Κόσμος
Ο Αμερικανός στρατιώτης Τζερεμάια Μαχόνεϋ, που αγνοούταν από τον Ιανουάριο του 1945, «βρέθηκε» μετά από σχεδόν 80 χρόνια και επιστρέφει στην πατρίδα του.
Πρόσφατα η αρμόδια Υπηρεσία Αγνοουμένων του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ (D.P.A.A), ένας φορέας που προσπαθεί να εντοπίσει και να αναγνωρίσει τα πτώματα στρατιωτών που αγνοούνταν κατά τη διάρκεια των πολέμων, ανακοίνωσε ότι επιτέλους καταγράφηκε ο T.Μαχόνεϋ, ο οποίος το 1945 ήταν μόλις 19 ετών αμούστακος, συμμετέχοντας στην Απόβαση της Νορμανδίας.
Ο στρατιώτης από το Σικάγο, χάθηκε κατά τη διάρκεια μιας σφοδρής γερμανικής αντεπίθεσης με βαριά πυρά πυροβολικού και όλμων κοντά στης Ρεϊπετσβιλέρ (Reipertswiller) της Γαλλίας, τη στιγμή που έσκαβε ένα όρυγμα.
«Έπεσαν οβίδες», έγραψε αργότερα ένας στρατιώτης στην μητέρα του Μαχόνεϋ ο οποίος υπηρετούσε στην ίδια μονάδα. Τελικά, ο στρατιώτης σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της μάχης, αλλά η μονάδα αναγκάστηκε να υποχωρήσει από την περιοχή και έτσι, το σώμα του δεν μπόρεσε να ανασυρθεί αμέσως. Το υπουργείο Πολέμου εξέδωσε μια πιθανή διαπίστωση θανάτου τον Ιανουάριο του 1946, επειδή ο στρατός δεν βρήκε κανένα αρχείο του γερμανικού στρατού που να καταγράφει την αιχμαλωσία του ή την σορό του.
«Για πρώτη φορά στη ζωή μου, είχα μια εξοικείωση με αυτόν τον χαμένο θείο»
Δεν ήταν μόνος καθώς περίπου 8.500 λείψανα στρατιωτών που σκοτώθηκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν έχουν αναγνωριστεί μέχρι σήμερα. Αυτά θάφτηκαν σε αμερικανικά στρατιωτικά νεκροταφεία σε μνήματα με τη λέξη «Άγνωστος». Έτσι, και ο T.Μαχόνεϋ ενταφιάστηκε ως «άγνωστος» στο αμερικανικό νεκροταφείο των Αρδένων στο Neupré, του Βελγίου το 1949, ανάμεσα στους 400.000 Αμερικανούς στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο. Οι περισσότεροι από αυτούς στάλθηκαν σπίτι στις οικογένειές τους ή θάφτηκαν στο εξωτερικό σε σημαδεμένους τάφους.
Ενώ κάποτε πίστευαν ότι πολλοί από τους «άγνωστους» θα παρέμεναν άγνωστοι για πάντα, οι βελτιώσεις στις ιατροδικαστικές τεχνικές και στις εξετάσεις DNA έδωσαν ελπίδες ότι ορισμένοι από τους πεσόντες στρατιώτες θα μπορούσαν να εντοπιστούν.
Νέες τεχνικές
Μέχρι το 1947, Γάλλοι πολίτες και ειδικές μονάδες αποναρκοθέτησης έβρισκαν πολλά ανθρώπινα υπολείμματα στο δάσος κοντά στο Ρεϊπετσβιλέρ. Μεταξύ αυτών ήταν και του T.Μαχόνεϋ, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσαν να ταυτιστούν με τις επιστημονικές μεθόδους που ήταν διαθέσιμες εκείνη την εποχή.
Τα λείψανα αποστέλλονται στα εργαστήρια της Υπηρεσίας Αγνοουμένων, ώστε οι εγκληματολόγοι ανθρωπολόγοι να μπορούν να τα αναλύσουν και να ταυτοποιήσουν. Εάν υπάρχουν άθικτα δόντια, οι ιατροδικαστές οδοντολόγοι μπορούν να τα εξετάσουν για να βοηθήσουν στην ταυτοποίηση. Το εργαστήριο μπορεί επίσης να ταιριάξει με ακτινογραφίες οστών και να χρησιμοποιήσει προηγμένο λογισμικό για ανάλυση δεδομένων.
Τα λείψανα του στρατιώτη T.Μαχόνεϋ εκτάφηκαν από τους ερευνητές το 2022 για νέα ανάλυση και ταυτοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας δείγματα DNA από την οικογένειά του.
«Για πρώτη φορά στη ζωή μου, είχα μια εξοικείωση με αυτόν τον χαμένο θείο», είπε ο Τζέρι Μάνελ, 72 ετών, όταν έμαθε για την ταυτότητα του στρατιώτη Μαχόνεϋ, τον οποίο δεν είχε γνωρίσει ποτέ. «Υπήρχε μια αίσθηση κάθαρσης και ανακούφισης. Αλλά υπήρχε ένα μεγαλύτερο αίσθημα τύψεων για την οικογένειά του που δεν είχε αυτές τις πληροφορίες πριν πεθάνουν».
«Ο γιoς σου ήταν ο πιο δυνατός»
«Συγχαρητήρια στον Στρατό που έμεινε με αυτό για 75 χρόνια», είπε ο T.Μάνελ. «Έτσι δεν αφήνουν πραγματικά κανένα στρατιώτη πίσω». Ο T.Μαχόνεϋ μεγάλωσε στη νότια πλευρά του Σικάγο και ήταν το μεγαλύτερο από τα τέσσερα παιδιά, και αποφοίτησε από το St. Ignatius College Prep το 1943. Μπήκε στο στρατό μετά το γυμνάσιο μεταφέρθηκε στη Γαλλία τον Φεβρουάριο ττου 1944.
Υπηρέτησε στην Ιταλία και τη Γαλλία και συμμετείχε στην επιχείρηση Dragoon, την εισβολή των Συμμάχων στη νότια Γαλλία. Του απονεμήθηκε το Χάλκινο Αστέρι και το Παράσημο Ανδρείας. «Αυτός κι εγώ μοιραστήκαμε το ίδιο όρυγμα πολλές φορές, ίδιες κουβέρτες, φαγητό, ρούχα κ.λπ.», έγραψε ο στρατιώτης στην επιστολή προς τη μητέρα του Μαχόνεϋ. «Από όλους τους άντρες εκεί μέσα που έχω δει σε δράση, κανένας δεν ήταν πιο δυνατός από τον γιο σου. Ο Μαχόνεϋ άρεσε σε όλους».
«Ήταν το είδος του συντρόφου που μπορούσε να βασιστεί κανείς κάθε φορά. Με αυτό εννοώ ότι ποτέ δεν δίστασε να εκτελέσει τα καθήκοντά του, ό,τι και αν συμβεί. Ο Μαχόνεϋ δεν έχασε ποτέ, παρά το πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα, την ψυχραιμία του, ούτε την αίσθηση του χιούμορ του».
