Διεθνής Πολιτική
Να κατανοήσει την πραγματικότητα φαίνεται πως προσπαθεί ο Εμανουέλ Μακρόν. Σύμφωνα με πληροφορίες του World, ο Γάλλος πρόεδρος είχε «κλειστή» συνάντηση στο Ελιζέ με 4 κοινωνιολόγους ώστε να τον βοηθήσουν να κατανοήσει το ποια είναι η πραγματικότητα στη γαλλική κοινωνία τέσσερις μήνες μετά το βίαιο ξέσπασμα της.
Η σύσκεψη έγινε στην αίθουσα συνεδρίασης του υπουργικού Συμβουλίου και εκεί κάθισαν οι εξής κοινωνιολόγοι: Jean Viard, διευθυντής έρευνας CNRS στο Cevipof, κοινωνιολόγος κοντά στον Εμανουέλ Μακρόν. Ο Philippe Moati, καθηγητής οικονομικών και συνιδρυτής του Observatory Society & Consumption, ο οποίος εργάστηκε πάνω στο φαινόμενο των «κίτρινων γιλέκων». Ο Jérôme Fourquet, διευθυντής του τμήματος γνώμης του IFOP, και ο δημοσιογράφος Jean-Laurent Cassel.
Στη συγκεκριμένη συνάντηση, μάλιστα, οι τέσσερις κοινωνιολόγοι άφησαν τα κινητά τους τηλέφωνα έξω από την αίθουσα, υπογραμμίζοντας έτσι τη σοβαρότητα της συζήτησης.
Προσερχόμενοι οι τέσσερις επιστήμονες είδαν πως μπροστά τους υπήρχε μια κάρτα με την ατζέντα της συζήτησης η οποία δεν ήταν άλλη από την «Κοινωνία, κατανάλωση, τρόπος ζωής».
«Πείτε μου πως έχει μεταμορφωθεί η κοινωνία», φέρεται να ανέφερε ο Μακρόν στους παρευρισκομένους, οι οποίοι κλήθηκαν να τον βοηθήσουν να κερδίσει πίσω τη κοινή γνώμη μετά την μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού που κινητοποίησε τους Γάλλους.
Ο Jean Viard ήταν ο πρώτος που τοποθετήθηκε λέγοντας: «Οι πολίτες θέλουν να ανακτήσουν τη δύναμή τους με την πάροδο του χρόνου. Δεν είναι τόσο ο όγκος δουλειάς που τους απασχολεί αλλά το ότι δεν έχουν ελευθερία επιλογών».
«Εάν οι Γάλλοι διστάζουν να δουλέψουν περισσότερο, αυτό θα οφείλεται σε μια αίσθηση θαμπής προσπάθειας ή στο ότι έχουν χάσει την νοοτροπία του πολίτη», διέρρευσαν από το περιβάλλον Μακρόν.
«Ο χρόνος ανήκε στον Θεό, μετά ανήκε στη δουλειά. Σήμερα, ανήκει στο άτομο», είπε ο Jean Viard, ο οποίος επισήμανε ακόμη πως στη χώρα των αμειβόμενων διακοπών και των 35 ωρών εργασίας, η πολιτική εξουσία οφείλει «να ξεκινά από αυτόν τον πολιτισμό αντί να τον παρακάμπτει και να θέλει να φέρει ένα μοντέλο γερμανικής βιομηχανικής κουλτούρας».
«Φιλοδοξούν να ανακτήσουν τον έλεγχο της ζωής τους», συμπλήρωσε ο έτερος κοινωνιολόγος, Jérôme Fourquet, ο οποίος αναφέρθηκε στα συνθήματα που ακούστηκαν στις διαδηλώσεις κατά της συνταξιοδότησης στα 64: «Μας κλέβει δύο χρόνια ζωής».
Την ίδια στιγμή, η τηλεργασία επιδεινώνει τα κοινωνικά και εδαφικά ρήγματα σύμφωνα με τον συγγραφέας του L’Archipel français (Seuil, 2019) προτείνοντας στον Μακρόν να εφεύρει μια αποζημίωση για τους εργαζόμενους που έχουν εγκλωβιστεί στα άκαμπτα ωράρια εργασίας.
«Η αναζήτηση αφηγήματος δεν γίνεται να αφορά μόνο ανθρώπους με υψηλά προσόντα, αλλά τον κάθε νέο με πιο περιορισμένα προσόντα στην αγορά εργασίας ή τον εποχικό εργαζόμενο που δουλεύει σε ένα ξενοδοχείο», τόνισε από τη πλευρά του ο Jean-Laurent Cassely.
«Πρέπει να αφορά τη σχέση με την εργασία καθώς και τον τρόπο ζωής, εξηγούν οι καλεσμένοι του Μακρόν, επικαλούμενοι στοιχεία που εκπλήσσουν τον σαραντάχρονο: το 63% των μωρών γεννιούνται εκτός γάμου, το 37% των νεαρών πτυχιούχων γυναικών λένε ότι δεν θέλουν παιδιά. «Η κοινωνία ξεπερνά τα παραδοσιακά πλαίσια, αλλά οι Γάλλοι δεν είναι αντίθετοι με την ένωση ή την οικογένεια. Πρέπει να πάρουμε το κύμα των μεταμορφώσεων, που έρχονται από τα κάτω», συμπλήρωσε ο Jean Viard.
Ανάμεσα σε σπαράγγια και καλκάνι, ο κοινωνιολόγος διατυπώνει τη λανθάνουσα κριτική που απευθύνεται στον αρχηγό του κράτους από την επανεκλογή του: «Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχεις αφήγημα μπροστά στην κλιματική μετάβαση. Μας λέτε για το έμβολο, τον κινητήρα, το τούρμπο… Αλλά αυτό που διακυβεύεται είναι ο στόχος!
Ο Alexis Kohler και ο ειδικός σύμβουλος επικοινωνίας του Emmanuel Macron, Frédéric Michel, δεν λένε λέξη. «Χρειαζόμαστε ένα αφήγημα που να συνεπάγεται, χωρίς να κατηγορεί τους Γάλλους που παραμένουν σε ξαπλώστρες, συνεχίζει. Δεν είναι κρίση, είναι μια αλλαγή πολιτισμού. Μπαίνουμε στον οικολογικό πολιτισμό», του λέει.
Ο Γάλλος πρόεδρος παραδέχεται τις δυσκολίες, αλλά δεν μίλησε σχεδόν καθόλου.
Ο οικονομολόγος Philippe Moati παίρνοντας τον λόγο είπε: «Δεν ξέρουμε πραγματικά πού πάμε. Πρέπει να συμπεριλάβουμε την οικολογική μετάβαση σε μια ιστορία που την κάνει επιθυμητή, όχι μόνο στην άρνηση».
