Jouhatsu: Οι ιστορίες ανθρώπων που σε μια στιγμή έπαψαν να υπάρχουν

Στην ιαπωνική κουλτούρα η αυτοκτονία θεωρείται ο πιο έντιμος τρόπος να ξεπλύνεις την ντροπή που προκάλεσες στην οικογένεια σου. Ακόμα και σήμερα το αίσθημα της ντροπής θεωρείται η μεγαλύτερη πληγή για έναν άνθρωπο και ένα βάρος που αδυνατεί να σηκώσει.

Πως θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι κάθε χρόνο εξαφανίζονται 80.000 άνθρωποι; Το νούμερο είναι αληθινό και σοκαριστικό, αφού στην Ιαπωνία οι εξαφανίσεις ανθρώπων είναι το νούμερο ένα πρόβλημα της χώρας.

Είτε πρόκειται για χρέη, είτε για απιστία, είτε για κάποια απάτη που ήρθε στο φως, οι Ιάπωνες επιλέγουν να “εξατμιστούν” όπως το λένε στην κουλτούρα τους παρά να ζητήσουν συγχώρεση.

Η Miho Saita, είναι ιδιοκτήτρια μιας yonige-ya, δηλαδή μιας εταιρείας νυχτερινών μετακομίσεων. Εμπνεύστηκε την εταιρεία της όταν η ίδια χρειάστηκε αν δραπετεύσει από έναν βίαιο γάμο. Σήμερα αναλαμβάνει να “εξαφανίσει” ανθρώπους που δεν μπορούν να αντέξουν τη ντροπή, ο καθένας για δικούς του λόγους.

Τους βοηθάει στην οργάνωση, τους βρίσκει νέα μέρη για να μείνουν, νέα ταυτότητα, ενώ εξαφανίζει όλα τα στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό τους.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο Νοριχίρο, ο οποίος μετά από την απώλεια της εργασίας του, και την απιστία που ήρθε στο φώς ζήτησε τη βοήθεια της Miho. Τον βοήθησε να μετακομίσει σε μια υποβαθμισμένη περιοχή, όπου διοικείται από την Γιακούζα, όπου οι αρχές δεν έχουν πρόσβαση και σήμερα ζεί ένα μικροσκοπικό σπίτι, χωρίς διαδίκτυο, κάνει δουλειές που πληρώνεται μόνο μετρητοίς και ουσιαστικά δεν υπάρχει για τον υπόλοιπο κόσμο.