Ρόμπερτ Μόντσλι: Η αληθινή ιστορία του μακροβιότερου κρατουμένου στη Βρετανία – Ζει σε γυάλινο κουτί στη φυλακή (βίντεο)

Είναι ένας από τους πιο διαβόητους serial killers στη Βρετανία. Ο Robert Maudsley κρατείται στις φυλακές υψίστης ασφαλείας HMP Wakefield, γνωστές ως «Monster Mansion» λόγω του μεγάλου αριθμού παραβατών υψηλού κινδύνου που κρατούνται εκεί.

Όπως ανέφερε η Daily Mail, ο Robert Maudsley, κλεισμένος στο ειδικά διαμορφωμένο γυάλινο κελί του που παραπέμπει στον κινηματογραφικό serial killer Hannibal Lecter, «κατέρριψε» παγκόσμιο ρεκόρ για τις 16.400 συνεχόμενες ημέρες σε απομόνωση. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ για ποινική απομόνωση είναι ο Albert Woodfox, ο οποίος πέρασε σχεδόν 44 χρόνια πριν ακυρωθεί η καταδίκη του το 2016.

Από το 1979 βρίσκεται σε κελί απομόνωσης και χαρακτηρίζεται ως ένας από τους πιο επικίνδυνους κατά συρροή δολοφόνους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Maudsley έχει σκοτώσει συνολικά τέσσερα άτομα, όλοι βιαστές και παιδοβιαστές, με τις τρεις από τις δολοφονίες να σημειώνονται ενώ βρισκόταν υπό κράτηση. Σε λίγο καιρό, στις 26 Ιουνίου, θα γίνει 70 ετών και έχοντας συμπληρώσει 49 χρόνια στη φυλακή πιστεύεται ότι είναι ο μακροβιότερος κρατούμενος στη Βρετανία.

Ο πρώτος φόνος του 69χρονου σήμερα Maudsley έγινε το 1974. Θύμα του ήταν ο βιαστής John Farrell. Παραδόθηκε μόνος του στην αστυνομία λέγοντας πως χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια. Ωστόσο κατά τη νοσηλεία του στο νοσοκομείο Broadmoor, μαζί με έναν ακόμη κρατούμενο, βασάνισε επί ώρες και σκότωσε τον παιδεραστή David Francis.

#038;ab_channel=Juniverse

Ένας εκ των αστυνομικών φέρεται να ανέφερε πως το κεφάλι του θύματος «είχε ανοίξει όπως ένα βραστό αυγό» και έλειπε ένα κομμάτι του εγκεφάλου του. Ήταν η στιγμή που ο Robert Maudsley απέκτησε το προσωνύμιο «Hannibal the Cannibal». Αν και οι αναφορές σε μερίδα του Τύπου πως είχε φάει τον εγκέφαλο του θύματος ήταν ανυπόστατες, τον εδραίωσαν ως έναν από τους πιο σκληρούς serial killers.

Στις 28 Ιουλίου του 1978, εβδομάδες αφότου στάλθηκε στις φυλακές HMP Wakefield, ο Robert Maudsley σκότωσε δύο ακόμη συγκρατούμενούς του.

Και οι δύο είχαν φυλακιστεί για παιδοβιασμούς. Μετά την εκτέλεσή τους, ο Maudsley φέρεται να παρέδωσε το όπλο της δολοφονίας στους φρουρούς λέγοντάς τους πως κατά την καταμέτρηση των κρατουμένων θα τους έλειπαν δύο άτομα.

Έκτοτε έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της κράτησής του στην απομόνωση. Από το 1983, σύμφωνα με τη Daily Mail, κρατείται σε ένα ειδικά διαμορφωμένο αλεξίσφαιρο γυάλινο κλουβί, στα έγκατα της φυλακής, το οποίο έχει παρομοιαστεί με το κελί του Χάνιμπαλ Λέκτερ στην ταινία «Η Σιωπή των Αμνών».

Ένας επιπλέον λόγος που φτιάχτηκε το ειδικό κελί ήταν πως το προσωπικό της φυλακής, συμπεριλαμβανομένων και των κουρέων, αρνούνταν να τον δουν μόνο του. Περνά 23 ώρες την ημέρα στο κελί, κοιμάται σε μια τσιμεντένια πλάκα και χρησιμοποιεί τουαλέτα και νεροχύτη που είναι βιδωμένα στο πάτωμα. Το φαγητό δίνεται από μια μικρή σχισμή στο κάτω μέρος του κελιού

Έχει κρατηθεί επίσης σε ειδικά κελιά στις φυλακές Parkhurst στο Isle of Wight και στις φυλακές Woodhill στο Buckinghamshire. Στο δεύτερο είχε μαζί του τους διαβόητους δολοφόνους Charles Bronson και Reginald Wilson, όπως αναφέρει ο Independent.

Σε ανοιχτές επιστολές του, στο παρελθόν, ζητούσε από τις αρχές καλύτερη μεταχείριση, ενώ το 2000 είχε ξεκινήσει μια νομική διαδικασία ζητώντας να του επιτραπεί να πεθάνει. «Οι αρχές της φυλακής με βλέπουν ως πρόβλημα και η λύση τους ήταν να με βάλουν στην απομόνωση και να πετάξουν το κλειδί, να με θάψουν ζωντανό σε ένα τσιμεντένιο φέρετρο», έγραφε τότε και συνέχιζε:

«Δεν τους ενδιαφέρει αν είμαι τρελός ή κακός. Δεν ξέρουν την απάντηση και δεν τους νοιάζει, αρκεί να με κρατήσουν μακριά από τα μάτια και το μυαλό τους. Με αφήνουν να μένω στάσιμος, να φυτοζωώ και να οπισθοδρομώ – με αφήνουν να αντιμετωπίζω τη μοναξιά μου κατά μέτωπο με ανθρώπους που έχουν μάτια αλλά δεν βλέπουν, που έχουν αυτιά αλλά δεν ακούν, που έχουν στόματα αλλά δεν μιλούν. Η ζωή μου στην απομόνωση είναι μια μακρά περίοδος αδιάκοπης κατάθλιψης».

Σε μια άλλη παλαιότερη ανοιχτή επιστολή «εκλιπαρούσε για κασέτες κλασικής μουσικής, τηλεόραση, φωτογραφίες και ένα κατοικίδιο παπαγάλο» – υποσχόμενος ότι «δεν θα το έτρωγε».

«Γιατί δεν μπορώ να έχω ένα παπαγαλάκι αντί για τις μύγες, τις κατσαρίδες και τις αράχνες που έχω αυτή τη στιγμή; Υπόσχομαι να το αγαπήσω και να μην το φάω», έγραψε χαρακτηριστικά συμπληρώνντας ότι «αν η Υπηρεσία Φυλακών πει όχι, τότε ζητώ μια απλή κάψουλα κυανίου την οποία θα πάρω πρόθυμα».

Μιλώντας για το παρελθόν του ο Robert Maudsley είχε περιγράψει την έντονη κακοποίησή του στην παιδική του ηλικία. «Το μόνο που θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια είναι ξυλοδαρμοί. Κάποτε ήμουν κλεισμένος σε ένα δωμάτιο για έξι μήνες και ο πατέρας μου άνοιγε την πόρτα μόνο για να με χτυπήσει, τέσσερις ή έξι φορές την ημέρα», ανέφερε.

Εκπρόσωπος της υπηρεσίας των φυλακών, σχολιάζοντας τα όσα ανέφερε ο Maudsley, είχε τονίσει πως «μερικοί κρατούμενοι θα πρέπει να διαχωρίζονται από τους υπόλοιπους αν αποτελούν κίνδυνο για αυτούς».

«Η κατάσταση αυτή επανεξετάζεται τακτικά. Επίσης, όπως και στους υπόλοιπους κρατούμενους, επιτρέπεται καθημερινά ο προαυλισμός, οι επισκέψεις από συγγενείς, τα τηλεφωνήματα, η πρόσβαση σε νομική υποστήριξη αλλά και η ιατρική περίθαλψη».

Παλιότερα ο Robert Maudsley είχε δηλώσει ότι επρόκειτο να σκοτώσει όσους περισσότερους βιαστές μπορούσε.

O ανιψιός του Gavin Mawdsley, σύμφωνα με τη Mirror, είχε εν μέρει «επιβεβαιώσει» αυτές τις προθέσεις μιλώντας στην εκπομπή «Evil Behind Bars» του Channel 5. «Αν τον έβαζαν σε μια πτέρυγα με βιαστές και παιδόφιλους, θα σκότωνε όσους περισσότερους παιδόφιλους μπορούσε. Δεν συγχωρώ αυτά που έκανε. Έκανε πολύ άσχημα πράγματα, αλλά οι άνθρωποι που σκότωσε ήταν πραγματικά κακοί άνθρωποι», ανέφερε.

Ένας από τους κρατούμενους που στο παρελθόν είχε περάσει χρόνο με τον Robert Mawdsley είχε δηλώσει: «Το να κρατάς κάποιον σε ένα υπόγειο κλουβί για πάνω από 40 χρόνια είναι ασυγχώρητο. Αυτό που έκανε ο Bob, όσον αφορά τη δολοφονία δραστών σεξουαλικών εγκλημάτων, είναι προφανώς λάθος. Αυτό όμως που έκανε το σύστημα στον Bob ισοδυναμεί με ψυχολογικά βασανιστήρια».