Η φυλακή των «ζωντανών – νεκρών»: Το νησί των καταραμένων που μπαίνεις μόνο με ειδική άδεια

Η μαύρη πανώλη σκόρπισε τον εφιάλτη στην Ευρώπη, με το 1/3 του πληθυσμού να βρίσκει μαρτυρικό θάνατο. Οι χειρότερες χρονιές της τρομακτικής πανδημίας ήταν το 1348 μέχρι το 1953. Σε αυτή τη πενταετία οικογένειες ξεκληρίστηκαν, περιοχές εγκαταλείφθηκαν στη μοίρα τους και η ανθρωπότητα έζησε το χειρότερο διχασμό.

Η νόσος μεταδίδεται στον άνθρωπο από το τσίμπημα ψύλλων, που παρασιτούν σε άρρωστο μαύρο αρουραίο. Μεταδίδεται ακαριαία και ο θάνατος είναι γρήγορος και επίπονος.

Τα κράτη τότε προσπάθησαν να κάνουν ένα είδος καραντίνας απομονώντας τους ασθενείς σε μέρη όπου απαγορευόταν να μπούν και να υγιείς άνθρωποι και να βγούνε οι μολυσμένοι. Ένα από αυτά τα μέρη ήταν και ένα νησί μικρής έκτασης στη Βενετία, το περίφημο νησι Ποβέλια.

Εκεί έμπαιναν σε καραντίνα όσοι εμφάνιζαν τα γνωστά συπτώματα της πανώλης, αλλά και όσοι ήταν ύποπτοι ότι είναι ασθενείς. Όποιος επιβίωνε μετά από 40 ημέρες έπαιρνε ειδική άδεια για να αποχωρήσει από το νησί.

Ελάχιστοι ήταν αυτοί που βγήκαν ζωντανοί και γύρισαν στα σπίτια τους.

Εκτός από τους ασθενείς εκεί μεταφέρονταν και τα πτώματα που είχαν εμφανή τα σημάδια της ασθένειας, από την Ιταλία.

Εώς και το 1814 το νησί παρέμεινε η τελευταία κατοικία αρρώστων, παίρνοντας το όνομα το νησί των φαντασμάτων. Πολλοί ασθενείς θάφτηκαν ζωντανοί, αφού εξαιτίας της ασθένειας, αλλά και του υποσιτισμού, δεν αντιδρούσαν σε καλέσματα των εργατών και τοποθετούνταν σε ομαδικούς τάφους μαζί με τους νεκρούς.

Μια μετριοπαθής εκτίμηση κάνει λόγο για 160.000 ανθρώπους που έχουν θαφτεί στο νησί.

Το 1922 στο νησί χτίστηκε ένα ίδρυμα που φιλοξενούσε ασθενείς με ψυχιατρικές παθήσεις.  Και ενώ αστην αρχή όλα κυλούσαν καλά, άρχισαν να αυξάνονται οι αυτοκτονίες και οι εξεγέρσεις των ασθενών, αφού έλεγαν πως έβλεπαν φαντάσματα αυτών που έζησαν τον εφιάλτη της πανώλης και πέθαναν εκεί.

Ο ίδιος ο υπεύθυνος του ψυχιατρείου αυτοκτόνησε πέφτοντας από το καμπαναριό της εκκλησίας.

Το 1968 μπήκε λουκέτο στο ίδρυμα και το νησί εγκαταλείφθηκε από τους εργαζόμενους, και η κυβέρνηση απαγόρευσε στους Ιταλούς να προσεγγίσουν το νησί, με διάταγμα.

Έγινε μια προσπάθεια να πουληθεί σε κάποιο επιχειρηματία από το εξωτερικό, που θα έχτιζε ξενοδοχειακές μονάδες, αλλά η συμφωνία χάλασε εξαιτίας των ιστοριών που συνόδευαν το νησί.

Σήμερα επιτρέπεται σε ορισμένους καλλιεργητές αμπελιών να έχουν εκεί τις σοδειές τους, αλλά μπορούν να μένουν στο νησί μόνο όσο υπάρχει φως του ηλίου, ενώ ορισμένες ομάδες που μελετούν μεταφυσικά φαινόμενα μπορούν να το επισκεφτούν με ειδική άδεια από τις Αρχές της Βενετίας.