«Το σύνολο σχεδόν των ατυχημάτων μέσα στο σπίτι μπορούν να προληφθούν αν παίρνουμε τα κατάλληλα μέτρα προστασίας για τα παιδιά» συμπλήρωσε και επισήμανε ότι «θα πρέπει να γνωρίζουμε πώς να δώσουμε πρώτες βοήθειες στο παιδί, καθώς, για παράδειγμα, με πέντε πλήξεις στην πλάτη και εφαρμογή του χειρισμού Heimlich μπορούμε να αποβάλλουμε ένα ξένο σώμα από τον αεραγωγό. Κι αυτό γιατί η απόφραξη του αεραγωγού είναι η πρώτη αιτία θανάτου».

Σύμφωνα με τον κύριο Χατζή ατυχήματα γίνονται παντού, όπου δηλαδή υπάρχουν παιδιά. Το σχολείο είναι ένας χώρος με μεγάλο αριθμό παιδιών και τα ατυχήματα είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.

Στα σχολεία, τα περισσότερα ατυχήματα σχετίζονται με:

• Πτώση
• Σύγκρουση με αντικείμενο
• Σύγκρουση με άλλο παιδί
• Γλίστρημα
• Τραυματισμό από αιχμηρό αντικείμενο
• Καβγά μεταξύ των παιδιών

Η αποφυγή των τραυματισμών στο σχολείο μπορεί να γίνει με τη δημιουργία των κατάλληλων χώρων και τον έλεγχο ασφαλείας τους πριν την έναρξη της λειτουργίας, καθώς επίσης και με την εκπαίδευση των παιδιών και τη στοχευμένη εποπτεία των εκπαιδευτικών τόσο μέσα στην αίθουσα, όσο και στα διαλείμματα.