Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς από την Πράγα τάχθηκε υπέρ της περαιτέρω διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ώστε να συμπεριλάβει τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και τελικά και τις Ουκρανία, Μολδαβία και Γεωργία, ενώ επανέφερε το αίτημα για σταδιακή μετάβαση στη λήψη αποφάσεων με πλειοψηφία και πρότεινε συντονισμό των αμυντικών δυνατοτήτων των κρατών – μελών και κοινή αντιαεροπορική άμυνα.
Ο καγκελάριος, κατά την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου, με τίτλο «Η Ευρώπη είναι το μέλλον μας», τόνισε κατ’ επανάληψη την προσήλωση της Γερμανίας στην ενίσχυση της κυριαρχίας και αυτονομίας της Ευρώπης. Τάχθηκε ευθέως υπέρ της διεύρυνσης της Ένωσης, προειδοποιώντας ταυτόχρονα ότι σε μια διευρυμένη Ευρώπη «οι διαφορές μεταξύ των κρατών – μελών, σε ό,τι αφορά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και κοινωνικά συστήματα, θα μεγαλώσουν και, όπου σήμερα απαιτείται ομοφωνία, με κάθε κράτος – μέλος θα αυξάνεται και ο κίνδυνος μια χώρα να χρησιμοποιήσει το βέτο της, εμποδίζοντας και τις υπόλοιπες να προχωρήσουν».
Έχω, για αυτόν τον λόγο, «προτείνει μια σταδιακή μετάβαση στη λήψη αποφάσεων με πλειοψηφία στην κοινή εξωτερική πολιτική, αλλά και σε άλλους τομείς, όπως η φορολογία – γνωρίζοντας καλά ότι αυτό θα είχε συνέπειες και για τη Γερμανία», πρόσθεσε ο κ. Σολτς.
Ανέφερε επανειλημμένα την απειλή που δέχεται η Γηραιά Ήπειρος από την Ρωσία και τον “αυταρχικό πρόεδρό της”, τονίζοντας την ανάγκη να αποφευχθεί «οποιαδήποτε διχόνοια ανάμεσά μας, οποιαδήποτε αδυναμία».
«Πότε, αν όχι τώρα, θα ξεπεράσουμε τις διαφορές που μας ταλαιπωρούν και μας διχάζουν εδώ και χρόνια;» αναρωτήθηκε και τάχθηκε υπέρ της πλειοψηφικής ψήφου σε θέμα εξωτερικής και φορολογικής πολιτικής.
Ουσιαστικά ο κ. Σολτς πρότεινε να λαμβάνονται περισσότερες αποφάσεις με πλειοψηφία και να μην απαιτείται πλέον σε όλα τα θέματα ομοφωνία σε μια διαδικασία, που μέχρι τώρα ευνοεί τα κράτη – μέλη να μπορούν να ασκούν βέτο.
Σε αυτό το σημείο αναφέρθηκε σε “πιεστικά” ζητήματα όπως οι κυρώσεις ή τα ανθρώπινα δικαιώματα, υποστηρίζοντας ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτέλεσε ένα καμπανάκι αφύπνισης για την Ε.Ε., ώστε να αλλάξει τον τρόπο παίρνει αποφάσεις.
Ακόμα, τάχθηκε υπέρ της διεύρυνσης της Ένωσης από 27 σε 30, ή ακόμα και 36, χώρες στο μέλλον και υπέρ ριζικών μεταρρυθμίσεων σχετικά με τη διαδικασία συνομιλιών με νέα μέλη.