Ελβετός καθηγητής έπεσε σε κώμα το 1921 και ξύπνησε το 3906 – Εμπιστεύτηκε το ημερολόγιό του σε Έλληνα μαθητή του

Το βιβλίο «Χρονικά από το Μέλλον» φέρεται να είναι μια «απόδειξη» ότι τα ταξίδια στο χρόνο υφίστανται, καθώς παραθέτει μια ιστορία για ένα παράξενο γεγονός που βίωσε ο Paul Amadeus Dienach, ο οποίος έζησε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, στην κεντρική Ευρώπη.

Ο ελβετικής καταγωγής καθηγητής Paul Amadeus Dienach υπέφερε μια ζωή από προβλήματα υγείας και το 1921 έπεσε σε κώμα για ένα χρόνο.

Όταν ο Dienach συνήλθε τελικά, συνειδητοποίησε ότι κάτι πολύ περίεργο του συνέβη καθώς είχε έντονα μέσα του το αίσθημα ότι έζησε τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου για αυτούς τους 12 μήνες που ήταν αναίσθητος. Είχε μπει, όπως είπε, με κάποιο τρόπο στο σώμα ενός ανθρώπου που ζούσε το έτος 3906.

Σε ένα ημερολόγιο, το οποίο δεν προοριζόταν ποτέ για δημοσίευση, έγραψε για τον αποικισμό του Άρη, έναν καταστροφικό πυρηνικό πόλεμο και την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης που θα εγκαινίαζε μια νέα χρυσή εποχή για την ανθρωπότητα.

Το podcast του Cosmos Lab εξηγεί πώς όταν ο Dienach ήταν στα τελευταία του, εμπιστεύτηκε τις χειρόγραφες σημειώσεις του σε έναν από τους μαθητές του, τον Έλληνα Γεώργιο Παπαχατζή: «Καθώς ο Παπαχατζής άρχισε να μεταφράζει τις σημειώσεις, έπεσε πάνω σε απίστευτα πράγματα».

Ο Dienach ισχυρίστηκε πώς, αφού έπεσε σε κώμα, ξύπνησε σε ένα άγνωστο νοσοκομείο. Αποπροσανατολισμένος, προσπάθησε να ρωτήσει τους γιατρούς τι συνέβαινε αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τις απαντήσεις τους. Τελικά, κάποιος συνειδητοποίησε ότι μιλούσε γερμανικά και χρησιμοποιώντας μεταφραστή του εξήγησε ότι στην πραγματικότητα ήταν ένας διάσημος καθηγητής φυσικής ονόματι Andreas Noram, ο οποίος πρόσφατα είχε ένα σοβαρό ατύχημα.

Ο Dienach κοίταξε σε έναν καθρέφτη και είδε ένα άγνωστο πρόσωπο. Στη συνέχεια, ο τρομαγμένος πια καθηγητής κοίταξε έξω από το παράθυρο για να δει ένα «σουρεαλιστικό τοπίο με ουρανοξύστες να υψώνονται στα σύννεφα και φουτουριστικά οχήματα να κάνουν ζουμ και να αψηφούν τη βαρύτητα», εξήγησε το podcast.

Άρχισε να αναρωτιέται αν είχε πεθάνει και αυτός ήταν ο παράδεισος. Ταυτόχρονα, οι γιατροί τον αντιμετώπισαν ως τον τραυματισμένο φυσικό και δέχτηκαν τους ισχυρισμούς του ότι είχε λιποθυμήσει το 1921 ως συμπτώματα του τραυματισμού του στο κεφάλι.

Όταν τελικά ξύπνησε ξανά από το παράξενο παραλίγο όνειρό του για το μέλλον, ο Dienach έγραψε όσα μπορούσε να θυμηθεί. Ο καθηγητής ποτέ δεν είπε σε κανέναν τι του είχε συμβεί από φόβο κοινωνικής απομόνωσης σε μια εποχή που τέτοια θέματα δεν υπήρχαν καν στην ατζέντα.

Όταν επανήλθε στο σώμα του, σε ηλικία 36 ετών πλέον και με εύθραυστη υγεία, ο Dienach αποφάσισε να πάει στην Ελλάδα το φθινόπωρο του 1922 με στόχο τη βελτίωση της υγείας του, λόγω του ήπιου κλίματος, διδάσκοντας παράλληλα Γερμανικά σε Έλληνες φοιτητές για βιοπορισμό. Ένας από τους μαθητές του ήταν ο Γιώργος Παπαχατζής, ο μετέπειτα πρύτανη της Παντείου, Αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελλάδα, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας και ένας από τους μεταρρυθμιστές του Διοικητικού Δικαίου στην Ελλάδα.

Δύο χρόνια αργότερα, βλέποντας την υγεία του να χειροτερεύει με γοργούς ρυθμούς και γνωρίζοντας ότι δεν του μένουν πολλοί μήνες ζωής, αποφάσισε να πάει στην Ιταλία. Πριν φύγει, έδωσε το ημερολόγιο του στον αγαπημένο του μαθητή Γ. Παπαχατζή, λέγοντάς του ότι αν ήθελε να βελτιώσει τα γερμανικά του θα μπορούσε να τα μεταφράζει ως άσκηση.

Ο Γιώργος Παπαχατζής μετέφρασε τις σημειώσεις του Dienach σταδιακά μέσα σε μια περίοδο 14 ετών – από το 1926 έως το 1940. Αρχικά πίστευε ο δάσκαλός του είχε γράψει ένα μυθιστόρημα με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Αλλά προοδευτικά κατάλαβε ότι αυτό που μετάφραζε ήταν ένα αληθινό ημερολόγιο από το μέλλον!