Ρωσία και Κίνα πάνε μαζί στην Σελήνη και κατασκευάζουν τον δικό τους σεληνιακό σταθμό

Ο επικεφαλής της Roscosmos, Γιούρι Μπορίσοφ, ανακοίνωσε την υπογραφή διακυβερνητικής συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας για τη δημιουργία Διεθνούς Επιστημονικού Σεληνιακού Σταθμού (ISLS) και την από κοινού μετάβασή τους στην Σελήνη.

Ρωσία και Κίνα έχουν κατανοήσει ότι τα μελλοντικά πεδία των μαχών θα ξεκινούν και θα τελειώνουν στο διάστημα. Τρέχουν να προλάβουν τις εξελίξεις και ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν την αμερικανική διαστημική ισχύ.

Από το 2011, η Κίνα έχει γίνει ένα είδος διαστημικού παρία στα χέρια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Γεγονός είναι ότι φέτος το Κογκρέσο των ΗΠΑ ψήφισε έναν νόμο γνωστό ως Wolf Amendment, ο οποίος απαγορεύει στις κυβερνητικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της NASA και του Γραφείου Επιστήμης και Τεχνολογικής Πολιτικής του Λευκού Οίκου, να συνεργάζονται με την Κίνα στον τομέα της εξερεύνησης του διαστήματος.

Έτσι, η Κίνα αποκλείστηκε αμέσως από όλα τα μεγάλα διεθνή διαστημικά έργα.

Ποιος ο λόγος των απαγορεύσεων; Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι απαντούν πολύ ξεκάθαρα – την ανάγκη να επιβραδυνθεί η επιστημονική και διαστημική ανάπτυξη της Κίνας, να αποτραπεί η Κίνα από το να «κατασκοπεύσει» τις αμερικανικές εξελίξεις.

Δεν υπήρχαν πραγματικοί λόγοι ή τουλάχιστον λόγοι για την επιβολή τέτοιων κυρώσεων.

Ανάλογος νόμος για τη Ρωσία εγκρίθηκε τον Ιούνιο του 2019, όταν το Πεντάγωνο κατονόμασε πέντε χώρες των οποίων οι υπηρεσίες για εκτοξεύσεις στο διάστημα θα απαγορευθούν από τις 31 Δεκεμβρίου 2022.

Η λίστα περιλαμβάνει τη Ρωσία, την Κίνα, τη Συρία, το Ιράν και το Σουδάν.

Φυσικά, η λίστα συντάχθηκε στο μέγιστο, για κάθε ενδεχόμενο, γιατί το Σουδάν δεν έχει δικό του διαστημικό πρόγραμμα και είναι απίθανο να δημιουργηθεί τα επόμενα χρόνια.

Αλλά και αυτές οι απαγορεύσεις είναι κάπως πιο ήπιες από τις κινεζικές, καθώς συντάχθηκαν εσκεμμένα για να μην επηρεάσουν το πρόγραμμα κοινής εργασίας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. 

Από το 2011, η Κίνα έχει σημειώσει πολύ σοβαρή πρόοδο στη δημιουργία μιας ισχυρής εθνικής κοσμοναυτικής.

 Περιλαμβάνει τόσο στρατιωτικοποίηση του διαστήματος, όσο και επανδρωμένο πρόγραμμα με τη δημιουργία του δικού της εθνικού τροχιακού σταθμού και ένα εκτενές επιστημονικό πρόγραμμα, στο οποίο υπάρχει χώρος για τη μελέτη της Σελήνης και των αποστολών του Άρη.

Ως αποτέλεσμα, η αμερικανική απαγόρευση έχει γίνει σαν ένα κόκκινο πανί για τον «Κόκκινο Δράκο»

Η Κίνα έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια και κυριολεκτικά μέσα σε δύο δεκαετίες έγινε η δεύτερη, και κατά κάποιο τρόπο η πρώτη διαστημική δύναμη στον κόσμο.

Ταυτόχρονα, η Κίνα δεν έχει απομονωθεί και κατά καιρούς κάνει λόγο για επιθυμία να εργαστεί σε κοινά διεθνή έργα. Πιθανότατα, το πρόγραμμα για τη δημιουργία ενός κοινού σεληνιακού σταθμού με τη Ρωσία θα πρέπει επίσης να γίνει ένα τέτοιο «παράθυρο ευκαιρίας». 

Στην τρέχουσα έκδοση, ο Διεθνής Σεληνιακός Σταθμός, που αναπτύσσεται από τη Ρωσία και την Κίνα, είναι αποκλειστικά μη επανδρωμένος.

Ναι, όταν ακούμε «σεληνιακό σταθμό», φανταζόμαστε τους θόλους στους οποίους εργάζονται οι αστροναύτες.

Όχι, σε αυτήν την επιλογή θα υπάρχουν μόνο μερικά διαστημόπλοια που θα συνεργάζονται, χωρίς ανθρώπους.

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για αυτή την απόφαση. Ένας τέτοιος σταθμός είναι πολλές φορές φθηνότερος από έναν επανδρωμένο.

Η δημιουργία του δεν θα απαιτήσει την ανάπτυξη ενός υπερ-βαρέως οχήματος εκτόξευσης. Και το πιο σημαντικό, ένα τέτοιο σύστημα θα επιτρέψει τη δοκιμή και την επαλήθευση ορισμένων λύσεων προτού χρησιμοποιηθούν στο κινεζικό επανδρωμένο πρόγραμμα.

Η δημιουργία του σταθμού θα είναι σταδιακή. Σύμφωνα με τον υπογεγραμμένο οδικό χάρτη, χωρίζεται σε τρία στάδια και θα χρειαστούν περισσότερα από δέκα χρόνια για να ολοκληρωθεί, έως το 2035. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι αυτά είναι αρκετά χρόνια αργότερα από την ημερομηνία της προτεινόμενης επανδρωμένης κινεζικής αποστολής.

Επιπλέον, το πρώτο στάδιο συνδέεται στο μέγιστο βαθμό με τα ήδη υπάρχοντα προγράμματα και των δύο χωρών. Θα διαρκέσει μέχρι το 2025 και θα πρέπει να αποτελείται από έξι εκτοξεύσεις, εκ των οποίων η μία – Chang’e-4 – έχει ήδη πραγματοποιηθεί το 2018 και η άλλη, η ρωσική – το διαστημόπλοιο Luna-25 – θα πρέπει να πραγματοποιηθεί το 2023.

Ξεκινώντας από το δεύτερο στάδιο, οι μελλοντικές μονάδες σταθμών θα προσγειωθούν σε ένα επιλεγμένο σημείο όχι μακριά το ένα από το άλλο, θα δημιουργήσουν επικοινωνία και θα συνεργαστούν.

Φυσικά, αυτό θα απαιτήσει την ανάπτυξη ενιαίων πρωτοκόλλων επικοινωνίας και κοινές αποφάσεις για τον έλεγχο της λειτουργίας του σταθμού.

Ο μετρητής ταχύτητας και εμβέλειας Doppler DISD-LR (κατασκευασμένος από την εταιρεία Vega της κρατικής εταιρείας Rostec), ο οποίος είναι απαραίτητος για την ομαλή προσγείωση του αυτόματου σταθμού Luna-25, πέρασε τον έλεγχο εισόδου σε υπηρεσία.

Η συσκευή έχει ήδη εγκατασταθεί στη θέση της και, πιθανότατα, η ακριβής ημερομηνία λειτουργίας θα γίνει γνωστή τις επόμενες εβδομάδες. Ως εκ τούτου, μπορούμε να πούμε ότι και οι δύο πλευρές – Ρωσία και Κίνα – θα ξεκινήσουν τις κοινές εργασίες για το έργο του σταθμού ήδη από το επόμενο έτος.

Το ίδιο το πρόγραμμα συνεργασίας για τη δημιουργία του Διεθνούς Σεληνιακού Σταθμού είναι ειδικά σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να αυξάνει με συνέπεια την ολοκλήρωση του έργου. Δηλαδή, στο αρχικό, σημερινό επίπεδο, και τα δύο κράτη θα πάνε παράλληλα, συνεχίζοντας το καθένα το δικό του πρόγραμμα αυτόματης εξερεύνησης της Σελήνης.

Όσο μεγαλύτερη είναι η αλληλοδιείσδυση των τεχνολογιών, τόσο μεγαλύτερη είναι η εξάρτηση από τη δεύτερη πλευρά.

Σκοπός της κοινής αποστολής είναι, μεταξύ άλλων, να δείξει σε όλο τον κόσμο πώς η Ρωσία και η Κίνα μπορούν να συνεργαστούν σε θέματα επιστήμης, καθώς και την ετοιμότητά τους να συνεργαστούν με άλλα κράτη.

 Δεν πρόκειται για τη δημιουργία ενός αμερικανικού LOP-G με σαφώς καθορισμένους και προκαθορισμένους ρόλους για άλλα κράτη, αλλά για μια κοινή δουλειά στην οποία υπάρχει πάντα η ευκαιρία να συμμετάσχουν και άλλοι.

Η Roscosmos θα πρέπει να συμμορφωθεί με τον οδικό χάρτη, την έγκαιρη δημιουργία και εκτόξευση των έργων Luna-25, Luna-26 και Luna-27 ενόψει των σημερινών πρωτοφανών κυρώσεων και προβλημάτων με ηλεκτρονικά εξαρτήματα.

Και αν όλα αυτά γίνουν στην ώρα τους και χωρίς προβλήματα, τότε θα μπορεί να γίνει λόγος για πιο σφιχτή και σοβαρή ένταξη.

Με λίγα λόγια η Ρωσία θα πρέπει να στηριχτεί αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις και στην δική της τεχνολογία.