Ιταλία: Επιστήμονες εντόπισαν λείψανα αγοριού 17.000 χρονών

Παλαιοντολόγοι επιστήμονες ανακάλυψαν την ιστορία της ζωής ενός μωρού της εποχής των παγετώνων που φέρεται πως έζησε στη νότια Ιταλία πριν από περίπου 17.000 χρόνια,

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το παιδί πιθανότατα πέθανε από συγγενή καρδιοπάθεια.

Σύμφωνα με το livescience, τα μικροσκοπικά υπολείμματα του παιδιού έδειξαν στοιχεία κακής ανάπτυξης και αιμομιξίας, ενώ η ανάλυση DNA αποκάλυψε ότι το παιδί ήταν αγόρι και πιθανότατα είχε μπλε μάτια, σκούρο δέρμα και σγουρά σκούρα καφέ έως σχεδόν μαύρα μαλλιά, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε 20 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό Nature Communications.

Ο Mauro Calattini, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Σιένα και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, βρήκε τον τάφο του παιδιού το 1998 ενώ έκανε ανασκαφή στο σπήλαιο Grotta delle Mura στη Monopoli, μια πόλη στη νοτιοανατολική περιοχή της Απουλίας.

Η ταφή καλυπτόταν από δύο πλάκες βράχου και κρατούσαν καλοδιατηρημένα και άθικτα σκελετικά υπολείμματα του μωρού. Δεν υπήρχαν ταφικά αντικείμενα και ήταν η μόνη ταφή που βρέθηκε στο σπήλαιο.

Είναι σπάνιο να βρει κανείς καλοδιατηρημένα υπολείμματα ενός μωρού που έζησε λίγο μετά την Τελευταία εποχή παγετώνων πριν από 20.000 χρόνια.

Μέρη όπως η νότια Ιταλία ήταν ελαφρώς πιο ζεστά από άλλα μέρη της ηπειρωτικής Ευρώπης εκείνη την εποχή και πιθανότατα παρείχαν καταφύγιο για τους ανθρώπους που έθαψαν το αγοράκι

Έζησε δύσκολη ζωή, ακόμη και μέσα στην κοιλιά

Σκελετική ανάλυση αποκάλυψε ότι το παιδί πέθανε όταν ήταν περίπου 1 έτους και 4 μηνών. Τα δόντια του παιδιού έδειχναν έως και εννέα τονισμένες γραμμές, υποδεικνύοντας ότι έζησε μια δύσκολη ζωή, ακόμη και όταν μεγάλωνε στην κοιλία.

«Η λεπτομερής ανάλυση των δοντιών του βρέφους μας επέτρεψε να συμπεράνουμε την υγεία και το άγχος που βιώνει το παιδί κατά τη βρεφική ηλικία ή και η μητέρα του κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης – κάτι που σπάνια έχουμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε με τέτοια ακρίβεια», ανέφεραν στο Live Science, ο επικεφαλής της μελέτης Owen Alexander Higgins, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, και η Alessandra Modi, ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας.

Μερικές από τις δυσκολίες, ειδικά οι προγεννητικές, μπορεί να προήλθαν από τη μητέρα του παιδιού. Η ομάδα εξέτασε τα ισότοπα ή τις παραλλαγές στοιχείων με διαφορετικό αριθμό νετρονίων στους πυρήνες, στο σμάλτο των δοντιών του αγοριού. Ισότοπα από το πόσιμο νερό και τη διατροφή καταλήγουν στα δόντια ενός αναπτυσσόμενου ατόμου, κάτι που παρέχει ενδείξεις για το πού ζούσε.

«Η ανάλυση ισοτόπων του στροντίου αποκάλυψε περαιτέρω ότι η μητέρα παρέμεινε στην περιοχή κατά την τελευταία περίοδο της εγκυμοσύνης της», είπαν οι Higgins και Modi. Η μειωμένη κίνηση της μητέρας μπορεί να οφείλεται σε κακή υγεία, η οποία με τη σειρά της μπορεί να έχει επηρεάσει και το έμβρυό της, είπαν οι ερευνητές.

Η ανάλυση DNA αποκάλυψε επίσης ότι το μωρό έφερε μεταλλάξεις σε δύο γονίδια – TNNT2 και MYBPC3 – που εμπλέκονται στην παραγωγή πρωτεϊνών του καρδιακού μυός.

Αυτές οι μεταλλάξεις συχνά οδηγούν σε υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, μια σε μεγάλο βαθμό γενετική πάθηση που κάνει τα τοιχώματα της αριστερής κοιλίας να πυκνώνουν και να σκληραίνουν με την πάροδο του χρόνου, πράγμα που σημαίνει ότι η καρδιά δεν μπορεί να λάβει ή να αντλήσει αρκετό αίμα με κάθε καρδιακό παλμό. Μπορεί να συνέβαλε στον πρόωρο θάνατο του αγοριού, ανέφεραν οι ερευνητές.

Το αγόρι ήταν γενετικά συνδεδεμένο με μια ομάδα κυνηγών-τροφοσυλλεκτών της εποχής των παγετώνων που κατάγονταν από μια προγονική ομάδα που ονομαζόταν Villabruna cluster, όπως έδειξε επίσης η ανάλυση DNA.

Η παρουσία της προγονική ομάδας Villabruna πριν από 17.000 χρόνια σήμαινε ότι για πρώτη φορά οι ερευνητές γνωρίζουν με σιγουριά ότι τέτοιες ομάδες ήταν παρούσες στην ιταλική χερσόνησο ακόμη και πριν τελειώσει η εποχή των παγετώνων.

Το αγόρι πιθανότατα ανήκε σε μια μικρή ομάδα προγόνων που τελικά κατοικούσε στη Σικελία και τη νότια Ιταλία, είπαν οι ερευνητές. Δεδομένου ότι η ομάδα ήταν μικρή, η αιμομιξία δεν ήταν ασυνήθιστη, όπως αποδεικνύεται από τους γονείς του αγοριού.

«Η ανάλυση του πυρηνικού γονιδιώματος υποδηλώνει υψηλό βαθμό συγγένειας μεταξύ των γονέων, που πιθανότατα ήταν πρώτα ξαδέρφια», είπαν οι Higgins και Modi.

Αν και η αιμομιξία δεν ήταν ευρέως διαδεδομένη στους περισσότερους παλαιολιθικούς ανθρώπους, το μικρό μέγεθος της ομάδας σε συνδυασμό με την απομόνωση το έκανε αρκετά κοινό στους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες της νότιας Ιταλίας από όπου καταγόταν το αγόρι, πρόσθεσαν.