Πορτογαλία: Το κοινοβούλιο ενέκρινε τα νομοσχέδια για την ευθανασία σε πρώτη ανάγνωση

Τα τέσσερα σχέδια καταργούν την απαίτηση της «θανατηφόρας ασθένειας» ως κριτήριο για την αποποινικοποίηση του ιατρικώς υποβοηθούμενου θανάτου

Το πορτογαλικό κοινοβούλιο ενέκρινε την Πέμπτη σε πρώτη ανάγνωση τέσσερα νομοσχέδια του Σοσιαλιστικού Κόμματος, του Αριστερού Μπλόκου, του IL και του PAN που ρυθμίζουν την αποποινικοποίηση του ιατρικώς υποβοηθούμενου θανάτου και τώρα παρακολουθούν τις εργασίες στο στάδιο των επιτροπών.

Σύμφωνα με το euractiv.gr, η πλειοψηφία των εδράνων του PS – συμπεριλαμβανομένου του κοινοβουλευτικού ηγέτη, Eurico Brilhante Dias – και του Αριστερού Μπλοκ, της Φιλελεύθερης Πρωτοβουλίας και των μοναδικών βουλευτών του Ελεύθερου, Rui Tavares, και του PAN, Ines Sousa Real, ψήφισαν υπέρ των τεσσάρων νομοσχεδίων.

Το Chega, τα κομμουνιστικά έδρανα και η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών του PSD, συμπεριλαμβανομένου του κοινοβουλευτικού ηγέτη Paulo Mota Pinto και του γενικού γραμματέα José Silvano, καταψήφισαν.

Τα τέσσερα σχέδια καταργούν την απαίτηση της «θανατηφόρας ασθένειας» ως κριτήριο για την αποποινικοποίηση του ιατρικώς υποβοηθούμενου θανάτου. Το PS (Σοσιαλιστές), το BE (Αριστερό Μπλοκ) και η Φιλελεύθερη Πρωτοβουλία προτείνουν ευθανασία σε περιπτώσεις «οριστικού τραυματισμού εξαιρετικής σοβαρότητας» ή «σοβαρής και ανίατης ασθένειας». Όσον αφορά το τελευταίο κριτήριο, το PAN (κόμμα άνθρωποι ζώα και φύση) θέτει την προϋπόθεση της «σοβαρής ή ανίατης ασθένειας».

Η τελευταία έκδοση του διατάγματος, που εγκρίθηκε τον Νοέμβριο του 2021, είχε την ακόλουθη διατύπωση των προϋποθέσεων για τη νόμιμη πρακτική του ιατρικώς υποβοηθούμενου θανάτου:

«Με απόφαση του ίδιου του προσώπου, ενήλικα, του οποίου η βούληση είναι τρέχουσα και επαναλαμβανόμενη, σοβαρή, ελεύθερη και ενημερωμένη, σε κατάσταση αφόρητου πόνου, με οριστική βλάβη εξαιρετικής σοβαρότητας ή ανίατη και θανατηφόρα ασθένεια, όταν ασκείται ή υποβοηθείται από επαγγελματίες υγείας”.

Ωστόσο, σε άλλα σημεία του νομοσχεδίου, η έκφραση «σοβαρή ή ανίατη ασθένεια» εμφανίστηκε για πρώτη φορά, αντί της «ανίατης και θανατηφόρας ασθένειας», η οποία αποτελεί έναν από τους κανόνες, ορίστηκε ως «σοβαρή ασθένεια που απειλεί τη ζωή, σε προχωρημένο και προοδευτικό στάδιο, ανίατη και μη αναστρέψιμη, που προκαλεί πόνο μεγάλης έντασης».

Από την έναρξη της διαδικασίας, ο αρχηγός του κράτους υπερασπίστηκε ότι πρέπει να υπάρξει ευρεία και μακρά συζήτηση στην πορτογαλική κοινωνία, αλλά πάντα αρνιόταν να αποκαλύψει την προσωπική του θέση και να αναμένει μια απόφαση -δημοσίευση, βέτο ή αποστολή στο Συνταγματικό Δικαστήριο- πριν φτάσει σε αυτόν οποιαδήποτε νομοθεσία.

Το Σάββατο στο Santarem, ο πρόεδρος Marcelo Rebelo de Sousa δήλωσε ότι θα «περιμένει και θα δει» το νομοσχέδιο για την ευθανασία.

Η πρώτη φορά που οι βουλευτές προσπάθησαν να νομοθετήσουν για το θέμα ήταν τον Μάιο του 2018, αλλά τα νομοσχέδια των PS, BE, PAN και PEV κατέληξαν να καταψηφιστούν.

Δύο χρόνια αργότερα, τα ίδια κόμματα κατέθεσαν εκ νέου τα νομοσχέδια, ενώθηκαν με το IL, το οποίο εκπροσωπήθηκε τότε από τον μοναδικό βουλευτή João Cotrim de Figueiredo.

Ο νόμος, που εγκρίθηκε από την πλειοψηφία του κοινοβουλίου, πήγε στο προεδρικό μέγαρο στις 18 Φεβρουαρίου 2021 και την ίδια ημέρα ο Rebelo de Sousa τον έστειλε στο Συνταγματικό Δικαστήριο για προληπτικό έλεγχο.

Περίπου ένα μήνα αργότερα, το δικαστήριο απέρριψε το νομοσχέδιο και ο πρόεδρος άσκησε βέτο και έτσι επέστρεψε στο κοινοβούλιο, όπου ένα νέο τελικό κείμενο εγκρίθηκε με μεγάλη πλειοψηφία τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, με ορισμένες αλλαγές, συμπεριλαμβανομένου ενός νέου αρχικού άρθρου ορισμών για την αποσαφήνιση των εννοιών, οκτώ συνολικά, από τον ιατρικά υποβοηθούμενο θάνατο έως τον «οριστικό τραυματισμό», τη σοβαρή ή ανίατη ασθένεια.

Το έγγραφο επέστρεψε στο προεδρικό μέγαρο σε μια εποχή που η πολιτική κρίση είχε ήδη εγκατασταθεί μετά την καταψήφιση του νομοσχεδίου για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2022 από το κοινοβούλιο και τις βουλευτικές εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για τις 30 Ιανουαρίου.

Στα τέλη Νοεμβρίου, ο Rebelo de Sousa άσκησε πολιτικό βέτο στο νόμο, τονίζοντας ότι το νέο κείμενο χρησιμοποιούσε διαφορετικές εκφράσεις για τον καθορισμό του είδους των ασθενειών που απαιτούνται και υποστήριξε ότι ο νομοθέτης έπρεπε να επιλέξει μεταξύ «μόνο σοβαρής ασθένειας», «σοβαρής και ανίατης ασθένειας» και «ανίατης και θανατηφόρας ασθένειας».