Βαλκάνια
Ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ, Κωνσταντίνος Ζιαζιάς, για ακόμα μια φορά μίλησε και δεν άφησε ασχολίαστες τις κυρβενρητικές πρακτικές για το ζήτημα της Σερβίας και του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης:
Αναλυτικά ανέφερε:
Πάγια θέση της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδος στο θέμα του Κοσοβου ηταν και ελπίζω να συνεχίσει να είναι η ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ της μονομερής ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του .
Είναι γνωστό ότι το Κοσσυφοπέδιο κήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία από τη Σερβία στις 17 Φεβρουαρίου του 2008, περίπου 9 χρόνια μετά την στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ. Έκτοτε το θέμα αυτό διχάζει τη διεθνή κοινότητα, καθώς πολλές χώρες αναγνώρισαν το αυτοανακηρυχθέν κράτος του Κοσσυφοπεδίου, αλλά πολλές ακόμα αρνούνται. Ανάμεσα τους η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ισπανία, η Ρουμανία και η Σλοβακία (συνολικά το έχουν αναγνωρίσει 98 από τα 193 κράτη-μέλη του ΟΗΕ).
Η Ισπανία έχει πει ότι η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου έγινε για εθνικιστικούς λόγους και χωρίς σεβασμό σε βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου. Κυρίως όμως ανησυχεί επίσης ότι μια αναγνώρισή του θα επηρέαζε και το δικό της ζήτημα με την Καταλονία.
Η Σλοβακία ήταν διχασμένη όταν το Κοσσυφοπέδιο αποσχίστηκε, καθώς η φιλοδυτική κυβέρνηση ήταν υπέρ τότε, αλλά μεγάλο τμήμα του λαού διαφωνούσε με αποτέλεσμα στην πορεία να ζητήσουν συγγνώμη από τους Σέρβους.
Η Ρουμανία προβάλλει την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και βλέπει κίνδυνο να ανοίξει τον δρόμο στην ουγγρική της μειονότητα να ζητήσει κι αυτή αυτονομία.
Η Ελλάδα και βέβαια η Κύπρος θεωρούν ότι η μονομερής ανακήρυξη του Κοσσυφοπεδίου παραβίασε το διεθνές δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ενώ θα έπρεπε να ληφθεί μια κοινή απόφαση μεταξύ των δύο χωρών. Και βέβαια εκτιμούν ότι αυτό δημιουργεί ένα αρνητικό προηγούμενο για το κυπριακό ζήτημα, καθώς πρόκειται για αναγνώριση κράτους που δημιουργήθηκε μετά από στρατιωτική επέμβαση (απόσχιση ) .
Στο Κόσοβο η Ελλάδα εκπροσωπείται διπλωματικά από το Γραφείο Συνδέσμου στην Πρίστινα, το οποίο είναι διαπιστευμένο στην United Nations Mission inKosovo (UNMIK) και συμμετέχει στη μη στρατιωτική αποστολή της ΕΕ (EULEX), καθώς και στην αποστολή του ΝΑΤΟ (KFOR) στο Κόσοβο. Η Ελλάδα διαχρονικά υποστήριζε και υποστηρίζει την διαδικασία διαλόγου μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας, που διεξάγεται με την διευκόλυνση της ΕΕ, με βάση την πάγια ελληνική πολιτική για ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Δυτικών Βαλκανίων.
Στις 16 Απριλίου η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, με εισηγήτρια την πρώην ΥΠΕΞ της Χώρας μας κυρία Μπακογιάννη, υπερψήφισε με ευρεία πλειοψηφία το αίτημα του Κοσσυφοπεδίου να ενταχθεί στον οργανισμό , αναγνωρίζοντας του έτσι «status κρατικής οντότητας» . Η ψηφοφορία της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης ωστόσο, δεν είναι δεσμευτική ,η τελική απόφαση για την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου θα ληφθεί από το Συμβούλιο των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, το επόμενο διάστημα. Φανερώνει ωστόσο τους πολιτικούς συσχετισμούς και το κλίμα που έχει δημιουργηθεί, οπότε προϊδεάζει . Εδώ πρεπει να τονίσουμε ότι η εισήγηση δεν έχει να κάνει με την αναγνώριση της κρατικής οντότητας του Κοσόβου, καθώς το Συμβούλιο δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα, δημιουργεί όμως το σχετικό πολιτικό κλίμα . Το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι ο παλαιότερος οργανισμός της Γηραιάς Ηπείρου που στόχο έχει την ευρωπαϊκή ενοποίηση και την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με το τελευταίο να αποτελεί όμως ένα μόνιμο σημείο τριβής και έντασης ανάμεσα στη Σερβία και στο Κόσοβο. Η μεν Πρίστινα θεωρούσε ανέκαθεν ότι τα δικαιώματα του κατά βάσην αλβανικής καταγωγής πληθυσμού της καταπατούνταν βάναυσα από τη σερβική διοίκηση, ενώ το Βελιγράδι συνεχίζει να θεωρεί ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί σερβική επαρχία που αποσχίστηκε κι ότι είναι τα δικαιώματα των Σέρβων που ζουν εκεί –κυρίως στο βόρειο τμήμα του Κοσόβου– τα οποία καταστρατηγούνται.
Σε αυτό το ιστορικό-πολιτικό φόντο έγινε δεκτή η θετική εισήγηση της κυριας Μπακογιάνη για την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης, με αποτέλεσμα η ηγεσία του Κοσόβου να πανηγυρίζει για το «κατόρθωμα» και η κυβέρνηση της Σερβίας να αντιδρά «λεκτικα βιαια» .
Τα σφοδρά πυρά και τις έντονες αντιδράσεις της σερβικής διπλωματίας συγκέντρωσε βέβαια η κυρια Μπακογιάννη και κατ’ επέκτασιν η Ελλάδα .
Η εκπρόσωπος της Σερβίας Biljana Pantić Pilja χαρακτήρισε την εισηγήτρια Μπακογιάννη «υποκρίτρια», προσθέτοντας ότι η Σερβία είναι «ένα μικρό έθνος αλλά δεν θα παραδοθεί ποτέ ».
Ενδεικτικό της οργής που έχει προκληθεί στη Σερβία είναι ο ισχυρισμός του προέδρου της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, σύμφωνα με τον οποίο η κυρια Μπακογιάννη άλλαξε στη γνωμοδότησης της,τους όρους ένταξης του Κοσόβου στο Συμβούλιο, ύστερα από τηλεφωνική «όχληση» που φέρεται, κατά τους Σέρβους, να δέχτηκε η Ελληνίδα πρώην ΥΠ.ΕΞ από τον ξένο παράγοντα .
Είναι γεγονός ότι η πολιτική της Δύσης στα Βαλκάνια υπαγορευόταν πάντα από την επιδίωξη να εκτοπιστεί η ρωσική επιρροή από την περιοχή. Μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού, αυτή η επιδίωξη –μεταξύ άλλων– οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και σε μία σειρά κρίσεων στην επικράτειά της.
Αν και το εθνικό συμφέρον επιβάλει ξεκάθαρα η Ελλάδα να μην αναγνωρίσει το Κόσοβο, η Αθήνα πιέζεται και από την Ουάσινγκτον και από την ΕΕ να το πράξει εναντίον των εθνικών συμφερόντων της. Και δυστυχώς, σ’ αυτόν τον δρόμο φαίνεται κινείται διπλωματικά η τωρινή ηγεσία της Χώρας και μάλιστα χωρίς να εξασφαλίσει το παραμικρό αντάλλαγμα. Αναμφίβολα, στο Κόσοβο έχουν δημιουργηθεί πολιτικά και διπλωματικά τετελεσμένα, τα οποία ωθούν προς την αναγνώριση. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για την κατεχόμενη Κύπρο. Αυτή την περίοδο όμως η πίεση έχει ενταθεί καθώς ΗΠΑ και Γερμανία θεωρούν ότι μετά τη συμφωνία των Πρεσπών έχει έρθει η ώρα να κλείσουν και το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου, που παραμένει μια ανοιχτή πληγή στο σώμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας και η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν πιστεύει ότι θα πάψει να είναι και στο ορατό μέλλον.
Η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο, όχι απαραιτήτως και αποκλειστικά λόγω της ιστορικής σχέσης με την Σερβία, από τους Βαλκανικούς πολέμους μέχρι και τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά κυρίως λόγω και των δικών της εθνικών συμφερόντων. Η προσφατη απόφαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την ένταξη του Κοσόβου είναι φανερο ότι εγκυμονεί κινδύνους για το Κυπριακό . Γνωρίζουμε πολύ καλά το πώς η τουρκική πλευρά επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τέτοιους είδους ζητήματα για να προωθεί την αναγνώριση του παράνομου μορφώματος των κατεχομένων . Η αποδοχή εδαφών που έχουν μονομερώς ανακηρύξει ανεξαρτησία και δεν έχουν γίνει δεκτά ή αναγνωρισμένα από τον ΟΗΕ, ως πλήρη μέλη αυτού του Οργανισμού, θα δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο, ειδικά στο σημερινό εξαιρετικά ασταθές διεθνές περιβάλλον .
Η Ελλάδα ,με τις τελευταίες «διφορούμενες» διπλωματικές ενέργειες στο θέμα του Κοσοβου , είναι απολύτως βέβαιο ότι εκπέμπει το λάθος μήνυμα εντός και εκτός ελληνικών συνόρων. Σε ό,τι αφορά, καταρχάς, τη διεθνή πολιτική σκηνή η Ελλάδα εμφανίζεται να παίζει για ακόμη μία φορά τον «πρόθυμο σύμμαχο» των Μεγάλων Δυνάμεων της Δύσης (ΗΠΑ και Γερμανία) που επιθυμούν σφόδρα την αναβάθμιση της σχέσης τους με το Κόσοβο. Αντιθέτως, βάζει απέναντί της μία παραδοσιακά φίλη χώρα στα Βαλκάνια όπως είναι η Σερβία και ταυτόχρονα είναι δεδομένο ότι η Τουρκία θα επωφεληθεί, ως συνήθως πράττει , ζητώντας αυτό που υπερψήφισαν οι Ευρωπαίοι για το Κόσοβο με εισήγηση της κυρίας Μπακογιάννη (έμμεση αναγνώριση της ανεξαρτησίας του δια της εισόδου του στο Συμβούλιο της Ευρώπης) να εφαρμοστεί και στην’περίπτωση των κατεχόμενων εδαφών της Κύπρου και αυτό θα ανοίξει το δρόμο για την ανεξαρτητοποίηση της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου , για τον ίδιο λόγο που θα ανεξαρτητοποιηθεί (πριν ενσωματωθεί αργότερα στην Αλβανία) το Κοσσυφοπέδιο, το οποίο είναι η ”ιερή γη” για τους Σέρβους . Πρόσφατες είναι οι δηλώσεις του Ελληνα Πρωθυπουργού, στο Βελιγράδι, «δεν μπορεί να υπάρχει ευρωπαϊκό μέλλον για τα δυτικά Βαλκάνια χωρίς να υπάρχει ευρωπαϊκό μέλλον για τη Σερβία», λόγια,που φαίνεται η επικεφαλής της Ελληνικής αντιπροσωπείας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν συμμερίζεται .
Μπροστά στις έντονες αντιδράσεις της Σερβικής διπλωματίας ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλαδος , ύστερα από σιωπή ημερών, δήλωσε ότι «τόσο η έκθεση της Επιτροπής της κυριας Μπακογιάννη, όσο και η απόφαση της Κοινοβουλευτικής Συνελεύσεως του Συμβουλίου της Ευρώπης (και αυτή θετική για την εισδοχή του Κοσσυφοπεδίου) είναι μη δεσμευτικές. Δεσμευτική θα είναι η απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών, το οποία θα συγκληθεί στις 16 Μαΐου κατά την οποία η Ελλάς θα ΑΠΟΣΧΕΙ» .
Είναι χαρακτηριστικό ότι καμιά ελληνική κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν είχε καν διανοηθεί να προχωρήσει σε έμμεση αναγνώριση της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου από το σερβικό εθνικό κορμό για τον απλούστατο λόγο ότι θα αποδεχόμασταν το «νόμιμο» της τουρκικής απαίτησης να αναγνωριστεί το ψευδοκράτος της βόρειας Κύπρου ως «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου».
Οι δύο περιπτώσεις είναι ακριβώς όμοιες. Εισβολή και κατοχή τμήματος ενός ανεξάρτητου κράτους και εν συνεχεία ανακήρυξη του τμήματος αυτού ως ανεξάρτητου, το οποίο κατέχεται δια της στρατιωτικής ισχύος, και εν τέλει αναγνώριση του.
Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ της εισβολής της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία με την απόσχιση εθνικού τμήματος της Δημοκρατίας της Σερβίας από ξένες δυνάμεις .
Για αυτό η Κυπριακή αντιπροσωπεία ψήφισε εναντίον της ένταξης του Κοσοβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης , διαφωνώντας κάθετα με την απόφαση , της ελληνικής αντιπροσωπίας στον οργανισμό . Και εδώ είναι φαεινότερο ότι περα από το θέμα της «στήριξης» του Κοσοβου από την Ελλάδα το προβλημα ειναι μεγαλύτερο . Ελλάδα και Κύπρος εμφανιστηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα και με διαφορετική πολιτική τόσο εντονα ,για πρωτη φορά .
Αυτή την περίοδο, που το αναμμένο φιτίλι στη Μέση Ανατολή πλησιάζει το μπαρούτι και ο πόλεμος στην Ουκρανία μενεται , στα βόρεια σύνορα μας παρατηρούνται σύννεφα πολέμου ,γύρω από την πιο επικίνδυνη εστία εθνοτικής έντασης στα Βαλκάνια, αυτή του Κοσόβου. Σέρβοι και Αλβανοί στο Βελιγράδι και την Πρίστινα ενισχύουν τα οπλοστάσιά τους και ταυτόχρονα ο ένας επιρρίπτει τις ευθύνες στον άλλον. Τώρα η Χώρα μας οφείλει να μένει σταθερή στη διαχρονική εθνική της πολιτική στο θέμα του Κοσοβου , που άπτεται των εθνικών μας συμφερόντων και της ασφαλείας του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ της Κύπρου .
Εθνικά ωφέλιμο θα ηταν ,πάνω από τις συμμαχικές προτεραιότητες , πάνω από ιδεοληψίες, πάνω από την καρέκλα της εξουσίας , να τοποθετούμε το ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ .
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Μπορεί να υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί με τη Σερβία, αλλά θυμίζουμε πως η Σερβία είχε αναγνωρίσει ως “Μακεδονία” τα Σκοπιά , αν και δεν πρόκειται για παρόμοια ζητήματα. Ειναι δεδομένο οτι δεν χρειάζονται συναισθηματισμοί, αλλά μόνο υπολογισμός των εθνικών συμφερόντων της χώρας.
