Κόσμος
Ένας χωρικός από την Ουγκάντα αγωνίζεται για να φροντίσει την πολυμελή οικογένειά του, η οποία όπως λέει περιλαμβάνει 12 συζύγους, 102 παιδιά και 578 εγγόνια και πλέον αισθάνεται ότι «φτάνει πια», δήλωσε ο Μούσα Χασάγια Κασέρα.
«Στην αρχή ήταν ένα αστείο… αλλά τώρα αυτό έχει τα προβλήματά του», λέει στο AFP ο 68χρονος από το χωριό του, το Μπουγκίσα της Μπουταλέτζα, μιας απομακρυσμένης επαρχιακής περιοχής της Ουγκάντα».
«Με την υγεία μου να φθίνει και μόλις 8 στρέμματα γης για μια τόσο τεράστια οικογένεια, δύο από τις συζύγους μου έφυγαν γιατί δεν μπορούσα να τους προσφέρω τα βασικά όπως τροφή, εκπαίδευση, ρουχισμό», λέει.
Ο Χασάγια, ο οποίος είναι αυτή την περίοδο άνεργος αλλά έχει γίνει κάτι σαν τουριστικό αξιοθέατο στο χωριό του, είπε ότι οι σύζυγοί του λαμβάνουν τώρα μέτρα αντισύλληψης ώστε να σταματήσει η περαιτέρω επέκταση της οικογένειας.
«Οι σύζυγοί μου παίρνουν αντισυλληπτικά χάπια, αλλά εγώ δεν παίρνω μέτρα. Δεν περιμένω να αποκτήσω περισσότερα παιδιά γιατί έχω διδαχτεί από την ανεύθυνη συμπεριφορά μου να κάνω τόσα πολλά παιδιά τα οποία δεν μπορώ να φροντίσω», εξηγεί.
Η οικογένειά του ζει σε ένα σπίτι υπό κατάρρευση με σκουριασμένη τσίγκινη οροφή ή σε γειτονικές αχυρένιες καλύβες. Την πρώτη σύζυγό του την παντρεύτηκε το 1972 σε μια παραδοσιακή τελετή όταν ήταν και οι δύο περίπου 17 ετών και ένα χρόνο αργότερα απέκτησε το πρώτο του παιδί, την Σάντρα Ναμπγουίρε.
«Επειδή στην οικογένειά μας ήμαστε μόνο δύο αδέλφια, ο αδελφός, οι συγγενείς και οι φίλοι μου με συμβούλευσαν να παντρευτώ πολλές γυναίκες για να αποκτήσω πολλά παιδιά και να επεκτείνω το όνομα της οικογένειας».
Γοητευμένοι από την ιδιότητα που είχε τότε ο Χασάγια–έμπορος και κρεοπώλης, πολλοί χωρικοί του έδιναν τις κόρες τους για γάμο παρότι κάποιες ήταν κάτω από 18 ετών. Ο γάμος παιδιών απαγορεύτηκε στην Ουγκάντα μόλις το 1995, ενώ η πολυγαμία επιτρέπεται στη χώρα αυτή της Ανατολικής Αφρικής, σύμφωνα με συγκεκριμένες θρησκευτικές παραδόσεις.
Τα 102 παιδιά του Χασάγια είναι ηλικίας από 10 ως 50 ετών, ενώ η νεότερη σύζυγός του είναι περίπου 35.
«…μπορώ να θυμηθώ μόνο το όνομα του πρώτου και του τελευταίου μου παιδιού αλλά κάποιων παιδιών μου δεν θυμάμαι τα ονόματα», λέει ο Χασάγια ξεφυλλίζοντας τα σημειωματάριά του προς αναζήτηση λεπτομερειών σχετικά με τα παιδιά του.
Ωστόσο, ο ίδιος δεν μπορεί ούτε να θυμηθεί τα ονόματα κάποιων από τις συζύγους του και πρέπει να συμβουλευτεί έναν από τους γιους του–τον 30χρονο Σαμπάν Μαγκίνο, που είναι δάσκαλος και βοηθάει στη διαχείριση των θεμάτων της οικογένειας αφού είναι ένας από τα λίγα παιδιά του που έχουν σπουδάσει.
Για την επίλυση των διαφωνιών μιας τόσο μεγάλης οικογένειας, ο Χασάγια λέει ότι τα μέλη της συναντιούνται μια φορά τον μήνα. Ένας τοπικός αξιωματούχος του χωριού αυτού με τους περίπου 4.000 κατοίκους λέει ότι παρά τις προκλήσεις ο Χασάγια «έχει μεγαλώσει πολύ σωστά» τα παιδιά του.
Οι κάτοικοι του Μπουγκίσα είναι κυρίως χωρικοί και ασχολούνται με μικρές καλλιέργειες όπως ρυζιού ή καφέ. Πολλά μέλη της οικογένειάς του προσπαθούν να κερδίσουν χρήματα κάνοντας δουλειές για τους γείτονές τους. «Αλλά το φαγητό δεν φτάνει. Είμαστε υποχρεωμένοι να ταΐζουμε τα παιδιά μια ή στην καλύτερη περίπτωση δύο φορές την ημέρα», λέει η τρίτη σύζυγος του Χασάγια, η Ζαμπίνα.
Η ίδια προσθέτει ότι αν γνώριζε πως εκείνος είχε και άλλες συζύγους δεν θα συμφωνούσε να τον παντρευτεί. «Ακόμη και όταν ήρθα εδώ και αφέθηκα στη μοίρα μου…έφερε την τέταρτη, την πέμπτη, μέχρι που έφθασε τις 12», λέει αγανακτισμένη.
Δύο από τις συζύγους του έχουν ήδη εγκαταλείψει τον Χασάγια και άλλες τρεις ζουν σε μια άλλη πόλη σε απόσταση δύο χιλιομέτρων εξαιτίας του υπερπληθυσμού του νοικοκυριού τους. Ερωτηθείς γιατί πιστεύει ότι δεν τον εγκατέλειψαν περισσότερες σύζυγοι, απαντάει: «Με αγαπάνε όλες, βλέπετε είναι χαρούμενες!».
