Κόσμος
Σε ένα ιδιαίτερο τελετουργικό συμμετέχουν οι κάτοικοι της Νικαράγουας οι οποίοι χορεύουν και μαστιγώνονται από γεμιστά πέη ταύρων.
Για να αναζητήσουν εξιλέωση για αμαρτίες, να εκπληρώσουν υποσχέσεις ή απλώς να βιώσουν μια έξαρση αδρεναλίνης, δεκάδες πιστοί συμμετέχοντες συγκεντρώθηκαν για τον χορό των «chinegros». Κατά τη διάρκεια αυτής της αρχαίας τελετουργίας, σκουραίνουν τα πρόσωπά τους με κάρβουνο και ανταλλάσσουν χτυπήματα με μαστίγια ή μαστίγια από το διατηρημένο πέος ενός ταύρου, τοπικά γνωστό ως «chilillo».
Συνήθως, ο χορός πραγματοποιείται σε διάφορους δρόμους της πόλης, αλλά λόγω των περιορισμών που επιβάλλει η Καθολική Εκκλησία στους εορτασμούς μεγάλης κλίμακας, φέτος περιορίστηκε σε έναν μόνο δρόμο μπροστά από την εκκλησία.
Ο καρδινάλιος Leopoldo Brenes, αρχιεπίσκοπος της Μανάγκουα, τέλεσε τη λειτουργία ενώπιον εκατοντάδων πιστών και τόνισε ότι ο εορτασμός αυτός είναι βαθιά ριζωμένος στην παράδοση. Σημείωσε ότι οι κάτοικοι του San Juan de Oriente, ιθαγενικής καταγωγής, έχουν ισχυρή επιρροή από την ιθαγενική κληρονομιά τους, καθώς και βαθιά πίστη.
Ο Ισαάκ Νορόρι, ένας 39χρονος συμμετέχων, εξήγησε στο AFP: «Όταν πρόκειται για το Σαν Χουάν Μπαουτίστα, είναι παράδοση να αρπάζουμε ένα chilillo, το βαλσαμωμένο πέος του ταύρου με μια σχισμή από δέρμα». Ο Norori εξέφρασε τον ενθουσιασμό του για το τελετουργικό, δηλώνοντας ότι το απολαμβάνει και το αγαπάει, αν και δίστασε να χαρακτηρίσει τον εαυτό του μαζοχιστή.
Ο χορός των Chinegros, μια μονομαχία με χειροποίητα μαστίγια, είναι μια παράδοση που μοιράζονται τουλάχιστον τρεις δήμοι στο διαμέρισμα Masaya. Σύμφωνα με το κρατικό Ινστιτούτο Πολιτισμού της Νικαράγουας, πιστεύεται ότι ο χορός ασκήθηκε για πρώτη φορά γύρω στο 1617. Στο δήμο San Juan de Oriente, με περίπου 5.000 κατοίκους που βρίσκεται περίπου 45 χιλιόμετρα από τη Μανάγκουα, το φεστιβάλ προς τιμήν του San Juan Bautista πραγματοποιείται κάθε χρόνο από τις 23 έως τις 26 Ιουνίου.
Κατά τη διάρκεια του χορού, οι συμμετέχοντες φέρουν συχνά κοκκινωπά σημάδια στην πλάτη, τα χέρια και το κεφάλι τους ως ορατά σημάδια των μαχών με τους αντιπάλους τους. Παραδόξως, κανείς δεν κρατάει κακία για τα χτυπήματα που δέχεται κατά τη διάρκεια της τελετουργίας.
