Το Κατάρ θέλει να διοργανώσει και τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2036

Το όχι και τόσο μακρινό 2010 οι Ηνωμένες Πολιτείες -και ο Μπιλ Κλίντον προσωπικά ως «επικεφαλής»- έπεσαν από τα… σύννεφα διαπιστώνοντας ότι η ισχυρή υποψηφιότητα τους για το Μουντιάλ του 2022… έσκασε στα βράχια του Κατάρ.

Διέθεταν το Know how από το τουρνουά του 1994. Είχαν έτοιμες τις περισσότερες από τις απαραίτητες αθλητικές εγκαταστάσεις.

Ένα ισχυρό γκρουπ χορηγών που έμοιαζαν με την απαραίτητη… εγγυητική επιστολή.  Και μεταξύ μας έπαιζαν δίχως αντίπαλο καθώς το Κατάρ που ήθελε να μπει «σφήνα», δεν μπορούσε καν να διεξάγει το τουρνουά στην ώρα του: Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο στη Ντόχα το θερμόμετρα δεν μετρούν τη ζέστη αλλά τον… πυρετό.

Παρά ταύτα έμελλε να πάρουν το μάθημα τους –και κατόπιν τη συνδιοργάνωση του 2026 με Καναδά και Μεξικό.

Δεν μπορείς να υποτιμάς κανέναν αντίπαλο. Ειδικά εκείνον που σε ένα μεσημέρι στο Προεδρικό Μέγαρο Ηλυσίων παρολίγον να αγοράσουν ως και τον Πύργο του Άιφελ από τον Νικολά Σαρκοζί προκειμένου να κερδίσουν τις ψήφους του trust που είχε χτίσει με κόπο ο τότε πρόεδρος της UEFA Μισέλ Πλατινί, ο οποίος είχε αναλάβει και τα… γηρατειά του προέδρου της FIFA, Σεπ Μπλάτερ.

Ο λογαριασμός ακόμη απασχολεί τον ανακριτή του Παρισιού. Θα συνεχίσει φαίνεται και μετά την ολοκλήρωση του Μουντιάλ:

24 αεροπλάνα Rafale από την Κυβέρνηση της Γαλλίας αντί του προνομιακού ποσού των 6.3 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Η εξαγορά της ποδοσφαιρικής ομάδας Παρί Σεν Ζερμέν, που είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα από την Qatar Sport Investments, με τον Σαρκοζί να βοηθάει τον φίλο του Σεμπαστιέν Μπαζίν, πρόεδρο της ομάδας.

Η υιοθεσία του ξενοδοχειακού ομίλου Accor και πρόσληψη του γιου του Σαρκοζί, του dj Mosey, για την μουσική επιμέλεια της αλυσίδας.

Και βέβαια η πρόσληψη του γιου του Μισέλ Πλατινί, του Λοράντ στη γενική διεύθυνση της εταιρίας αθλητικών ειδών Buruda που το Κατάρ έφτιαξε για να ρίξει στην… ανεργία την Adidas και τη Nike.

Μπροστά σε αυτό το all in της ιστορικής 23ης Νοεμβρίου του 2010, οι μίζες που μοίραζε για χάρη του Κατάρ ο πρόεδρος της Ασιατικής Ομοσπονδίας Μοχάμεντ Μπιν Χαμάμ για να ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία στους επιφανείς παράγοντες του ποδοσφαίρου μοιάζουν με βότσαλα στη λίμνη.

Πώς πήγαινε εκείνο το πινγκ πονγκ ατάκας του Ανδρέα Φιλιππίδη με τον «κ. Ελευθερουδάκη» Κώστα Βουτσά («ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά»); «Πάρτα», «Φέρτα».

Το Κατάρ κέρδισε τη διοργάνωση και στον δρόμο ως τη διεξαγωγή της 6.750 εργάτες με «φτηνά χέρια» επέστρεψαν πίσω στα σπίτια τους, μέσα σε «κάσες».

Το Κατάρ αναγνώρισε τους 35 και ο νέος πρόεδρος της FIFA, o Τζιάνι Ινφαντίνο, σαν άλλη Εύα Καϊλή, του αναγνώρισε με τη σειρά του πως «δούλεψε πολύ και βελτίωσε την νομοθεσία για τα εργασιακά».

Άνοιξε η όρεξη στη Ντόχα

Θα έχει σίγουρα έναν καλό λόγο για τους διοργανωτές και πριν από τον τελικό της Κυριακής. Και αν χρειαστεί θα τους γράψει και ιδιόχειρο σημείωμα, μιας και όπως φαίνεται το Μουντιάλ απλά άνοιξε την όρεξη της Ντόχα.

Τώρα θέλει και τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

Συγκεκριμένα τους αγώνες του 2036: και μην αρχίσουν κάποιοι τις υπερβολές. Και ο Νοέμβρης με τον Δεκέμβρη μια χαρά… καλοκαίρι προσφέρουν αν τους κοιτάξεις με τα μάτια της καρδιάς (και της… τσέπης).

Διοργάνωσε Μουντιάλ με επιτυχία και ασφάλεια. Έχει τους πόρους να διοργανώσει (και) Ολυμπιακούς Αγώνες.

Υπάρχουν πλέον και κάποιες εγκαταστάσεις, αλλά και όσες κάσες χρειαστούν για να χωρέσουν τους εργάτες που θα φτάσουν από την Ινδία και το Πακιστάν για να κατασκευάσουν τις υπόλοιπες. Και τέλος πάντων και εκείνα τα Rafale πλέον είναι 12ετίας: Πάλιωσαν…

Βεβαίως, την ίδια στιγμή εύκολα κανείς σκέφτεται ότι θα υπάρξουν και προβλήματα.

Μπορεί όμως οι «αθάνατοι» να τους στείλουν να κάνουν αλλού τους αγώνες τους και να προβάλλονται τα αποτελέσματα τους σε video wall.

Καλή διάθεση να υπάρχει. Εδώ διοργανώθηκε Παγκόσμιο Κύπελλο με βασικό χορηγό μια κορυφαία εταιρία ζυθοποιίας, με την πώληση της μπύρας να απαγορεύεται. Σε αυτά θα… κολλήσουν;

Και για να σοβαρευτούμε: Ο αθλητισμός συχνά συνδέθηκε με την πολιτική με τρόπο βρώμικο.

Το Κατάρ δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο αυταρχικό κράτος που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη χρυσόσκονη μιας μεγάλης αθλητικής διοργάνωσης.

Και το φουσκωμένο πορτοφόλι του είναι σαν αλάνθαστος ελεύθερος σκοπευτής.