Έκθεση κόλαφος του State Department για το δουλεμπόριο στην Ελλάδα

Η έκθεση των ΗΠΑ για την αφόρητη κατάσταση με την διακίνηση ανθρώπων στην Ελλάδα, είναι ένα πραγματικό ράπισμα για την κυβέρνηση.

Με απλά λόγια, το State Department χαρακτηρίζει την Ελλάδα ως την χαρά του δουλεμπόρου, ενώ η πρώτη πρόταση που θέτει, είναι ότι μία αυστηρή σύσταση στην κυβέρνηση: Ερευνήστε σθεναρά, διώξτε και καταδικάστε τους διακινητές, συμπεριλαμβανομένων των συνεργών αξιωματούχων!

Τι αναφέρει η έκθεση:

Η κυβέρνηση της Ελλάδας δεν πληροί τα ελάχιστα πρότυπα για την εξάλειψη της εμπορίας ανθρώπων, αλλά καταβάλλει σημαντικές προσπάθειες για να το πράξει.

Η κυβέρνηση επέδειξε συνολικά αυξανόμενες προσπάθειες σε σύγκριση με την προηγούμενη περίοδο, λαμβάνοντας υπόψη τον αντίκτυπο της πανδημίας COVID-19, στην ικανότητά της να καταπολεμήσει την εμπορία ανθρώπων.

Ως εκ τούτου, η Ελλάδα παρέμεινε στη Βαθμίδα 2. Αυτές οι προσπάθειες περιελάμβαναν τη διερεύνηση και την καταδίκη περισσότερων διακινητών και τον εντοπισμό σημαντικά περισσότερων θυμάτων.

Η μονάδα κατά της εμπορίας ανθρώπων (ATU) επανέλαβε τις κοινές επιθεωρήσεις με επιθεωρητές εργασίας και η κυβέρνηση δημιούργησε το Γραφείο Στατιστικών Δικαιοσύνης για να βελτιώσει τη συλλογή αξιόπιστων στατιστικών για το έγκλημα, συμπεριλαμβανομένης της εμπορίας ανθρώπων.

Η Βουλή ψήφισε νομοθεσία που προβλέπει ειδικούς δικαστικούς ανακριτές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αφιερωμένους σε υποθέσεις εμπορίας ανθρώπων.

Η Ελληνική Αστυνομία (Ε.Π.) εξέδωσε εντολή για όλες τις αστυνομικές αρχές να ελέγχει τους ευάλωτους πληθυσμούς για δείκτες εμπορίας ανθρώπων και, ενώ οι διαδικασίες για την απόκτηση της ιδιότητας του επίσημου θύματος συνήθως διήρκεσαν χρόνια, η κυβέρνηση εξέδωσε εγκύκλιο προς όλους τους εισαγγελείς που απαιτούν την έκδοση επίσημης ιδιότητας θυμάτων. έγκαιρα και έδωσαν έμφαση στις αρχικές προσεγγίσεις με επίκεντρο τα θύματα για την αντιμετώπιση προηγούμενων καθυστερήσεων.

Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν τήρησε τα ελάχιστα πρότυπα σε αρκετούς βασικούς τομείς.

Οι δικαστές ανέστειλαν τις ποινές σχεδόν των μισών καταδικασμένων διακινητών και αθώωσαν πολλούς κατηγορούμενους επειδή η κυβέρνηση δεν εξασφάλιζε με συνέπεια τη συνέχιση της συμπερίληψης των μαρτυριών θυμάτων μετά τον επαναπατρισμό των αλλοδαπών θυμάτων και μαρτύρων κατά τη διάρκεια των πολυετών δικαστικών διαδικασιών.

Οι αρχές δεν παρείχαν υπηρεσίες στα θύματα, όπως δωρεάν νομική βοήθεια ή χρηματοδότηση για ταξίδια και άλλα έξοδα για τα θύματα για να παρακολουθήσουν ακροάσεις, για να μετριάσουν το βάρος των μακροχρόνιων διώξεων.

Η κυβέρνηση δεν έλεγξε με συνέπεια αιτούντες άσυλο και μετανάστες για ενδείξεις  εμπορίας ανθρώπων και συνέχισε να προβαίνει σε πολυάριθμες, μερικές φορές βίαιες, αντιδράσεις εναντίον μεταναστών και αιτούντων άσυλο, οι οποίες αποθάρρυναν τα πιθανά θύματα να αυτοπροσδιοριστούν ή να συνεργαστούν με τις αρχές.

Ορισμένοι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν είχαν θεσμοθετημένες προκαταλήψεις που εμπόδιζαν τον εντοπισμό των θυμάτων εμπορίας λόγω της εσφαλμένης αντίληψής τους για τις περιπτώσεις σεξουαλικής εμπορίας ως «μόνο πορνείας» ή «σεξ επιβίωσης» ή/και πιθανή καταναγκαστική επαιτεία και καταναγκαστική εργασία με Ρομά ως παραδοσιακές πολιτιστικές πρακτικές και έθιμα.

Με απλά λόγια, ακόμα και σε περίπτωση σύλληψης δουλεμπόρων, αυτοί στις περισσότερες περιπτώσεις αθωώνονται!