Αν υπάρχει ένα πράγμα που μπορούμε να πούμε για την Ισπανική Ιερά Εξέταση, είναι οι βάναυσες μέθοδοι βασανιστηρίων. Στην πραγματικότητα, μερικές από τις πιο διαβόητες μεθόδους βασανιστηρίων της ιστορίας εφαρμόστηκαν από τους ιεροεξεταστές για να τιμωρήσουν όσους πιστεύεται ότι είχαν αμαρτήσει.
Μια λιγότερο γνωστή μέθοδος βασανιστηρίων που προτιμούσαν οι Ισπανοί, ωστόσο, ήταν το λίκνο του Ιούδα – και παραδόξως, το θεωρούσαν λιγότερο βάναυσο από τα άλλα.
Είναι μια σκαλιστή ξύλινη πυραμίδα στην κορυφή τριών ξύλινων ποδιών, σαν σκαμπό, αν και ομολογουμένως δεν θα θέλατε να καθίσετε.
Τοποθετούσαν στη γωνία ενός θαλάμου βασανιστηρίων και πάνω από αυτό κρεμόταν ένα άτομο, γυμνό, με τα χέρια και τα πόδια του δεμένα με σχοινιά συνδεδεμένα με γρανάζια.
Η ιδέα ήταν αρχικά ενός Ιταλού δικηγόρου που ονομαζόταν Ιππόλυτος Ντε Μαρσιλί. Επίσης, ήταν ο άνθρωπος που σκέφτηκε και άλλα βασανιστήρια για την ανθρωπότητα.
Μια τεχνική ήθελε τον κρατούμενο να κάθεται σε μια καρέκλα και να τον παρακολουθούν βασανιστές που τον ανάγκασαν να μείνουν ξύπνιο. Μερικές φορές, αυτό σήμαινε να εξαναγκάσει έναν κρατούμενο να μείνει ξύπνιος για 40 ώρες συνεχόμενα.
Ο Μαρσίλι θεώρησε επίσης πολλές από τις τεχνικές βασανιστηρίων του ως “ανθρώπινες”, απλώς και μόνο για το γεγονός ότι δεν περιελάμβαναν το κάψιμο της σάρκας κάποιου ή το σπάσιμο των οστών του. Ακόμη και το λίκνο του Ιούδα προοριζόταν μόνο για να κρατήσει ένα άτομο ξύπνιο και να μην κοιμάται – αλλά οι βασανιστές βρήκαν έναν τρόπο να σκοτώσουν το άτομο ούτως ή άλλως.
Δεν βοήθησε, επίσης, το γεγονός ότι σπάνια καθάριζαν τις ξύλινες πυραμίδες, με αποτέλεσμα πολλοί κρατούμενοι να πεθάνουν από μόλυνση.