Ένα θρυλικό ελληνικό πλοίο έγινε ο λόγος που σχεδόν 1.600 άνθρωποι πνίγηκαν στον Iνδικό Ωκεανό το 2011.
Πρόκειται για ένα πλοίο που κατασκευάστηκε το μακρινό 1967 και αγοράστηκε από την Θεολόγος Π. Ναυτιλιακή που λειτουργούσε τότε με έδρα τον Πειραιά. Το πλοίο ονομάστηκε Μαριάννα και διέπρεπε τότε, έχοντας μήκος 60 μέτρα και πλάτος 11.4 μέτρα, ενώ για την προώθηση διέθετε δύο κινητήρες ντίζερ Poyaud 12VUD25, 1.560 ίππων, που για την εποχή ήταν κάτι πρωτοποριακό.
21 χρόνια μετά την κατασκευή του, το πλοίο άλλαξε ιδιοκτησία, βρέθηκε στην Apostolos Shipping και πήρε και το όνομα τη εταιρείας. Δεν έμεινε πολύ εκεί, αφού στα μέσα των 90s το αγόρασε η Saronikos Ferries για να κάνει το δρομολόγιο Πειραιάς-Αίγινα-Αγκίστρι.
Ούτε εκεί μακροημέρευσε, καθώς το το 2005 μπήκε στην ομπρέλα της Hellenic Seaways και 2 χρόνια μετά κατέληξε στην τελευταία του «μαμά», την Makame Hasnuu της Ζανζιβάρης της Τανζανίας που το μετονόμασε σε Spice Islander I.
Στα χέρια της Makame θα έκανε το τελευταίο του ταξίδι, που, δυστυχώς, θα ήταν τελευταίο και για 1.573 ανθρώπους.
Την 9η Σεπτεμβρίου του 2011, το Spice Islander I αναχωρούσε από την Ουνγκούγια της Ζανζιβάρης, νησιού και πρώην πρωτεύουσας της Τανζανίας, με προορισμό το κοντινό νησί της Πέμπα. Όμως, όπως είθισται σε αυτά τα μέρη, η πληρότητα του πλοίου ξεπεράστηκε κατά 900-1000 άτομα.
Αντί για 654 επιβάτες και 45 άτομα πληρώματος, είχαμε γύρω στα 1.700 άτομα που επέβαιναν στο πλοίο. Για την ακρίβεια, οι αριθμοί παραμένουν ως και σήμερα αόριστοι. Άλλοι κάνουν λόγο για 2.500 άτομα στο Spice Islander.
Το ταξίδι ξεκινούσε αργά το βράδυ και μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα, το Spice Islander I δεν άντεξε και βυθίστηκε.
Από τους επιβαίνοντες, βρέθηκαν 240, ζωντανοί ή, κυρίως, νεκροί, ενώ οι εκτιμήσεις έκαναν λόγο για 1.300 ως και 1.500 αγνοούμενους.
Έτσι, γράφτηκε το τέλος για τόσους ανθρώπους, αλλά και για ένα πλοίο που για 50 σχεδόν χρόνια είχε οργώσει τις ελληνικές θάλασσες, ήταν το καμάρι του Αργοσαρωνικού, ξενιτεύτηκε, άλλαξε πόσα ονόματα και έφτασε να τελειώσει το ταξίδι του στον Ινδικό Ωκεανό με τον πιο τραγικό τρόπο, αποτελώντας και ένα από τα τελευταία δείγματα της εποχής του, τα λεγόμενα πλοία-παντόφλες!