Στη Νέα Υόρκη φέρνουν το «Σύμφωνο για το Μέλλον» για τον «ΟΗΕ 2.0» με «παγκόσμιες λύσεις για τα παγκόσμια σοκ»!

Τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών θα συγκεντρωθούν στη Νέα Υόρκη, στην έδρα του ΟΗΕ στις 22 και 23 Σεπτεμβρίου, για την Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος με σκοπό να υπογράψουν το «Σύμφωνο για το Μέλλον».

Η Σύνοδος Κορυφής για το Μέλλον πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια της 79ης συνόδου της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Η σύνοδος κορυφής προετοιμάζεται τουλάχιστον από το 2022.

Μετά από επανειλημμένες εκκλήσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες να μετατοπιστούν οι οικονομικοί πόροι για την ταχεία ολοκλήρωση των στόχων της Ατζέντας 2030 που έθεσε ο ΟΗΕ το 2015.

Παρόλο που αυτή η ιστορική συνάντηση είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσει την πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, έχει λάβει πολύ μικρή κάλυψη από τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης και σχεδόν καμία κάλυψη από τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης.

Ένα θέμα που έχει λάβει κύρια κάλυψη σχετίζεται με 77 νομπελίστες και παγκόσμιους ηγέτες που υπέγραψαν μια επιστολή στην οποία διαμαρτύρονται για την αφαίρεση των αναφορών στα ορυκτά καύσιμα από το Σύμφωνο για το Μέλλον.

Οι αναφορές επανεισαχθήκαν αργότερα μετά τη δημοσιοποίηση της επιστολής.

Η συζήτηση για τα ορυκτά καύσιμα ταιριάζει με την αφήγηση του ΟΗΕ για επικείμενη καταστροφή που σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή.

Είναι αυτός ο πανικός γύρω από την κλιματική αλλαγή που οδήγησε στη σύγκληση της Συνόδου Κορυφής για το Μέλλον και στις εκκλήσεις για ενίσχυση των υποδομών του ΟΗΕ.

Το θέμα της Συνόδου Κορυφής – «Υπερμερείς λύσεις για ένα καλύτερο αύριο» – απεικονίζει τον στόχο αυτής της συνάντησης.

Δηλαδή, μια ώθηση για την ενίσχυση, ακόμη και την αναδιαμόρφωση, του ΟΗΕ για την καλύτερη αντιμετώπιση κρίσεων που φαινομενικά διαφαίνονται τα επόμενα χρόνια.

Τα Ηνωμένα Έθνη επικεντρώνονται σε διάφορες πιθανές πλανητικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως ο πόλεμος, η απώλεια της βιοποικιλότητας και η περιβαλλοντική υποβάθμιση.

Ο ΟΗΕ ισχυρίζεται ότι αυτές οι πιθανές κρίσεις είναι πολύ μεγάλες για να τις αντιμετωπίσει μόνο του ένα έθνος-κράτος και, ως εκ τούτου, θα απαιτηθεί μεγαλύτερη συνεργασία και οργάνωση μεταξύ των κρατών μελών του ΟΗΕ.

«Αναγνωρίζουμε ότι το πολυμερές σύστημα και οι θεσμοί του, με επίκεντρο τα Ηνωμένα Έθνη και τον Καταστατικό Χάρτη τους, πρέπει να ενισχυθούν για να συμβαδίσουν με τον μεταβαλλόμενο κόσμο.

Πρέπει να είναι κατάλληλα για το παρόν και το μέλλον – αποτελεσματικά και ικανά, προετοιμασμένα για το μέλλον, δίκαια, δημοκρατικά, ισότιμα και αντιπροσωπευτικά του σημερινού κόσμου, χωρίς αποκλεισμούς, διασυνδεδεμένα και οικονομικά σταθερά», αναφέρει το τελευταίο σχέδιο του Συμφώνου για το Μέλλον.

Όπως έχει ήδη αναφέρει το The Last American Vagabond (TLAV), η Σύνοδος Κορυφής για το Μέλλον αναμένεται επίσης να περιλαμβάνει εκκλήσεις για την αναδιαμόρφωση του ΟΗΕ σε αυτό που έχει ονομαστεί «ΟΗΕ 2.0».

Τα παγκόσμια σοκ απαιτούν Παγκόσμια Κυβέρνηση

Το 3ο προσχέδιο του Συμφώνου για το Μέλλον κυκλοφόρησε στις 27 Αυγούστου και επί του παρόντος εξετάζεται από τα κράτη μέλη του ΟΗΕ.

Το σχέδιο αυτό συνεχίζει τη συζήτηση γύρω από τα «παγκόσμια σοκ» και το πώς αυτά τα σοκ θα απαιτήσουν μια παγκόσμια απάντηση.

Για παράδειγμα, ένα τμήμα με τίτλο «Θα ενισχύσουμε τη διεθνή αντίδραση σε σύνθετα παγκόσμια σοκ», αναφέρει ότι υπάρχει ανάγκη για μια «συντονισμένη και πολυδιάστατη διεθνή αντίδραση σε σύνθετα παγκόσμια σοκ και τον κεντρικό ρόλο των Ηνωμένων Εθνών στο πλαίσιο αυτό».

Τα Ηνωμένα Έθνη ορίζουν ως «σύνθετους παγκόσμιους κλυδωνισμούς» τα γεγονότα που «έχουν σοβαρά διαταραγμένες και δυσμενείς συνέπειες για σημαντικό ποσοστό χωρών και τον παγκόσμιο πληθυσμό».

Αυτά τα σοκ θα απαιτούσαν μια «πολυδιάστατη πολυμετοχική, και συνολική κυβερνητική, συνολική κοινωνική αντίδραση».

Το έγγραφο αναφέρει ότι η «ένοπλη σύρραξη» δεν αποτελεί σύνθετο «παγκόσμιο σοκ», αλλά θα μπορούσε να οδηγήσει σε «επιπτώσεις σε πολλούς τομείς».

Αυτοί οι πιθανοί κλυδωνισμοί θα απαιτούσαν την ενεργοποίηση «πλατφορμών έκτακτης ανάγκης», οι οποίες θα μπορούσαν να χορηγήσουν στον ΟΗΕ μεγαλύτερη εξουσία για να ανταποκριθεί σε αυτές τις προφανείς καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.

Το έγγραφο αναφέρει ότι ο ΟΗΕ θα παρουσιάσει στα κράτη μέλη «πρωτόκολλα για τη σύγκληση και τη λειτουργία πλατφορμών έκτακτης ανάγκης με βάση ευέλικτες προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση μιας σειράς διαφορετικών σύνθετων παγκόσμιων σοκ».

Ενώ ο ΟΗΕ ισχυρίζεται ότι αυτές οι πλατφόρμες έκτακτης ανάγκης θα «συγκαλούνται μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα» και δεν θα είναι μόνιμος θεσμός ή οντότητα σε σχέση με την εθνική κυριαρχία, οι επικριτές του ΟΗΕ φοβούνται ότι αυτές οι πλατφόρμες έκτακτης ανάγκης θα αξιοποιηθούν και θα χρησιμοποιηθούν για να παραχωρήσουν στον ΟΗΕ νέες νομικές εξουσίες.

Η TLAV έχει αναφέρει στο παρελθόν ότι οι εκκλήσεις για μια πλατφόρμα έκτακτης ανάγκης είναι παρόμοιες με τις εκκλήσεις προς τον ΟΗΕ να κηρύξει μια πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Οργανώσεις που συνδέονται με τον ΟΗΕ, όπως η Επιτροπή Διακυβέρνησης για το Κλίμα (CGC), ζητούν μια τέτοια κήρυξη κατά το τελευταίο έτος.

Στα τέλη Νοεμβρίου του 2023, λίγο πριν από την έναρξη της Διάσκεψης του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή COP28, η Επιτροπή Διακυβέρνησης για το Κλίμα δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο: Governing Our Planetary Emergency.

Στην έκθεση αυτή, η CGC συνεχίζει την υποστήριξή της για την επικαιροποίηση των ιδεών μας σχετικά με τη διακυβέρνηση.

Μπορούμε να εντοπίσουμε την έκκληση για μια Πλανητική Έκτακτη Ανάγκη πίσω στη διαβόητη αλλά σκοτεινή ομάδα, τη Λέσχη της Ρώμης.

Η έκθεση του CGC για το Νοέμβριο του 2023 σημειώνει ακόμη ότι η πίστη σε μια «πολυκρίση αναγνωρίζεται στο έργο της Λέσχης της Ρώμης για το Σχέδιο Πλανητικής Έκτακτης Ανάγκης».

Αυτή η αναφορά στη Λέσχη της Ρώμης αποκαλύπτει έναν ακόμη λόγο για τον οποίο το κοινό θα έπρεπε να ανησυχεί για την ώθηση σε μια πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τους ισχυρισμούς περί υπέρβασης των πλανητικών ορίων

Η Λέσχη της Ρώμης ζητά την κήρυξη πλανητικής έκτακτης ανάγκης τουλάχιστον από το 2019 με τη δημοσίευση του «Σχεδίου Πλανητικής Έκτακτης Ανάγκης».

Η έκθεση θα επικαιροποιούνταν τον Αύγουστο του 2020, μετά την έναρξη του COVID1984.

Το Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης της Λέσχης της Ρώμης περιγράφεται ως ένας «οδικός χάρτης για τις κυβερνήσεις και άλλους ενδιαφερόμενους φορείς για να αλλάξουν οι κοινωνίες και οι οικονομίες μας, ώστε να επανέλθει η ισορροπία μεταξύ ανθρώπων, πλανήτη και ευημερίας».

Τελικά, η ώθηση για μια πλατφόρμα έκτακτης ανάγκης στο πλαίσιο του Συμφώνου για το Μέλλον αποσκοπεί στην ενίσχυση της ιδέας ότι η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει μια Πλανητική Έκτακτη Ανάγκη, η οποία απαιτεί την αύξηση της επιρροής και της εξουσίας του ΟΗΕ.

Το έγγραφο αποφεύγει τον όρο παγκόσμια ή παγκόσμια κυβέρνηση – αντ’ αυτού προτιμά τον όρο πολυμερής ή παγκόσμια διακυβέρνηση – αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ένα Έθνος των Ηνωμένων Εθνών με μεγαλύτερη εξουσία να ενεργεί και να υποχρεώνει τα εθνικά κράτη να συμμορφώνονται με τα διατάγματά του.

Για παράδειγμα, σε μια ενότητα με τίτλο «Μετασχηματισμός της παγκόσμιας διακυβέρνησης», το έγγραφο του ΟΗΕ περιγράφει τη «Δράση 41»:

«Θα μετασχηματίσουμε την παγκόσμια διακυβέρνηση και θα αναζωογονήσουμε το πολυμερές σύστημα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων και την αξιοποίηση των ευκαιριών του σήμερα και του αύριο».

Η ενότητα συνεχίζει περιγράφοντας πολυάριθμους τρόπους με τους οποίους το Σύμφωνο για το Μέλλον σκοπεύει να μετασχηματίσει και να ενδυναμώσει τον ΟΗΕ για την αντιμετώπιση των επειγουσών καταστάσεων που αντιμετωπίζει ο πλανήτης.

Επανεκκίνηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος

Το τελευταίο σχέδιο του Συμφώνου για το Μέλλον περιγράφει επίσης συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί η «διεθνής χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική», ώστε να «στηρίζει δίκαια τις χώρες κατά τη διάρκεια συστημικών σοκ και να καθιστά το χρηματοπιστωτικό σύστημα πιο σταθερό».

Συγκεκριμένα, το τμήμα 82 αναφέρει ότι η «αυξανόμενη συχνότητα και ένταση των παγκόσμιων οικονομικών σοκ» έχει επιβραδύνει την πρόοδο όσον αφορά την ολοκλήρωση των ΣΒΑ του ΟΗΕ.

Η λύση, σύμφωνα με το Σύμφωνο, είναι να «αναγνωριστεί ο ρόλος των Ειδικών Τραβηκτικών Δικαιωμάτων (»SDR«) στην ενίσχυση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού δικτύου ασφαλείας σε έναν κόσμο επιρρεπή σε συστημικά σοκ».

Τα SDR δεν θεωρούνται νόμισμα, αλλά αντίθετα θεωρούνται «συναλλαγματικά αποθεματικά περιουσιακά στοιχεία», τα οποία επιτρέπουν στα κράτη μέλη του ΔΝΤ να ανταλλάσσουν SDR με ένα νόμισμα που κατέχουν τα μέλη του ΔΝΤ.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο ανεξάρτητος ερευνητής James Corbett προειδοποίησε για το ενδεχόμενο τα SDRs να γίνουν ένα «παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα» ήδη από το 2013.

Το Σύμφωνο για το Μέλλον καθιστά σαφές ότι τα SDR θα διαδραματίσουν πράγματι σημαντικό ρόλο στη μεταμόρφωση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

«Χαιρετίζουμε τις δεσμεύσεις για την επανακατανόηση SDR αξίας άνω των 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Τονίζοντας παράλληλα τον επείγοντα χαρακτήρα της υλοποίησης αυτών των δεσμεύσεων προς τις αναπτυσσόμενες χώρες το συντομότερο δυνατό», αναφέρεται στο σχέδιο.

Το σχέδιο σημειώνει επίσης ότι τα Ηνωμένα Έθνη θα καλέσουν τα κράτη να «συνεχίσουν να διερευνούν τις επιλογές για την εθελοντική αναδιανομή τουλάχιστον του μισού ποσού των SDR από την κατανομή του 2021.

Μεταξύ άλλων μέσω πολυμερών αναπτυξιακών τραπεζών, με σεβασμό των σχετικών νομικών πλαισίων και διατήρηση του χαρακτήρα των αποθεματικών περιουσιακών στοιχείων των Ειδικών Τραβηκτικών Δικαιωμάτων».

Περαιτέρω συστάσεις του σχεδίου περιλαμβάνουν την ενθάρρυνση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να «διερευνήσει όλες τις επιλογές για να συνεχίσει να ενισχύει το παγκόσμιο δίκτυο χρηματοοικονομικής ασφάλειας», ώστε να βοηθήσει τα αναπτυσσόμενα έθνη να ανταποκριθούν σε «μακροοικονομικά σοκ».

Στο πλαίσιο της «Δράσης 55» αναφέρεται:

«Θα επιταχύνουμε τη μεταρρύθμιση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στην πρόκληση της κλιματικής αλλαγής».

Το Σύμφωνο αναφέρει και πάλι τις Πολυμερείς Τράπεζες Ανάπτυξης, καλώντας τα ιδρύματα αυτά να «αυξήσουν τη διαθεσιμότητα, την προσβασιμότητα και τον αντίκτυπο της χρηματοδότησης για το κλίμα στις αναπτυσσόμενες χώρες».

Και να στηρίξουν τις χώρες αυτές καθώς αναπτύσσουν στρατηγικές για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.

Υπάρχουν πολλαπλά τμήματα στο σχέδιο με αναφορές σε αυτές τις τράπεζες και στην ανάγκη τους να «κινητοποιήσουν πρόσθετη χρηματοδότηση» για τη στήριξη της «προσαρμογής και την ανάπτυξη και αξιοποίηση τεχνολογιών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και ενεργειακής απόδοσης».

Το έγγραφο αναφέρει επανειλημμένα αυτές τις «Πολυμερείς Τράπεζες Ανάπτυξης» και είναι σαφές ότι πρόκειται να αποτελέσουν ένα σημαντικό κομμάτι του συστήματος ΟΗΕ 2.0. Η TLAV θα διερευνήσει αυτά τα ιδρύματα σε μελλοντικές εκθέσεις.

Ο δηλωμένος στόχος της μεταρρύθμισης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος για τη χρηματοδότηση των ΣΒΑ και της Ατζέντας 2030 μιμείται τις πρόσφατες δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Guterres, όπου ζήτησε μια «νέα στιγμή του Bretton Woods», αναφερόμενος στην περιβόητη διεθνή συμφωνία του 1944 που ίδρυσε το ΔΝΤ.

Η συνάντηση του Bretton Woods υιοθέτησε επίσης κανόνες για τη ρύθμιση των νομισματικών σχέσεων μεταξύ ανεξάρτητων κρατών, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης από κάθε έθνος να εγγυάται τη μετατρεψιμότητα των νομισμάτων του σε δολάρια ΗΠΑ.

Ο Guterres σημείωσε ότι το 2022 το ΔΝΤ διέθεσε 650 δισεκατομμύρια δολάρια σε SDRs, με τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λαμβάνουν 160 δισεκατομμύρια δολάρια σε SDRs και τις αφρικανικές χώρες να λαμβάνουν μόνο 34 δισεκατομμύρια δολάρια.

Επιπλέον, ένα έγγραφο του ΟΗΕ για τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος με τίτλο «Τι θα προσφέρει;», ζητά «Ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που λειτουργεί για όλους».

«Μια μετασχηματισμένη διεθνής χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική είναι κατάλληλη για το σκοπό της, πιο περιεκτική, δίκαιη, αντιπροσωπευτική, αποτελεσματική και ανθεκτική.

Ανταποκρινόμενη στον κόσμο σήμερα και όχι όπως φαινόταν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτή η αρχιτεκτονική επενδύει εκ των προτέρων στους ΣΒΑ, στη δράση για το κλίμα και στις μελλοντικές γενιές».

Οι εκκλήσεις αυτές αντικατοπτρίζουν παρόμοιες εκκλήσεις που διατυπώθηκαν κατά τη διάρκεια της «Συνόδου Κορυφής για ένα νέο παγκόσμιο σύμφωνο χρηματοδότησης» που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι, Γαλλία, τον Ιούνιο του 2023.

Η Σύνοδος Κορυφής, με επικεφαλής τον Γάλλο πρόεδρο Emmanuel Macron, υποδέχθηκε 50 αρχηγούς κρατών, εκπροσώπους ΜΚΟ και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών για να συζητήσουν την προσπάθεια επαναφοράς του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης προώθησης της Ατζέντας 2030 και των στόχων Net Zero.

Η γαλλική κυβέρνηση δήλωσε ότι στόχος της συνάντησης ήταν να «οικοδομηθεί ένα νέο συμβόλαιο μεταξύ [του παγκόσμιου] Βορρά και του Νότου», το οποίο θα εξοπλίσει καλύτερα τα έθνη για την καταπολέμηση της φτώχειας και της κλιματικής αλλαγής.

Στη σύνοδο κορυφής συμμετείχαν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Joe Biden, ο καγκελάριος της Γερμανίας Olaf Scholz, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Rishi Sunak και ο πρόεδρος της Βραζιλίας Luiz Inacio Lula da Silva.

Εκτός από τους αρχηγούς κρατών, η σύνοδος κορυφής διοργανώθηκε με την υποστήριξη των Ιδρυμάτων Ανοικτής Κοινωνίας, του Ιδρύματος Bill και Melinda Gates και του Ιδρύματος Rockefeller, μεταξύ άλλων.

Με βάση αυτές τις προηγούμενες δηλώσεις του ΟΗΕ και το σχέδιο του Συμφώνου για το Μέλλον, είναι σαφές ότι η επαναφορά του χρηματοπιστωτικού συστήματος αποτελεί κρίσιμο στοιχείο των σχεδίων τους.