Κόσμος
Πάνω στις Περουβιανές Άνδεις, πολύ πάνω από την κορυφογραμμή των δέντρων, βρίσκεται ένα παλιό ορυχείο εξόρυξης χρυσού, το οποίο με τα χρόνια έγινε ολόκληρη πόλη.
Πάνω από 30.000 άνθρωποι ζουν εδώ, 5.100 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, στον ψηλότερο ανθρώπινο οικισμό στον κόσμο.
Η La Rinconada είναι τόσο ψηλά που ο καιρός μοιάζει με αυτόν της δυτικής ακτής της Γροιλανδίας, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται μόνο 14 μοίρες από τον Ισημερινό. Τα καλοκαίρια είναι υγρά και οι χειμώνες ξηροί. Οι μέρες είναι κρύες και οι νύχτες ακόμα περισσότερο. Η μέση ετήσια θερμοκρασία στη La Rinconada είναι μόλις 1,2 ° C.
Στην πραγματικότητα, η La Rinconada είναι περισσότερο οικισμός παρά πόλη. Δεν υπάρχουν δρόμοι, ούτε υδραυλικές εγκαταστάσεις και κανένα αποχετευτικό σύστημα. Τα σπίτια είναι κατασκευασμένα από φύλλα αλουμινίου χωρίς μόνωση.
Όλοι οι άντρες εργάζονται στα ορυχεία, ενώ οι γυναίκες πωλούν αγαθά, ψάχνουν για χρυσό στα βράχια ή κερδίζουν χρήματα από την πορνεία. Το έδαφος, ο αέρας, το νερό, όλα εδώ είναι μολυσμένα, με αποτέλεσμα να μιλάμε για την πιο φτωχή και θλιβερή πόλη στον κόσμο.
Όλα σχεδόν τα ορυχεία που λειτουργούν εδώ είναι παράνομα. Δεν υπάρχει διοίκηση και κανένας νόμος. Η οικονομία δεν ρυθμίζεται και για ανάπτυξη ούτε λόγος. Το μεγαλύτερο μέρος του χρυσού που βγαίνει από το βουνό πηγαίνει κατευθείαν στη μαύρη αγορά.
Όσο για το σύστημα εργασίας, ακολουθείται ένα παλιό σύστημα που ονομάζεται cachorreo. Κάτω από αυτό, οι εργαζόμενοι δουλεύουν για τριάντα ημέρες χωρίς αμοιβή και στους τριάντα πρώτους επιτρέπεται να πάρουν όσο από το μετάλλευμα μπορούν να μεταφέρουν στους κουρασμένους ώμους τους. Παρά τις άθλιες συνθήκες, όμως, πολλοί συνεχίζουν να συρρέουν στην περιοχή, αφού μεταξύ 2001 και 2009 ο πληθυσμός της La Rinconada υπερδιπλασιάστηκε.
