Παπούα: Η φυλή που υποβάλλει τις γυναίκες σε ένα έθιμο-βασανιστήριο

Οι κανόνες του γάμου υπάρχουν με διαφορετικές μορφές και τρόπους σε όλη την κοινωνία. Έτσι, καλώς ή κακώς, υπάρχουν ακόμα και σήμερα περίεργα ή και… βασανιστικά έθιμα σε διαφορετικούς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο.

Σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Παπούα, της Νέας Γουινέας και της Βαμένα της Αντιβασιλείας Jayawijaya στην Ινδονησία, ένα από τα δεσμευτικά γεγονότα του «μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος» και οι οικογενειακοί δεσμοί περιλαμβάνουν την αποκοπή των δακτύλων, που γίνεται κυρίως από γυναίκες.

Ωστόσο, δεν είναι γνωστό πότε ξεκίνησε για πρώτη φορά η πρακτική που ονομάζεται «Ikipalin» ή γιατί οι γυναίκες είναι οι κύριοι συμμετέχοντες σε αυτήν την κουλτούρα.

Τι προβλέπει το Ikipalin;

Ο θάνατος ενός μέλους της οικογένειας στη συγκεκριμένη φυλή προαναγγέλλει έναν αφόρητο συναισθηματικό, αλλά και σωματικό πόνο για τις γυναίκες του στενού του περιβάλλοντος.

Εκτός από την αναπόφευκτη συναισθηματική θλίψη, οι γυναίκες της φυλής Ντάνι είναι υποχρεωμένες να δείξουν το πένθος τους, κόβουν ένα κομμάτι από τα δάχτυλά τους.

Πριν από τον ακρωτηριασμό, το δάχτυλο δένεται με σπάγκο για τριάντα λεπτά για να μουδιάσει και αμέσως μετά τον ακρωτηριασμό το τμήμα του χεριού καυτηριάζεται για την αποφυγή μολύνσεων. Στην αρχαιότητα, χρησιμοποιούσαν αιχμηρές πέτρες για να σπάσουν με δύναμη τη φάλαγγα.

Το κόψιμο των δακτύλων γίνεται με την πίστη του τι αντιπροσωπεύουν τα δάχτυλα στη φυλή. Τα δάχτυλα στη φυλή Ντάνι σημαίνουν ενότητα και δύναμη. Καθώς τα δάχτυλα ενώνονται και συνεργάζονται, η αδυναμία να λειτουργήσει σωστά με μερικά δάχτυλα που λείπουν αντιπροσωπεύει την κούφια και φθίνουσα δύναμη της οικογένειας.

Η κοπή γίνεται συχνά από μέλη της οικογένειας, αδέρφια ή γονείς. Για να εκφράσουν περαιτέρω τη θλίψη τους, οι Dani καλύπτουν τα πρόσωπά τους με στάχτη και πηλό. Μερικοί άνθρωποι κόβουν και τα αυτιά, ενώ άλλες επιλογές περιλαμβάνουν το να αλείφονται στη λάσπη του ποταμού για μια εβδομάδα χωρίς να κάνουν μπάνιο. Αυτό σημαίνει ότι οι νεκροί έχουν επιστρέψει στη φύση.

Αυτή η περίεργη και μάλλον ανατριχιαστική πολιτιστική πρακτική εκτελείται ως ένα μέσο για την ικανοποίηση των φαντασμάτων των προγόνων και εφαρμόζεται ακόμα και στις μέρες μας.