Το αντιδημοκρατικό βρετανικό εκλογικό σύστημα: Πρώτη δύναμη Δεξιά & Κεντροδεξιά αλλά πήραν το 1/5 των εδρών του βρετανικού Κοινοβουλίου

Το Εργατικό Κόμμα είναι ο αδιαφιλονίκητος θριαμβευτής των εκλογών στην Βρετανία και ο Κιρ Στάρμερ ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, αλλά παρατηρώντας με προσοχή τα ποσοστά των κομμάτων και τις έδρες που κέρδισαν κάποιος καταλαβαίνει ότι το εκλογικό σύστημα είναι όχι μόνο δυσνόητο αλλά και άδικο.

Το πόσο άδικο είναι φαίνεται από το γεγονός ότι το Κόμμα της Μεταρρύθμισης του Νάιτζελ Φάρατζ το οποίο κέρδισε ένα καλό ποσοστό της τάξης του 14% πήρε μόλις 4 έδρες ενώ το Κόμμα των Φιλελευθέρων απέσπασε 71 έδρες παρά το γεγονός ότι πήρε ένα ποσοστό χαμηλότερο, της τάξης του 12%!

Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Πώς οι Φιλελεύθεροι κέρδισαν σε κάποιες περιοχές που είχαν περισσότερες έδρες αλλά σημαίνει επίσης πως η βρετανική κοινωνία είναι βαθιά ταξική και αναλόγως με την περιοχή υπάρχουν και οι ανάλογοι ψηφοφόροι.

Όπως και να έχει όταν ένα κόμμα, έχει υψηλότερα ποσοστά από ένα άλλο αλλά λαμβάνει λιγότερες έδρες, τότε το συγκεκριμένο εκλογικό σύστημα είναι άδικο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι Δεξιά (Μεταρρυθμιστικό Κόμμα) και Κεντροδεξιά (Συντηρητικοί), είναι η πρώτη εκλογική δύναμη καθώς μαζί έχουν ένα ποσοστό της τάξης του 36% (12% και 24%), έναντι των Εργατικών που ήρθαν πρώτοι με ποσοστό της τάξης του 34%, αλλά συνολικά συγκεντρώνουν το 1/5 των εδρών του βρετανικού Κοινοβουλίου!

Η διάφορα υπέρ των Εργατικών είναι κολοσσιαία (όπως και για οποιοδήποτε κόμμα έρχονταν πρώτο στις εκλογές).

Οι Εργατικοί κέρδισαν 411 έδρες με το BBC να αναφέρει ότι τελικά μάλλον θα είναι 412 έδρες.

Οι Συντηρητικοί κέρδισαν μόλις 119! Πολύ λίγες ακόμα και για ένα σύστημα ενισχυμένης αναλογικής όπως εφαρμόζεται στην Ελλάδα.

Το σύνολο των εδρών του βρετανικού Κοινοβουλίου είναι 650 έδρες!

Ας δούμε την ακριβή λειτουργία του βρετανικού εκλογικού συστήματος.

Η 412η έδρα κερδήθηκε για τους Εργατικούς μετά από διπλή επανακαμέτρηση και για μόλις 18 ψήφους.

Από τη μέχρι στιγμής καταμέτρηση των ψήφων προκύπτει ότι

– οι Εργατικοί έχουν κερδίσει 412 έδρες, 211 περισσότερες από τις τελευταίες εκλογές,
– οι Συντηρητικοί 120 και χάνουν 250 έδρες σε σχέση με τις τελευταίες εκλογές
– οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες 71 (στην καλύτερη εκλογική επίδοση της ιστορίας τους),
– 9 το Εθνικό Κόμμα Σκωτίας
– 7 το Σιν Φέιν
– 6 οι ανεξάρτητοι
– 5 το κόμμα DUP
– 4 το Μεταρρυθμιστικό Κόμμα του Φάρατζ
– 4 οι Πράσινοι
– 4 το Plaid Cymru
– 2 το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα
– και από 1 έδρα το κόμμα Alliance, το κόμμα Ulster Unionist και το κόμμα Traditional Unionist Voice

Στις εκλογές, κυρίως υπολογίζονται οι έδρες και όχι τα ποσοστά. 

 Οι 650 εκλογικές περιφέρειες είναι όλες μονοεδρικές και τις κερδίζει ο πρώτος σε ψήφους. Ο δεύτερος και ο τρίτος δεν παίρνουν τίποτε. Ετσι, ένα μικρό ή μεσαίο κόμμα μπορεί να έχει πολύ υψηλά ποσοστά σε εθνικό επίπεδο, αλλά, επειδή έρχεται παντού δεύτερο ή τρίτο, να μην έχει καμία έδρα στη Βουλή.

Συνέβη στο UKIP (σήμερα Reform) του Νάιτζελ Φάρατζ το 2015.

Το ψήφισαν περίπου τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι, ήρθε τρίτο με 12%, αλλά κέρδισε μόνο μία έδρα.

Είναι ο λόγος που ο Φάρατζ, ο πιο διάσημος πολιτικός της Βρετανίας μαζί με τον Μπόρις Τζόνσον, είχε κατέβει σε επτά αναμετρήσεις, αλλά δεν είχε βγει ποτέ βουλευτής, κάτι το οποίο το κατάφερε σήμερα.

Το 2011, όταν έγινε δημοψήφισμα για την αντικατάστασή του με πιο αναλογική εκπροσώπηση, αλλά οι Βρετανοί είπαν ένα εμφατικό «όχι» (68%).

Οι υποψήφιοι αντιπροσωπεύουν συνήθως ένα μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα.

Το όριο νίκης για οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα είναι 326 έδρες. Ο αρχηγός του κόμματος που ξεπερνά αυτό το όριο θα είναι σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση και να γίνει πρωθυπουργός.

Όπως και να έχει κάποιος θα μπορούσε να πει ότι το συγκεκριμένο εκλογικό σύστημα έχει φτιαχτεί αποκλειστικά με έναν στόχο:

Να μην επιτρέψει σε «μη εγκεκριμένες» πολιτικές δυνάμεις να αποκτήσουν εξουσία.

Τώρα αυτό δημοκρατία δεν ονομάζεται ακριβώς αλλά αυτά για το σύστημα σε κάθε χώρα είναι «ψιλά» γράμματα…