Ευτράπελα σε βασιλικές στέψεις: Εξεγέρσεις, καβγάδες και ταβάνια να στάζουν κερί

Ταραχές, πανούκλα, οροφές που έσταζαν λιωμένο κερί, δαχτυλίδια που δεν εφάρμοζαν καλά και άλλα διάφορα ευτράπελα έχουν καταγραφεί σε βασιλικές στέψεις κατά το παρελθόν.

Με την τελετή στέψης του βασιλιά Καρόλου του Γ΄ να βρίσκεται πλέον προ των πυλών έχει ενδιαφέρον μια ιστορική καταγραφή, που αποδεικνύει πως δεν ήταν λίγες οι τελετές στέψης μοναρχών στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι οποίες δεν πήγαν όπως όριζε η προετοιμασία και το πρωτόκολλο.

1066-Στέψη Γουλιέλμου του Κατακτητή: Κατά τη διάρκεια των επευφημιών για τον νέο βασιλιά, Νορμανδοί στρατιώτες που βρίσκονταν έξω από το αβαείο του Ουέστμινστερ και δεν ήταν εξοικειωμένοι με την τελετή, θορυβήθηκαν και επικράτησε πανικός. Νόμισαν πως πρόκειται για εγκληματική ενέργεια. Άρχισαν  να επιτίθενται σε ανθρώπους, βάζοντας φωτιά σε κάποια κτίρια. Με λίγα λόγια έκαναν εξέγερση, όπως αναφέρει ο Τσάρλς Φάρις, ιστορικός στο Historic Royal Palaces.

1189-Στέψη Ριχάρδου Α’: Ταραχές, όταν μια ομάδα Εβραίων έφτασε στο Ουέστμινστερ για να προσφέρει στον Ριχάρδο δώρα, και τους σταμάτησε ένα πλήθος χριστιανών, σύμφωνα με το βιβλίο του Ιαν Λόιντ «The Throne», που εκδόθηκε πρόσφατα. Οι αντισημιτικές ταραχές εξαπλώθηκαν τότε σε ολόκληρη την πόλη και σε όλες τις ανατολικές κομητείες της Αγγλίας.

1307-Στέψη Εδουάρδου Β’: Ένα τμήμα του τοίχου πίσω από την Αγία Τράπεζα του αβαείου κατέρρευσε, σκοτώνοντας έναν ιππότη, καταγράφει ο Ιαν Λόιντ

1626-Στέψη Καρόλου Α΄: Η πανούκλα ακύρωσε την πομπή, ενώ κρούσματα πανούκλας αναστάτωσαν και αρκετές τελετές παλιότερα, όπως του Ιάκωβου ΣΤ’ .

1661-Στέψη Καρόλου Β’: Βαρόνοι των Cinque Ports (ομάδα παράκτιων πόλεων στη νοτιοανατολική Αγγλία), που ήταν επιφορτισμένοι με το να κρατούν το μεταξωτό κουβούκλιο πάνω από το κεφάλι του βασιλιά καβγάδισαν. Ένα από τα προνόμια της υπηρεσίας τους ήταν ότι μπορούσαν να τεμαχίσουν το λάβαρο και να κρατήσει ο καθένας από ένα κομμάτι.

1727-Στέψη Γεωργίου Β’:  Η σύζυγος του Γεωργίου Β’, η βασίλισσα Καρολίνα, φορούσε τόσα πολλά κοσμήματα, που αισθητά «χτυπούσαν κατά τη διαδρομή της μέσα στο αβαείο και χρειάστηκε να επινοηθεί μια ειδική τροχαλία για να σηκώνει τη βασιλική φούστα όταν εκείνη έπρεπε να γονατίσει για προσευχή», γράφει ο Λόιντ.

1761-Στέψη Γεωργίου Γ’: Ο Γεώργιος Γ’ και η σύζυγος βασίλισσα Σαρλότ, το 1761, αρνήθηκαν να περπατήσουν στην πομπή και μεταφέρθηκαν στο αβαείο με φορητά κουβούκλια

1821-Στέψη Γεωργίου Δ’: Ήταν κατά γενική ομολογία η πιο πλούσια και υπερβολική από όλες. Ο Γεώργιος ήθελε να ξεπεράσει τον Ναπολέοντα, του οποίου η τελετή λίγα χρόνια νωρίτερα είχε κριθεί ως υπέροχη. Αλλά πολλά πράγματα πήγαν στραβά. Η Καρολίνα του Μπρούνσγουικ, από την οποία είχε χωρίσει, προσπάθησε να μπει στο αβαείο αλλά της το απαγόρευσαν.

Ο ίδιος ο Γεώργιος, ανυπόμονος να δει ο κόσμος την υπέροχη βασιλική του ενδυμασία, συνέχισε να περπατάει όσο οι βαρόνοι που κρατούσαν το κουβούκλιο από πάνω του, έπρεπε να τρέχουν συνέχεια πίσω του. Αλλά η πραγματική διασκέδαση άρχισε στο πλούσιο συμπόσιο με περισσότερους από 2.000 καλεσμένους να στοιβάζονται στο Westminster Hall, τους οποίους μάλιστα παρακολουθούσαν χιλιάδες άλλοι που κάθονταν σε κλιμακωτές κερκίδες, σε μια θερμή, τόσο αφόρητη ατμόσφαιρα που κάποιοι άρχισαν να λιποθυμούν.

Η αίθουσα φωτιζόταν από τεράστιους πολυελαίους. «Είχαν χιλιάδες κεριά για να φωτίσουν αυτή την εκδήλωση, αλλά τα σταγονόμετρα κάτω από τα κεριά δεν ήταν αρκετά μεγάλα. Και κάποια στιγμή, το ταβάνι αρχίζει να βρέχει λιωμένο κερί», ανέφερε ο ιστορικός Τσαρλς Φάρις.

1838-Στέψη βασίλισσας Βικτωρίας:  Η τελετή ήταν ανεπαρκώς προετοιμασμένη, οι συνοδοί της σκόνταφταν συνεχώς και οι ανώτεροι κληρικοί έχασαν τον δρόμο τους στην τελετή. Ένα σημαντικό ατόπημα, ωστόσο, ήταν ότι το δαχτυλίδι της στέψης κατασκευάστηκε για λάθος δάχτυλο. Σύμφωνα με τον Φάρις το δαχτυλίδι προοριζόταν για το τέταρτο δάχτυλο του χεριού, αλλά αντί γι’ αυτό κατασκευάστηκε να χωράει μόλις και μετά βίας στο μικρό της δάχτυλο.

«Έτσι, αυτό το δαχτυλίδι ήταν πολύ μικρό. Όταν έφτασε το σημείο της τελετής όπου ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι το βάζει στο δάχτυλο, αυτό δεν χωρούσε. Αλλά επειδή τον ενδιέφερε το πρωτόκολλο, το χώρεσε με το ζόρι. Η βασίλισσα Βικτώρια γράφει μάλιστα αργότερα στο ημερολόγιό της ότι χρειάστηκε να βάλει πάγο στο δάχτυλό της για να το βγάλει. Και ήταν πολύ επώδυνο» σημειώνει ο ιστορικός.