Η Κομισιόν είναι αποφασισμένη να καταργήσει τους δρακόντειους δημοσιονομικούς κανόνες του παρελθόντος, που κατηγορήθηκαν ότι προκάλεσαν «ασφυξία» στις οικονομίες στον απόηχο της οικονομικής κρίσης, παρά την έκκληση της Γερμανίας για επαναφορά αυστηρών ορίων με στόχο την μείωση των δημοσίων δαπανών.
«Είναι σαφές ότι δεν επιστρέφουμε στον κανόνα του 1/20», που υποχρέωσε τα κράτη-μέλη να εφαρμόσουν σοβαρές προσαρμογές στα επίπεδα του δημόσιου χρέους τους, δήλωσε σύμφωνα με το Bloomberg ο επίτροπος Βάλντις Ντομπρόβσκις σε συνέντευξή του την Παρασκευή στο περιθώριο των εαρινών συνεδριάσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσιγκτον.
Ο ίδιος πρόσθεσε, πάντως, ότι η Κομισιόν αξιολογεί και βάζει «τις τελευταίες πινελιές» σε κοινά ποσοτικά σημεία αναφοράς προκειμένου να διασφαλίσει την ισότιμη μεταχείριση των κρατών- μελών στο πλαίσιο του νέου συστήματος, που θα αντικαταστήσει τους παρωχημένους δημοσιονομικούς κανόνες.
Εν αναμονή των προτάσεων της Κομισιόν για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας
Η Κομισιόν θα προτείνει το προσεχές διάστημα – πιθανώς περί τα τέλη Απριλίου – νομοθετικές προτάσεις για την πολυαναμενόμενη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και όπως είπε ο Ντομπρόβσκις, οι τροποποιήσεις αυτές θα δώσουν περισσότερα περιθώρια στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών να καθορίσουν τη δημοσιονομική πορεία τους αλλά και χώρο για προσανατολισμένες στην ανάπτυξη επενδύσεις.
Αλλά οι προτάσεις της Κομισιόν, είπε, θα περιέχουν και μια κοινή μεθοδολογία, που θα διασφαλίζει την ισότιμη μεταχείριση των κρατών- μελών με σαφήνεια αναφορικά με τη δημοσιονομική πορεία που θα εισηγείται για κάθε ένα εξ’ αυτών η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Μπρα ντε φερ Κομισιόν-Γερμανίας
Η Γερμανία είχε διατυπώσει ανησυχίες για το ενδεχόμενο να δώσει η Κομισιόν μέσω αδιαφανών διμερών συμφωνιών πολύ μεγάλο περιθώριο σε κάποιες κυβερνήσεις να ισοσκελίσουν τα δημοσιονομικά τους και άσκησε πιέσεις για περισσότερη διαφάνεια.
Πέραν τούτου το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών υπό τον φιλελεύθερο, θιασώτη της δημοσιονομικής πειθαρχίας, Κρίστιαν Λίντνερ, ήθελε να μειώνουν τα κράτη-μέλη κατά 1% ετησίως το δημόσιο χρέος στις πιο ανησυχητικές περιπτώσεις και κατά μισή ποσοστιαία μονάδα εφόσον είναι πιο συγκρατημένη η υπέρβαση του χρέους.