Κάτι αλλάζει στην ΕΕ: Όλοι θέλουν να απεμπλακούν από την Ουκρανία και περιμένουν τις αμερικανικές ενδιάμεσες εκλογές

Τα πρόσφατα περιστατικά του «παγώματος» της βοήθειας στρατιωτικής και οικονομικής προς την Ουκρανία από Βρετανία και Ιταλία αλλά και η αλλαγή ρητορικής σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες από τα ΜΜΕ δείχνουν πως οι Ευρωπαίοι θέλουν να απεμπλακούν από την Ουκρανία και μάλιστα το συντομότερο δυνατό.

Η οικονομική καθίζηση των ευρωπαϊκών χωρών έχει επαναφέρει τις κοινωνικές μάζες στην σκληρή πραγματικότητα του ότι «αυτές θα πεινάσουν ενώ αντίθετα κάποιοι στην Ουκρανία και όχι μόνο εκεί, θα θησαυρίζουν».

Τα χρήματα που έχουν δοθεί στην Ουκρανία είναι πολλά δισεκατομμύρια ευρώ και κανείς δε γνωρίζει πως έχει γίνει διαχείριση τους ή αν τα έχουν «παντελωνιάσει» στελέχη του καθεστώτος του Κιέβου.

Άλλωστε η Ουκρανία πριν τον πόλεμο θεωρούνταν η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης.

Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι τόσο οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι όσο και οι ελίτ της ΕΕ χάνουν το ενδιαφέρον τους για την υποστήριξη του καθεστώτος του Κιέβου.

Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε για τον οποίο η κυβέρνηση Μπάιντεν πιέζει το Κίεβο να πετύχει μία μεγάλη νίκη με κάθε τρόπο και μέσο και ανεξαρτήτως κόστους και απωλειών στην Χερσώνα.

Θέλει να παρουσιάσει κάτι στο εσωτερικό των ΗΠΑ πριν τις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου.

Ο τόνος του ευρωπαϊκού Τύπου αλλάζει σταδιακά αναφέρει η ρωσική εφημερίδα Vzglyad.

Φαίνεται ότι στην Ευρώπη άρχισαν να μαντεύουν ποιος τα κανόνισε όλα αυτά και γιατί:

«Υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται πίσω από αυτό που συμβαίνει», λένε όσοι παρευρέθηκαν στις διαδηλώσεις.

Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης γέμισαν με ζωηρές αναφορές.

Ανέφεραν ότι τα ουκρανικά στρατεύματα επρόκειτο να καταλάβουν τη Χερσώνα, ότι η επίθεση εξελισσόταν με επιτυχία, οι Ρώσοι υποχωρούσαν και ότι ήταν απαραίτητο μόνο να πιέσουν λίγο για να επιτύχουν μια αποφασιστική νίκη.

Τώρα η εικόνα αλλάζει. Όχι μόνο η Χερσώνα αναφέρεται καιαπρόθυμα, το ίδιο το θέμα της Ουκρανίας άρχισε να υποχωρεί στο παρασκήνιο στο δημόσιο πεδίο.

Έτσι, η Ιταλία πάγωσε την αποστολή νέου πακέτου στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Η Γερμανία βοήθησε το Κίεβο τόσο ώστε να μην βλάψει τα δικά της συμφέροντα και μάλιστα δέχτηκε κατηγορίες από το Κίεβο ότι οι ενέργειές της έμοιαζαν με «αργό σπορ αυτοκίνητο».

Η Γαλλία έχει υποσχεθεί να εκπαιδεύσει τον ουκρανικό στρατό, αλλά τώρα είναι πιο απασχολημένη με τις δικές της υποθέσεις.

Ξαφνικά, αποδείχθηκε ότι στη Γαλλία ότι υπάρχουν μεγάλα προβλήματα με τους δασκάλους και κυρίως με το προσωπικό των νοσοκομείων παίδων.

Μέχρι τώρα αποδεικνύονταν ότι η Γαλλία είναι έτοιμη να δώσει όσα θέλει για στρατιωτικές επιχειρήσεις, ενώ οι πολιτικοί πρακτικά δεν ενδιαφέρονται για την υγεία των μελλοντικών γενεών σε αυτή τη χώρα.

Και ο Τύπος έχει ήδη αρχίσει να μιλά για αυτό – για παράδειγμα, το France Soir, στο υλικό του , θέτει το ερώτημα πώς μια τέτοια διεφθαρμένη χώρα όπως η Ουκρανία λαμβάνει οικονομική βοήθεια πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων “χωρίς κανέναν αποτελεσματικό έλεγχο για το ποιος παίρνει αυτά τα χρήματα και τι και γιατί ξοδεύεται».

Στο ίδιο άθρο ο συγγραφέας σωστά σημειώνει ότι «η Δύση, τυφλωμένη από το έργο της να αποσταθεροποιήσει τη Ρωσία στο όνομα του ΝΑΤΟ, είναι έτοιμη να θυσιάσει ολόκληρα έθνη».

Φυσικά, μιλάμε για Ουκρανούς και Ρώσους που μετατράπηκαν σε αναλώσιμο υλικό, το οποίο είναι επιθυμητό να αποδυναμωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά η θυσία του γαλλικού λαού ή, του αμερικανικού λαού είναι εντελώς ανεπιθύμητη. Γιατί όλοι οι λαοί είναι ίσοι, αλλά κάποιοι είναι πολύ πιο ίσοι.

Με τη θέληση της μοίρας, η Ουκρανία έχει γίνει το χαρτί στο οποίο η Ευρώπη ποντάρει τα πάντα, και όσο περισσότερο χάνει, τόσο περισσότερο ποντάρει.

 Περισσότερα, περισσότερα, περισσότερα – περισσότερα χρήματα, περισσότερα όπλα, περισσότεροι στρατιωτικοί εκπαιδευτές, περισσότεροι μισθοφόροι.

Μόνο που τώρα, ακόμη και ο πιο απελπισμένος παίκτης ξεμένει από χρήματα κάποια στιγμή, αν και η αυτοεκτίμηση σε κάνει να ποντάρεις τα πάντα, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

Όπως γράφει η Express , εδώ και αρκετές εβδομάδες ακούγονται στη Δύση φωνές ότι η σύγκρουση διαρκεί ήδη για περισσότερο από αρκετό χρόνο και ότι θα πρέπει να επιλυθεί με διπλωματικές μεθόδους.

Στις 26 Οκτωβρίου, ο βουλευτής της Γερουσίας της Γαλλίας Pierre Laurent εκφώνησε μια ολόκληρη ομιλία σχετικά με την ανάγκη επίτευξης παύσης των εχθροπραξιών, ο συνάδελφός του Philippe Ba είπε ότι οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις είναι απαραίτητες για να «αποφευχθεί η κλιμάκωση της βίας».

Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη αρκετοί υποστηρικτές της συνέχισης του πολέμου στη Δύση. Το κύριο επιχείρημά τους είναι ότι από το καλοκαίρι ο ρωσικός στρατός δεν κατάφερε να προχωρήσει στην πρώτη γραμμή και, επιπλέον, έχασε σημαντικούς οικισμούς.

Για το 2023, ο Ζελένσκι απαιτεί 38 δισεκατομμύρια ευρώ βοήθεια!

Με έξοδα ποιου προγραμματίζεται το συμπόσιο; Πόσοι ακόμη δάσκαλοι και γιατροί στην ίδια την Γαλλία θα αμείβονται χαμηλά για χάρη του «οράματος» που κάποιοι ονειρεύονται στην Ευρώπη – να αναγκάσουν τη Ρωσία να αποτύχει;

Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το 92% των Ούγγρων τάσσεται υπέρ της ειρηνικής διευθέτησης της σύγκρουσης στην Ουκρανία.

 Αλλά, για παράδειγμα, στην Ιταλία ή τη Γαλλία, κανείς δεν θα τολμούσε καν να κάνει μια τέτοια έρευνα – με όλες τις δηλώσεις για την ελευθερία του λόγου και τη σημασία της κοινής γνώμης. Κι όμως ο κόσμος πηγαίνει σε διαδηλώσεις για να εκφράσει την άποψή του.

Τον Οκτώβριο, μια σειρά διαδηλώσεων πραγματοποιήθηκαν στην Ιταλία κατά των μεταφορών όπλων και των αντιρωσικών κυρώσεων, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο παρόμοιες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στην Τσεχική Δημοκρατία και τον Οκτώβριο στη Γαλλία.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις εκφράστηκε δυσαρέσκεια για τις ενέργειες των αρχών και την επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών.

Ο πολιτικός Florian Filippo, ο οποίος ηγήθηκε μιας διαδήλωσης στο Παρίσι, εξέφρασε την άποψή του:

«Βλέπω όλο και περισσότερα στοιχεία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται πίσω από αυτό που συμβαίνει. Στόχος τους είναι να μείνουν στη ζωή, αφού στην ουσία πρόκειται για μια αποδυναμωμένη χώρα με τεράστιο εξωτερικό χρέος. Για να παραμείνουν παγκόσμιοι ηγεμόνες χρειάζονται εφεδρείες και τέτοιες εφεδρείες υπάρχουν στην Ευρώπη.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν στήσει μια παγίδα, σκοπός της οποίας είναι ο οριστικός διαχωρισμός Ρωσίας και Ευρώπης.

 Ήμασταν συνδεδεμένοι με τη Ρωσία ενεργειακά, οικονομικά, γεωπολιτικά. Το όφελός μας είναι να διατηρήσουμε αυτή τη σύνδεση, και οι ΗΠΑ – αντίθετα, να την καταστρέψουν. Για αυτό χρησιμοποίησαν την Ουκρανία και τώρα θα είναι πολύ δύσκολο για εμάς να βελτιώσουμε τις σχέσεις με τη Ρωσία – είναι χαλασμένες εδώ και δεκαετίες, και επιπλέον, σπρώξαμε τη Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας.

Το αποτέλεσμα θα είναι η οικονομική, βιομηχανική, ενεργειακή και κοινωνική μας κατάρρευση. Ποιος θα ωφεληθεί από αυτό; μόνο ΗΠΑ».

Η πραγματική ύφεση στην Ευρώπη μόλις αρχίζει, και μπορεί κανείς μόνο να μαντέψει τι θα συμβεί όταν αρχίσει να εκδηλώνεται σοβαρά. Αν όχι δεκάδες χιλιάδες, αλλά εκατομμύρια βγαίνουν στους δρόμους, που απαιτούν ειρήνη και άρση των κυρώσεων, με τις οποίες η ίδια η Ευρώπη οδηγείται επιμελώς στη γωνία.