Οι 75 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο

Από την ημέρα των προεδρικών εκλογών (3-11-20) μέχρι την ορκωμοσία (20-1-21) του Τζο Μπάιντεν ως νέου προέδρου των ΗΠΑ αποκαλύφθηκαν και για τους πλέον αφελείς, οι αδίστακτες μέθοδοι των γκλομπαλιστών προκειμένου να επιβάλλουν την απόλυτη κυριαρχία τους. Αφού αυτά έγιναν στην Αμερική μπορούν να γίνουν και στον υπόλοιπο κόσμο για να εδραιωθεί η εξουσία τής αφανούς, για τους πολλούς, παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Οι εκπρόσωποι της παγκοσμιοποίησης προσπάθησαν να σταματήσουν τον Ντόναλντ Τραμπ πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2016. Δεν τα κατάφεραν. Το ρεύμα ήταν πολύ ισχυρό. Προσπάθησαν να τον υπονομεύσουν κατά τη διάρκεια της θητείας του. Το πέτυχαν εν μέρει, ακυρώνοντας ορισμένες από τις πρωτοβουλίες του. Στη συνέχεια, με όπλα την επιστολική ψήφο και το λογισμικό των εταιρειών, που είχαν αναλάβει την επεξεργασία των αποτελεσμάτων, έδωσαν την εκλογική νίκη στο Τζο Μπάιντεν και τους Δημοκρατικούς.

Αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο Τραμπ πρέπει να εξουδετερωθεί πολιτικά, ηθικά και οικονομικά ώστε να μην αποτελέσει μελλοντική απειλή. Πρέπει να αποβληθεί από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για να μην έχει πιθανότητα επανεκλογής. Πρέπει να γίνει παράδειγμα για άλλους πολιτικούς ηγέτες που θα τολμήσουν να αμφισβητήσουν το σύστημα. Ο τραμπισμός πρέπει να συκοφαντηθεί, ώστε το κίνημα της αντι-παγκοσμιοποίησης να μη σηκώσει κεφάλι ποτέ ξανά.

Όταν εκλέχτηκε ο Τραμπ και πριν ορκιστεί, πολλές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν, επί αρκετές μέρες, σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις με σύνθημα: «Αυτός δεν είναι ο πρόεδρός μας». Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του κατηγορήθηκε ως ενεργούμενο των Ρώσων, με τη βοήθεια των οποίων κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές. Μια δικαστική έρευνα, επί πολλούς μήνες, προσπαθούσε να βρει στοιχεία εναντίον του. Τελικά οι Δημοκρατικοί και τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης δεν πέτυχαν να τον ανατρέψουν με την κατηγορία του ρώσου πράκτορα, αλλά, πέτυχαν να ακυρώσουν τη βελτίωση των αμερικανορωσικών σχέσεων που επιδίωκε ο Τραμπ.

Η μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα New York Times δημοσίευσε, στις 7 Σεπτεμβρίου 2018, ένα ανυπόγραφο κείμενο με τίτλο: «Είμαι μέλος της Αντίστασης εντός της κυβέρνησης Τραμπ». Το κείμενο αποκάλυπτε ότι βρισκόταν από την αρχή σε εξέλιξη ένα πραξικόπημα κατά της νόμιμης κυβέρνησης, αφού ανέφερε ότι πολλοί ανώτατοι αξιωματούχοι εργάζονται συστηματικά, εκ των έσω, για να ακυρώσουν σημαντικές πρωτοβουλίες του Προέδρου. Ανέφερε επίσης ότι συζητούσαν το ενδεχόμενο καθαίρεσης του Τραμπ, με επίκληση της 25ης τροπολογίας του Συντάγματος.

Στα τέλη του 2019 η πρόεδρος της Βουλής Νάνσι Πελόσι και οι Δημοκρατικοί παραπέμπουν τον Τραμπ για αθέμιτη συναλλαγή με τον πρόεδρο της Ουκρανίας. Η Γερουσία, όπου πλειοψηφούσαν οι Ρεπουμπλικάνοι, ακύρωσε τη συνέχιση της διαδικασίας καθαίρεσης. Η επανεκλογή Τραμπ εθεωρείτο βέβαιη, αν δεν είχε προκύψει η πανδημία το Φεβρουάριο του 2020.

Μετά τις εκλογές, στις 6 Ιανουαρίου 2021, μια ογκώδης διαμαρτυρία, κατά της εκλογικής νοθείας, των οπαδών του Τραμπ πραγματοποιείται μπροστά από το Καπιτώλιο και μερικές χιλιάδες από τους διαδηλωτές εισέρχονται εντός του κτιρίου. Πέντε άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, από τους οποίους οι τέσσερεις είναι από τους διαδηλωτές. Το γεγονός γίνεται αφορμή για την τελική αντεπίθεση στο κίνημα της αντι-παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται για την αντεπανάσταση των γκλομπαλιστών. Ο Μπάιντεν χαρακτήρισε τους διαδηλωτές «τρομοκράτες».

Πολιτικοί και Μέσα Ενημέρωσης, σε απόλυτη ομοψυχία, σε Αμερική, Ευρώπη και Ελλάδα μιλούν για «αποτυχημένο πραξικόπημα» ή για «πραξικόπημα οπερέτα». Ορισμένοι δημοσιογράφοι το παρομοιάζουν με το «πραξικόπημα της μπυραρίας» του Χίτλερ το 1923, με την «πορεία προς τη Ρώμη» του Μουσολίνι, ακόμη και με την ελληνική Χούντα του 1967. Στόχος είναι να ταυτιστεί το κίνημα της αντι-παγκοσμιοποίησης με το ναζισμό και το φασισμό. Ήδη αποκαλούν τα 74 εκατ. ψηφοφόρους του Τραμπ «φασίζουσα δεξιά».

Η Πελόσι παραπέμπει, με συνοπτικές διαδικασίες, για δεύτερη φορά τον Τραμπ με την κατηγορία υποκίνησης εξέγερσης και δηλώνει: «Ο Πρόεδρος συνιστά προφανή και άμεσο κίνδυνο για τις ΗΠΑ, πρέπει να φύγει». Στόχος είναι η εξόντωσή του. Αν η Γερουσία καταδικάσει τον Τραμπ τότε θα του στερήσει το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι και θα του αφαιρέσει όλα τα προνόμια που προβλέπονται για έναν πρώην πρόεδρο. Θα τον θέσει εκτός της πολιτικής σκηνής. Όταν ένας Δημοκρατικός βουλευτής (Kurt Schrader) από το Όρεγκον δήλωσε ότι η προσπάθεια δεύτερης καθαίρεσης του Τραμπ ισοδυναμεί με λιντσάρισμα, η κατακραυγή που σηκώθηκε ήταν τέτοια που αναγκάστηκε να ζητήσει δημόσια συγγνώμη.

Ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάϊκο Μάας δήλωσε: «Ο Ντόναλντ Τραμπ φέρει πλήρη ευθύνη για τα έκτροπα στην Ουάσινγκτον. Αυτό δεν οφείλεται μόνο σε όσα είπε την προηγούμενη ημέρα, αλλά και σε όσα κατά καιρούς έλεγε πάνω από τέσσερα χρόνια. Είμαι πολύ χαρούμενος που σύντομα θα τελειώσει η εποχή Τραμπ στο Λευκό Οίκο».

Το Twitter, το Facebook, το Instagram και το You Tube, ως ιδιωτικές εταιρείες, αποφάσισαν να μπλοκάρουν τους λογαριασμούς τού, τότε εν ενεργεία, Προέδρου προσπαθώντας να τον «φιμώσουν». Το γερμανικό ZDF έγραψε ότι: «Ο Τραμπ πρέπει να τιμωρηθεί». Η Deutsche Bank ανακοίνωσε ότι σταματάει τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων Τραμπ (Trump Organization). Ο Δήμος της Νέας Υόρκης επίσης έσπασε το συμβόλαιό του με τον ίδιο οργανισμό. Δύο εταιρείες του επαγγελματικού γκολφ ανακοίνωσαν ότι δε θα χρησιμοποιούν τα γήπεδα που ανήκουν στον Τραμπ. Στόχος, όλων αυτών και άλλων που θα ακολουθήσουν, είναι η οικονομική εξόντωση του Τραμπ ώστε να μην έχει τους πόρους να αναμιχθεί ξανά στην πολιτική.

Οι δήθεν αριστεροί και δημοκράτες που πανηγυρίζουν για την προσπάθεια εξόντωσης του Τραμπ δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ίδιες μέθοδοι θα χρησιμοποιηθούν και εναντίον τους, αν ποτέ γίνουν απειλητικοί για το σύστημα της παγκοσμιοποίησης. Ο σύγχρονος φασισμός επελαύνει στο όνομα του αντι-φασισμού.

Μετά την ορκωμοσία Μπάιντεν μεγάλη ανακούφιση επικράτησε σ’ όλα τα επιτελεία της παγκοσμιοποίησης. Όλοι ελπίζουν σε μια τρίτη «προεδρία Ομπάμα». Εκατοντάδες δημοσιεύματα στα ελεγχόμενα Μέσα Ενημέρωσης χαρακτηρίζουν τον Τραμπ επικίνδυνο άνθρωπο, δημαγωγό, λαϊκιστή, φαφλατά ρατσιστή και εκφράζουν την ελπίδα ο νέος Πρόεδρος να τον κλείσει στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας». Οι τραμπιστές αποκαλούνται «κατακάθι» της αμερικανικής κοινωνίας και ακροδεξιός όχλος (όπως αποκαλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τους διαδηλωτές για τη Μακεδονία).

Ο Τραμπ είναι απλά ένας αντίπαλος της παγκοσμιοποίησης μέσα στην καρδιά του συστήματος. Παρά κάποιες αντιφάσεις στις πολιτικές του, αρνήθηκε να επικυρώσει τη Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Σχέση (TTIP) μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ που είχε προετοιμάσει το δίδυμο Ομπάμα – Μπάιντεν. Αναθεώρησε τη Συμφωνία Διεθνούς Εμπορίου (NAFTA) μεταξύ ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικού. Απέσυρε την Αμερική από τη Συνεργασία των δύο Πλευρών του Ειρηνικού (TTP).

Επέβαλλε δασμούς σε μια σειρά προϊόντων, προκειμένου να προστατεύσει την αμερικανική παραγωγή από τον αθέμιτο ανταγωνισμό της Κίνας, της Γερμανίας (ΕΕ) και άλλων χωρών. Επεδίωξε τον επαναπατρισμό των επιχειρήσεων στις ΗΠΑ για να ενισχύσει την εγχώρια απασχόληση. Τέλος προώθησε την κατασκευή ενός τείχους στα σύνορα με το Μεξικό προκειμένου να μη μεταναστεύσει η μισή Λατινική Αμερική στις ΗΠΑ. Αυτή η ύβρις κατά των ανοιχτών συνόρων, δηλαδή, της ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων, αγαθών και ανθρώπων, που επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση, έπρεπε πάση θυσία όχι μόνο να διορθωθεί αλλά να εξασφαλιστεί ότι ποτέ δε θα επαναληφθεί.

Υ.Γ. Ορισμένοι δημοσιογράφοι και αναλυτές στην Ελλάδα και την Κύπρο, με απίστευτη εμπάθεια, χαρακτηρίζουν τον Τραμπ ως τον πλέον φιλότουρκο Πρόεδρο της Αμερικής. Θέλουν να ξεχνούν την Μέρκελ που προμηθεύει υποβρύχια και άλλα οπλικά συστήματα στην Τουρκία και την στηρίζει με κάθε τρόπο. Ξεχνούν ότι ήταν ο Τραμπ που απαγόρευσε την παράδοση των αεροσκαφών F-35 στους Τούρκους (είχαν παραγγείλει 100). Ποιά θα ήταν η θέση της Ελλάδας αν τα πρώτα αμερικανικά stealth πετούσαν σήμερα στον εναέριο χώρο του Αιγαίου; Όχι 18 αλλά ούτε 118 Rafale δε θα μας έφταναν για εξισορρόπηση.