Το BBC εξηγεί γιατί ο πρίγκιπας Χάρι βγάζει τόση… πίκρα και ποια η δυσκολία του να είσαι… «εφεδρικός»

«Υπέροχα. Τώρα που μου έδωσες έναν κληρονόμο και έναν εφεδρικό, η δουλειά μου τελείωσε». Αυτή φέρεται να είναι η ατάκα του Καρόλου στην Νταϊάνα κατά τη γέννηση του Χάρι, σύμφωνα με τον δούκα του Σάσσεξ ο οποίος έκανε την επανάστασή του και άφησε την βασιλική οικογένεια στα κρύα του λουτρού μετακομίζοντας μαζί με την σύζυγό του Μέγκαν Μαρκλ στις ΗΠΑ.

Το BBC μέσα από ένα μακροσκελές δημοσίευμα επιχειρεί να περιγράψει τη σημαίνει να είσαι η «εφεδρεία» στη βασιλική οικογένεια, όχι μόνο με βάση όσα αναφέρει στο βιβλίο του ο πρίγκιπας Χάρι αλλά και με βάση την ιστορία. Ο τίτλος που επέλεξε για το βιβλίο του δεν θεωρείται τυχαίος.

Ο όρος «εφεδρικός» χρησιμοποιούνταν πολύ συχνά στις τάξεις της οικογένειάς του καθώς σε περίπτωση που ο αδερφός του πάθαινε κάτι προτού αποκτήσει δικά του παιδιά εκείνος θα ήταν ο αντικαταστάτης του.

Σύμφωνα με τον δούκα του Σάσσεξ «το έλεγαν χωρίς να το φιλτράρουν, ευθέως. Ήμουν η σκιά, ο δευτεραγωνιστής, το σχέδιο Β». «Με έφεραν σε αυτόν τον κόσμο σε περίπτωση που κάτι συνέβαινε στον Γουίλι», επισημαίνει ακόμη ο Χάρι και αναφέρεται στα παρατσούκλια που χρησιμοποιούσαν τα δύο αδέλφια μεταξύ τους, «Γουίλι» ο Γουίλιαμ, «Χάρολντ» ο Χάρι.

«Προφανώς ενόχλησε αρκετά τον πρίγκιπα Χάρι ώστε να το χρησιμοποιήσει ως τίτλο για το βιβλίο του, και αξιοποιεί τη μακροχρόνια δυσκολία αυτού του αβέβαιου βασιλικού αναπληρωματικού ρόλου, όπου υπάρχει πλούτος και προνόμια αλλά δεν υπάρχει προφανής αίσθηση σκοπού», γράφει ακόμη το BBC.

Στη συνέχεια το δημοσίευμα αναφέρει τα εξής:

“Είναι μια μη-θέση”, λέει η βασιλική εμπειρογνώμονας καθηγήτρια Pauline Maclaran, από το Κέντρο Μελέτης της Σύγχρονης Μοναρχίας του Royal Holloway του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

“Δεν υπάρχει κανένας σαφής ρόλος εκτός από το να σφίγγει τα χέρια και να είναι ευχάριστος στους ανθρώπους”, λέει η καθηγήτρια Μακλάρεν. Μια ζωή άσκοπης πολυτέλειας μπορεί να έχει την γοητεία της, αλλά ενέχει επίσης μεγάλο κίνδυνο ανικανοποίητου και έλλειψης κατεύθυνσης.

Σε τέτοιο βαθμό που η καθηγήτρια Μακλάρεν λέει ότι μια σύγχρονη, αδυνατισμένη μοναρχία θα πρέπει είτε να βρει καλύτερα καθορισμένους ρόλους για τα άτομα αυτά, είτε να τα απαλλάξει από κάθε βασιλική προσδοκία, μόλις διολισθήσουν στην ιεραρχία της διαδοχής.

Ο βασιλικός ιστορικός Εντ Όουενς λέει ότι η Σουηδία και η Δανία είναι παραδείγματα όπου έχει υιοθετηθεί μια τέτοια προσέγγιση, με “σμίκρυνση” των βασιλικών οικογενειών, έτσι ώστε τα άτομα που μπορεί να ήταν οριακά “εφεδρικά” να έχουν τη δική τους ιδιωτική ζωή “χωρίς να περιορίζονται από τις βασιλικές ευθύνες”.

O Χάρι ήταν για τον Ουίλιαμ ότι ήταν η Μαργαρίτα για την Ελισάβετ

Όπως τονίζει ο Εντ Οόυενς η πριγκίπισσα Μαργαρίτα, μικρότερη αδελφή της αείμνηστης βασίλισσας Ελισάβετ Β’, αποτελεί παράδειγμα των πιέσεων που ασκούνται σε τέτοια αδέλφια, με τρόπο που θυμίζει τα προβλήματα που έθεσε ο πρίγκιπας Χάρι μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του.

Σύμφωνα με τον κ. Οουενς η πριγκίπισσα Μαργαρίτα είδε την ιδιωτική της ζωή να “διαλύεται” από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης – κάτι που, όπως λέει, θα ήταν πολύ λιγότερο πιθανό να συμβεί στον μονάρχη ή σε όσους βρίσκονται απευθείας στη σειρά διαδοχής.

Για το δεύτερο παιδί, το οποίο δεν αναμένεται να αναλάβει κανένα ρόλο πέρα από το να παίζει ευσυνείδητα «το δεύτερο βιολί», αυτό σημαίνει ότι δεν έχει την επιείκεια του τύπου και είναι πιο πιθανά τα πιο σκληρά και πιπεράτα πρωτοσέλιδα, ενώ έχει και λιγότερες πιθανότητες να το προστατέψει το παλάτι, τονίζει με νόημα.

Ο πρίγκιπας Άντριου είναι άλλος ένας του οποίου οι προσπάθειες να βρει ρόλο δεν είχαν ακριβώς καλή κατάληξη. Ακόμη και πριν από το σκάνδαλο Επστάιν είχε αποκτήσει το παρατσούκλι Air Miles Andy επειδή είχε κάνει πολλά υπερπόντια ταξίδια. Υπήρξαν όμως και θετικά αποτελέσματα.

Ο Γεώργιος ΣΤ’, ένας ντροπαλός και αρχικά απρόθυμος μονάρχης, ήταν ο μικρότερος αδελφός του Εδουάρδου Η’, αλλά ανέλαβε καθήκοντα βασιλιά μετά την παραίτηση του άτεκνου αδελφού του και αποδείχθηκε ηγέτης εν καιρώ πολέμου.

Ο πατέρας του, Γεώργιος Ε΄, ήταν ένας άλλος δεύτερος γιος που ανέβηκε στο θρόνο. Ο μεγαλύτερος αδελφός του είχε πεθάνει σε ηλικία 28 ετών σε μια επιδημία γρίπης το 1892.

Εκτός από την κληρονομική αρχή που βάζει τον «εφεδρικό» σε δεύτερο πλάνο προτείνει να το δούμε μέσα από το πρίσμα της οικογενειακής δυναμικής. Από την πλευρά της καθηγήτρια Μακλάρεν σημειώνει ότι ένα ακόμα στοιχεία που αναδεικνύεται από την ιστορία του «εφεδρικού» Χάρι είναι το σύνδρομο του δεύτερου παιδιού το οποίο δυσυνασχετεί και επαναστατεί με το μεγαλύτερο παιδί στο οποίο έχει δοθεί περισσότερη προσοχή και ευθύνες.

Κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει ένταση ανάμεσα στα αδέλφια και το μεγαλύτερο παιδί να εκνευρίζεται από την έλλειψη υπευθυνότητας που επιδεικνύει το μικρότερο. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό πυροτέχνημα καθώς και για ένα συνταγματικό εξάρτημα.

Ακόμη γίνεται αναφορά ακόμη στα ιστορικά πρότυπα με το νεότερο κακό βασιλόπουλο που κατηγορείται για ακόλαστη και ανέντιμη συμπεριφορά ή παρουσιάζεται ως αντίπαλος που απειλεί να υπονομεύσει την εξουσία του μεγαλύτερου.

Όμως, όπως σημειώνει ο Σερ Αντονι Σέλντον τον 21ο αιώνα δεν υπάρχει λόγος για περιορισμούς ή αρνητισμό απέναντι στους «εφεδρικούς» βασιλείς. Και προειδοποιεί το παλάτι ότι κανείς δεν κερδίζει από τον τρέχοντα πόλεμο λέγοντας ότι υπάρχει χρόνος ακόμη οι διαφορές να επιλυθούν».