Ενοχλήθηκαν οι Γερμανοί από τον έλεγχο στις ΜΚΟ: Τις θέλουν ανεξέλεγκτες

Ενοχλήθηκαν οι Γερμανοί από τον έλεγχο στις ΜΚΟ και σήμερα τα γερμανικά ΜΜΕ έχουν κυριολεκτικά οργιάσει από την προσπάθεια ελέγχου και ταυτοποίησης των ύποπτων (στην συντριπτική τους πλειοψηφία) οργανώσεων.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε κάποια πολύ απλά πράγματα:

Οι διαχειριστές των κονδυλίων των Βρυξελλών για την διαχείριση της παράνομης μετανάστευσης είναι οι ΜΚΟ.

Περίπου 90 από τις 350 έχουν δώσει στοιχεία για το ποιες είναι και ποιο είναι το έργο τους, οι υπόλοιπες απλώς εμφανίζονται αλλά «διαχειρίζονται» τα χρήματα της ΕΕ.

Έτσι λοιπόν με αυτόν τον τρόπο αποδεσμεύονται χρήματα από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και μετά κάνοντας τον «κύκλο» τους διαμέσου πολλών ΜΚΟ αγνώστου ταυτότητος καταλήγουν στα χέρια «φυσικών προσώπων» χωρίς τον παραμικρό έλεγχο.

Όπως γίνεται κατανοητό «είναι πολλά τα λεφτά… Άρη».

“Η αντιμετώπιση των ΜΚΟ στο προσφυγικό είναι ντροπή” επιγράφεται σχόλιο της συντηρητικής εφημερίδα Die Welt το οποίο, μεταξύ άλλων, επισημαίνει:

“Ο λόγος για τον οποίο δεν πέθαναν περισσότεροι άνθρωποι στο Αιγαίο τα προηγούμενα χρόνια ήταν η δουλειά των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στο πεδίο.

Οι συνεργάτες τους έστηναν αντίσκηνα, μοίραζαν φαγητό, αγόραζαν ρουχισμό για μικρά παιδιά. Σε αυτούς τους ακτιβιστές εστιάζει τώρα η νέα συντηρητική κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. (…) Εάν οι αρχές ήθελαν και μπορούσαν να ανταποκριθούν στα ανθρωπιστικά τους καθήκοντα θα ήταν ανάξιο λόγου να μιλάμε γι αυτό. Αλλά με δεδομένη την αποτυχία της Ελλάδας η αντιμετώπιση εκείνων που βοηθούν είναι ντροπή. Είναι και ένα στημένο παιχνίδι. Με τον νέο νόμο οι αρχές θέλουν απλώς να ξεφορτωθούν τις ανεπιθύμητες ΜΚΟ”

Για το ίδιο ζήτημα το Spiegel Online παρατηρεί όπως αναφέρει η DW ότι: “Ήδη από το καλοκαίρι του 2017 η ΕΕ δεν χρηματοδοτεί ΜΚΟ που εργάζονται για τους πρόσφυγες στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Η Ελλάδα είχε διαμαρτυρηθεί επανειλλημμένως ότι αντιμετωπιζόταν ωσάν να ήταν αναπτυσσόμενη χώρα, που δεν είναι σε θέση να φροντίσει μόνη της τους πρόσφυγες. Επιπλέον, θα ήταν πιο αποτελεσματικός ένας κεντρικός σχεδιασμός. Αυτός ήταν και ένας λόγος για τον οποίο εφεξής τα χρήματα πήγαιναν απευθείας στο ελληνικό κράτος. Μετά από δυόμιση χρόνια είναι πλέον σαφές: παρά τα ευρωπαϊκά κονδύλια, οι ελληνικές αρχές δεν εξασφαλίζουν ανθρώπινες συνθήκες στους καταυλισμούς. Στη Σάμο δεν υπήρχαν ούτε τουαλέτες έξω από το επίσημο κέντρο υποδοχής για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τελικά μία ΜΚΟ έστησε χημικές τουαλέτες. Αλλά και την ιατρική φροντίδα αναλαμβάνουν, σε μεγάλο βαθμό, οι ΜΚΟ”.

Για να γίνει κατανοητό το τι συμβαίνει με τις ΜΚΟ και πόσα είναι τα υπό διαχείριση χρήματα, παραθέτουμε τα εξής στοιχεία από το χθεσινό άρθρο στο pronews.gr:

«Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, οι ανθρωπιστικές δραστηριότητες απορρόφησαν το 2018 πόρους της τάξης των 28,9 δισ.$ παγκοσμίως. Οι ΜΚΟ, δηλαδή, διαχειρίζονται σημαντικά κεφάλαια, και αυτό εξηγεί και την βαρύτητα που έχουν αποκτήσει στην σύγχρονη κοινωνική και πολιτική ζωή.

Η Ε.Ε. διαθέτει δύο ειδικά ταμεία για την μετανάστευση, το Ταμείο Μετανάστευσης, Ασύλου και Ενσωμάτωσης, το οποίο διαχειρίζεται για την περίοδο 2014-2020 κεφάλαια της τάξης των 6,6 δισ.€, και το Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας με 3,8 δισ.€. Ωστόσο, κονδύλια για τη μετανάστευση περιλαμβάνονται και σε άλλα χρηματοδοτικά προγράμματα για την Ευρώπη, όπως το Horizon 2020 ή το Ταμείο για την Ευρωπαϊκή Συνοχή.

Από τα κεφάλαια των δυο ταμείων, για την Ελλάδα αναλογούν 1,69 δισ.€, τα οποία σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατανεμήθηκαν ως εξής: Ελληνικές αρχές 794 εκ. €, Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες 506,67 εκ. €, Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (IOM) 119,7 εκατ. €, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου 26 εκατ. €, οι διάφορες διεθνείς ΜΚΟ – εταίροι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 201 εκατ. €, ενώ την στιγμή που ανακοινώθηκαν τα στοιχεία (Οκτώβριος 2018) είχαν εγκριθεί αλλά παρέμεναν αδιάθετα επί πλέον 44,6 εκατ.€ προς Διεθνείς Οργανισμούς ή ΜΚΟ.

Σε αυτούς τους πόρους θα πρέπει να συνυπολογιστούν και η χρηματοδότηση Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που προέρχονται από ιδίους πόρους οι χορηγίες ιδιωτών, δεν υπάρχουν ωστόσο γι’ αυτές αξιόπιστα στοιχεία.

Το γεγονός αυτό, όπως και το γενικότερο έλλειμμα καταγραφής και εποπτείας στην δραστηριότητα των ΜΚΟ (που βρίσκεται η κάθε μια, πόσους ανθρώπους απασχολούν, τι ακριβώς κάνουν), αποτελεί μια ακόμη τρανταχτή ένδειξη για το υποτυπώδες της μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους και το κενό ασφαλείας που αυτό συνεπάγεται.

Για την αδυναμία της Ελλάδας να θεσπίσει καθεστώς πλήρους διαφάνειας ως προς την χρηματοδότηση των οργανώσεων αυτών, έχει προειδοποιήσει και ο διεθνής διακυβερνητικός οργανισμός που είναι αρμόδιος για να καταπολεμήσει το ξέπλυμα χρήματος (Financial Action Task Force). Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, που άρχισε να ελέγχεται πρόσφατα (Μάιος 2019) από τις ελληνικές αρχές έπειτα από καταγγελία ξένων αρχών.

Η εν λόγω οργάνωση είχε αναπτύξει υπερδεκαετή δράση πάνω στο μεταναστευτικό, και απορροφούσε μάλιστα κονδύλια από τα Υπουργεία Δημόσιας Τάξης και Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της καταγγελίας, η συγκεκριμένη ΜΚΟ είχε από το 2011 έως και το 2018 ακαθάριστα έσοδα ύψους 23,13 εκατ.€ και επιχορηγήσεις ύψους 9,7 εκ. €, ενώ βρέθηκε να έχει λάβει σημαντική οικονομική ενίσχυση από fund Σαουδαραβικών συμφερόντων που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα.

Το οικονομικό αποτύπωμα των μη κυβερνητικών οργανώσεων στην ελληνική κοινωνία αυξάνει διαρκώς, δοσμένης της κρίσης και της συρρίκνωσης στην οποία υπόκεινται και άλλοι κλάδοι, ιδίως στις περιοχές που επιβαρύνονται περισσότερο από τις μεταναστευτικές εισροές.

Εκεί, η αρνητική σχέση που διέπει τους κλάδους της φιλοξενίας των μεταναστών με τον τουρισμό, διαμορφώνει συνθήκες «μονοκαλλιέργειας» των ανθρωπιστικών δραστηριοτήτων μεταβάλλοντας έτσι τόπους με μια πολύμορφη οικονομία, σε χώρους που ασκούν κατ’ αποκλειστικότητα δραστηριότητες φύλαξης, φιλοξενίας και διαχείρισης των πληθυσμιακών ροών.

Βλέπουμε έτσι το πώς «η μεταβολή της χώρας σε χώρο», είναι κάτι παραπάνω από ένα εύληπτο σχήμα λόγου, και αποτυπώνει ανάγλυφα την πραγματικότητα.

Ενδεικτικοί ως προς αυτό, είναι και οι τίτλοι και το περιεχόμενο άρθρων που θα δημοσιεύσει η εφημερίδα Εμπρός της Μυτιλήνης, μεταξύ του Δεκεμβρίου 2015 και του Ιανουαρίου 2016:

«Οι ΜΚΟ ανάχωμα στην ανεργία»,

«Οι ΜΚΟ συνεχίζουν να δημιουργούν θέσεις εργασίας» (15/01/2019).

Στο δεύτερο άρθρο, συζητείται το ενδεχόμενο πλήγμα που θα δεχθεί η Λέσβος στον τουρισμό ενόψει της επικείμενης σεζόν, και το άρθρο της εφημερίδας σημειώνει:

«Ο μεγάλος κίνδυνος είναι η απώλεια θέσεων εργασίας από τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τις ταβέρνες και γενικότερα τα καταστήματα μαζικής εστίασης, που δουλεύουν κυρίως με ξένους τουρίστες και που δε θα λειτουργήσουν ή θα υπολειτουργήσουν τη νέα τουριστική περίοδο που ξεκινάει σε τρεις περίπου μήνες, δηλαδή κατά το Πάσχα. [ ] Ως αντιστάθμισμα αυτής της τάσης θα μπορούσε να λειτουργήσει η ενοικίαση ξενοδοχείων για την προσωρινή φιλοξενία προσφύγων και μελών ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στα νησιά».

Η δημιουργία ενός εγχώριου πληθυσμού, εξαρτώμενου από τις ΜΚΟ και τις μεταναστευτικές χρηματοδοτήσεις, είναι σε γνώση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, και των δυο μεγάλων κομμάτων:

Η Τασία Χριστοδουλοπούλου, υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο της κρίσης του 2015, παροτρύνει με απίστευτη κυνικότητα, τους δημοσιογράφους «να βοηθήσουν την κατάσταση»: «να αρχίσετε να τους αποκαλείτε πρόσφυγες γιατί αν μιλάτε για μετανάστες ή λαθρομετανάστες η ΕΕ δεν θα εγκρίνει κονδύλια».

Τα φαινόμενα διασπάθισης των κονδυλίων που δίνονται επί του προσφυγικού και του μεταναστευτικού είναι γνωστά, και η δημοσιοποίησή τους έχει λάβει διεθνείς διαστάσεις.

Οι καταγγελίες ερευνώνται ακόμα και από την OLAF, την ειδική υπηρεσία της Ε.Ε. για την διαφθορά»