Βουλγαρία σε ΕΕ: «Ποια Μακεδονία τα Σκόπια; – Είναι εφεύρεση του Τίτο»

Δύο προϋποθέσεις και τοποθετήσεις για τη ”μακεδονική” ταυτότητα και τη γλώσσα περιέχονται στο λεγόμενο επεξηγηματικό μνημόνιο που έστειλε η κυβέρνηση της Σόφιας στα κράτη μέλη της ΕΕ, αποσπάσματα της οποίας παρουσιάζει το “Ράδιο Σλόμποντνα Ευρώπα”. Σε αυτό, η Βουλγαρία ζητά υποστήριξη από τα κράτη μέλη για τη θέση της σχετικά με την πρόοδο των Σκοπίων στην Ένωση.

”Η διμερής συμφωνία μεταξύ των Σκοπίων και της Σόφιας και οι σχέσεις καλής γειτονίας θα πρέπει να αποτελούν μέρος του διαπραγματευτικού πλαισίου για την προσχώρηση των Σκοπίων στην ΕΕ και θα πρέπει να αποτελεί μέρος του κεφαλαίου 35.

Αυτό αποτελεί μέρος του «επεξηγηματικού μνημονίου για τις σχέσεις μεταξύ της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας και των Σκοπίων στο πλαίσιο της Διεύρυνση της ΕΕ και της Διαδικασίας Σταθεροποίησης και Σύνδεσης» που υπέβαλε η Σόφια στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ζητεί την υποστήριξή τους.”

Το ‘Ράδιο Σλόμποντνα Ευρώπα» /Radio Free Europe, έχει πρόσβαση στο έγγραφο έξι σελίδων, το οποίο αναφέρει, μεταξύ άλλων:

”Η διατήρηση σχέσεων καλής γειτονίας και, ιδίως, η καλή πιστή εφαρμογή των διμερών συμφωνιών με τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του διαπραγματευτικού πλαισίου για την προσχώρηση των Σκοπίων στην ΕΕ και πρέπει να παρακολουθείται στο κεφάλαιο 35. Οι αξιολογήσεις κατά πόσον έχουν εκπληρωθεί αποτελεσματικά αυτές οι διεθνείς υποχρεώσεις πρέπει να γίνονται από τα κράτη μέλη”, αναφέρει το μνημόνιο.

Το κεφάλαιο 35, το οποίο αναφέρεται στο βουλγαρικό έγγραφο, περιλαμβάνει διαφορετικά θέματα που προκύπτουν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, τα οποία δεν καλύπτονται σε κανένα άλλο κεφάλαιο και συνήθως ανοίγουν στο τέλος της διαδικασίας διαπραγμάτευσης, αναφέρει το echedoros.

Οι μειονότητες στη Βουλγαρία

Στο μνημόνιο η Βουλγαρία διευκρινίζει ότι είναι μέλος του μεγαλύτερου περιφερειακού και διεθνούς οργανισμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επικεντρώνονται στην εφαρμογή των υψηλότερων διεθνών προτύπων στον τομέα των μειονοτήτων, αλλά, σύμφωνα με το βουλγαρικό Σύνταγμα.

Από την άλλη πλευρά, όπως γράφει, προβλέπει ότι αυτό το δικαίωμα μπορεί να ασκηθεί σύμφωνα με τη ”σωρευτική εκπλήρωση της υποκειμενικής (ύπαρξη ελεύθερης βούλησης να ανήκει σε μια συγκεκριμένη θρησκευτική, εθνοτική, γλωσσική μειονοτική ομάδα ή κοινότητα) και με αντικειμενικά κριτήρια (ύπαρξη πραγματικών διαφορών που αποδεικνύουν αντικειμενικά την ύπαρξη εθνικότητας, θρησκείας, γλώσσας σημαντικά διαφορετικής από εκείνες της πλειοψηφίας)”.

Ως εκ τούτου, οι ισχυρισμοί για μειονότητες που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό είναι απαράδεκτοι. Η Βουλγαρία αναμένει από τα Σκόπια να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της, να αναστείλει τις προαναφερόμενες πολιτικές, να εναρμονίσει έγκαιρα τις θέσεις και τις δραστηριότητές της σε διεθνείς οργανισμούς με το άρθρο 11 της συμφωνίας και να τερματίσει την πρακτική της για την οργάνωση πολυμερών μορφών και μηχανισμών παρακολούθησης προκειμένου να ασκείται ανεπιθύμητη πίεση στη Βουλγαρία.

«Αυτό θα αποτελεί προϋπόθεση για τη λήψη της συγκατάθεσης της Βουλγαρίας για οποιοδήποτε περαιτέρω βήμα στη διαδικασία ένταξης», αναφέρει το μνημόνιο της Σόφιας.

”Το ”μακεδονικό” έθνος είναι έργο του Βελιγραδίου”

Το μνημόνιο αναφέρει επίσης ότι ο σχηματισμός του μακεδονικού έθνους είναι ένα έργο του Βελιγραδίου μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων για την υπονόμευση της βουλγαρικής ταυτότητας και τη δημιουργία ενός νέου «νότιου Σέρβου» που ήταν ανεπιτυχές, αλλά στη συνέχεια, γράφει το βουλγαρικό έγγραφο, ο κομμουνιστής ηγέτης Τζόσιπ Μπρος Τίτο μετά τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, ανάγκασε μια άλλη νέα ταυτότητα, αυτή τη φορά τη μακεδονική.

”Η ”μακεδονική” γλώσσα ή εθνοτική ομάδα δεν υπήρχε μέχρι τις 02.08.1944. Η δημιουργία τους αποτελεί μέρος της πλήρους κατασκευής μιας ξεχωριστής μη βουλγαρικής ταυτότητας, στόχος της οποίας ήταν η αποκοπή των σχέσεων μεταξύ του πληθυσμού της τότε ”Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας” και της Βουλγαρίας.

Η βουλγαρική προφορική γλώσσα έχει έξι περιφερειακούς γραπτούς κανόνες (νόρμες, κωδικοποιήσεις), τρεις εκ των οποίων βασίζονται σε διαλέκτους και τρεις στη βουλγαρική προφορική γλώσσα.

Η δημιουργία της ”μακεδονικής γλώσσας” το 1944 στην πρώην Γιουγκοσλαβία ήταν μια πράξη δευτερεύουσας κωδικοποίησης με βάση τη βουλγαρική φιλολογική γλώσσα, εμπλουτισμένη περαιτέρω με μορφές μέχρι τη μητρική ομιλούμενη γλώσσα, προσομοιώνοντας έτσι μια φυσική διαδικασία βασισμένη σε διαλέκτους.

Στο ιστορικό υπόβαθρο, το μνημόνιο αναφέρει ότι η πολιτική της Κομιντέρν αντικατοπτρίστηκε εν συντομία στο ολοκληρωτικό κομμουνιστικό καθεστώς στη Βουλγαρία υπό τον Στάλιν και ότι αυτό οδήγησε σε μαζική καταστολή και δίωξη Βουλγάρων και στις δύο παραμεθόριες περιοχές, στη Βουλγαρία και ”Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας”.