Κόσμος
Την Τρίτη 24 Οκτωβρίου στην Ισλανδία, πραγματοποιείται απεργία, στην οποία θα συμμετάσχουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, και στο πλευρό τους θα είναι και η πρωθυπουργός της χώρας, Κατρίν Γιακομπσντόντιρ.
Παρά το γεγονός ότι η Ισλανδία είναι μία από τις πιο προηγμένες χώρες παγκοσμίως στο ζήτημα της ισότητας των φύλων σε κάθε τομέα, σε κάποιους εργασιακούς κλάδους οι γυναίκες αμείβονται με 21% λιγότερα χρήματα σε σχέση με τους άνδρες, ενώ το 40% των γυναικών της χώρας έχουν υποστεί κάποιου είδους έμφυλη βία.
Σύμφωνα με τις διοργανώτριες της απεργίας, όπου θα συμμετάσχουν και non binary άτομα, καθώς και κάθε πρόσωπο που αυτοπροσδιορίζεται με γυναικεία ταυτότητα, η Ισλανδία μπορεί να μοιάζει με τον παράδεισο της ισότητας, αλλά δε γίνεται οι γυναίκες ανά τον κόσμο να μάχονται ακόμα και σήμερα, καθημερινά, και να βιώνουν μισθολογικές διαφορές λόγω φύλου, ακόμα και σε μία τέτοια χώρα.
Οι ίδιες επισημαίνουν ακόμα ότι οι δουλειές που παραδοσιακά πραγματοποιούνται από γυναίκες, όπως οι υπηρεσίες καθαρισμού και φροντίδας, εξακολουθούν να θεωρούνται υποδεέστερες και να πληρώνονται λιγότερο από όσο αξίζουν.
Στην απεργία θα συμμετάσχουν μεταξύ άλλων οι εργάτριες που απασχολούνται στις μονάδες επεξεργασίας ψαριών, έναν κλάδο στον οποίο βασίζεται το ΑΕΠ της χώρας, οι δασκάλες και οι νοσοκόμες.
Το 1975 είχε πραγματοποιηθεί μία ακόμα μεγάλη γυναικεία απεργία, όπου είχε συμμετάσχει περίπου το 90% των γυναικών.
Επίσης, στο πλαίσιο αυτής της απεργίας τονίστηκε ιδιαίτερα το κάλεσμα σε non binary πρόσωπα και σε κάθε άτομο που αισθάνεται ότι απειλείται με κάποιο τρόπο από το σύστημα της πατριαρχίας.
Ένας ακόμα πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο θα πραγματοποιηθεί η απεργία είναι και τα αποτελέσματα που είχε το κίνημα #MeToo στη χώρα.
Παρά το γεγονός ότι έγιναν πολλές καταγγελίες και πολλές υποθέσεις έφτασαν στα δικαστήρια, οι γυναίκες ακόμα και σήμερα αισθάνονται πως δε μπορούν να εμπιστευθούν τη δικαιοσύνη, όταν πρόκειται για εγκλήματα σεξουαλικής φύσης.
«Η υπομονή των γυναικών έχει τελειώσει», τόνισε η Ντρίφα Σνέντακ, που βρίσκεται στην εκτελεστική επιτροπή της απεργίας και εκπροσωπεί ένα συμβουλευτικό κέντρο που υποστηρίζει ανθρώπους που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής βίας.
Η Ισλανδία αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα χώρας όπου τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο.
Το γεγονός ότι είναι πρωτοπόρος στα έμφυλα ζητήματα δεν έχει κάνει τις γυναίκες να επαναπαύονται, αντίθετα τους δίνει διαρκώς κίνητρα για να αγωνιστούν και για όσες δεν έχουν καταφέρει να επιτύχουν τα ίδια με εκείνες και, εντέλει, για να επιτευχθεί κάποια στιγμή, ακόμα και σε τριακόσια χρόνια από σήμερα, η ισότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
