Οι Ολλανδοί μπορεί να φαίνονται πολιτισμένοι τώρα, αλλά όποιος έχει κάποια γνώση της ευρωπαϊκής ιστορίας ξέρει ότι αυτό δεν συνέβαινε στο παρελθόν όπως δείχνουν άλλωστε και τα στοιχεία της ιστορίας.
Η Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ολλανδίας, δεν ήταν ένα εύκολο μέρος για να ζεις παλιά, καθώς ήταν γεμάτη πολέμους, συγκρούσεις και δολοφονίες και ήταν, γενικά, ένα πλήρες γεωπολιτικό χάος. Μια ιστορία από το παρελθόν που αποτυπώνει καλύτερα αυτό είναι η τραγική ιστορία του Γιόχαν ντε Βιτ.
Πίσω στο 1672, η Ολλανδία, η οποία ήταν τότε γνωστή ως Ολλανδική Δημοκρατία, βρισκόταν σε πόλεμο με την Αγγλία και τη Γαλλία. Ο Γιοχαν ντε Βιτ ήταν πρωθυπουργός της χώρας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Πολλοί από τους κατοίκους της Ολλανδικής Δημοκρατίας ήταν απογοητευμένοι με την ηγεσία του και ήθελαν να πάρει τον έλεγχο ο διάσημος Γουίλιαμ του Οίκου του Οράνζ Νάσαου που εκείνη την εποχή ό,τι πιο κοντινό είχε η Δημοκρατία σε μια βασιλική οικογένεια.
Από την άλλη πλευρά, ο Γιόχαν Ντε Βιτ, μαζί με μια ισχυρή και πλούσια τάξη εμπόρων, εκπροσωπούσε τα δημοκρατικά συμφέροντα.
Στις 21 Ιουνίου του ίδιου έτους, ένας δολοφόνος μαχαίρωσε τον Ντε Βιτ τραυματίζοντάς τον σοβαρά. Στη συνέχεια ο Ντε Βιτ παραιτήθηκε από την ηγετική του θέση, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για τους ανθρώπους που συνωμοτούσαν εναντίον του. Ο αδερφός του Κορνήλιος συνελήφθη για προδοσία, οδηγήθηκε σε μια φυλακή στη Χάγη και βασανίστηκε.
Όπως ήταν το έθιμο εκείνη την εποχή, τα βασανιστήρια ήταν απλώς ένα φυσιολογικό μέρος του να είσαι στη φυλακή, που χρησιμοποιούνταν για την εξομολόγηση. Φυσικά, δεν είχε μεγάλη σημασία αν η ομολογία ήταν αληθινή ή όχι – εφόσον το άτομο ομολόγησε, τα βασανιστήρια ήταν δικαιολογημένα.
Ο Κορνήλιος, αρνήθηκε να ομολογήσει. Καταδικάστηκε όμως σε εξορία. Ο Γιόχαν πήγε στη φυλακή για να βοηθήσει τον αδερφό του να προετοιμαστεί για το ταξίδι. Όμως φεύγοντας από τη φυλακή, τους άρπαξαν οι εξαγριωμένοι διαδηλωτές.
Το πλήθος έχασε τότε κάθε αίσθηση λογικής. Τους έγδυσαν, τους σκότωσαν, τους κομμάτιασαν και τους έφαγαν. “