Αν έχουμε συγκρατήσει κάτι το πραγματικό θετικό από τα όσα έχει πει κατά καιρούς ο Κ.Μητσοτάκης για την οικονομία, είναι η πρόθεση να αναζητηθεί ένα πλαίσιο δημιουργίας πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας.
Η πυρηνική ενέργεια είναι πλέον μία απόλυτα ασφαλής διαδικασία, λόγω εξαιρετικά προηγμένων μεθόδων στην κατασκευή και εξασφάλιση και των χειρότερων σεναρίων καταστροφής.
Και σε τελική ανάλυση, όταν η Βουλγαρία έχει και λειτουργεί αναβαθμισμένα αλλά «αρχαία» πυρηνικά εργοστάσια και η Τουρκία σε λίγο θα έχει δύο ολοκαίνουρια πυρηνικά εργοστάσια, μήπως είναι ανοησία να σκεφτόμαστε «Και αν…;»
Πρώτον γιατί το ερώτημα ισχύει και για τους γείτονες, αλλά το κακό είναι ότι αν «σκάσει κάτι», όλοι «θα πάμε στον πάτο» καθώς η ραδιενέργεια φυσικά δεν θα μας ρωτήσει για να περάσει τα σύνορα, οπότε είτε έχουμε, είτε δεν έχουμε, στο «ίδιο καζάνι βράζουμε».
Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό (ουσιαστικά απίθανο λόγω των νέων τεχνολογιών που εφαρμόζονται στην παραγωγή πυρηνικής ενέργειας) οι γείτονες απλά θα εισπράττουν από εμάς, αφού θα μας μοσχοπουλάνε την ενέργειά τους.
Για να καταλάβετε δείτε το παράδειγμα της Ισπανίας: Ο Ιγνάθιο Γκαγιάν Iberdrola – που ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος παραγωγής στην χώρα της Ιβηρικής – εκτίμησε ότι οι τιμές της ενέργειας μπορεί να επιβαρυνθούν έως 25% εάν η Ισπανία επαναλάβει το λάθος που έκανε η Γερμανία.
Και προειδοποίησε την σοσιαλιστιή κυβέρνησης να μην κλείσει τους σταθμούς πυρηνικής ενέργειας θέτοντας το ερώτημα: «Μπορούμε ως Ευρωπαίοι να αποκηρύξουμε αυτούς τους φθηνούς και άφθονους ενεργειακούς πόρους, μόνο και μόνο λόγω ιδεολογίας; Ή πρέπει να είμαστε ρεαλιστές, όπως οι Αμερικανοί;…».
Εντάξει δεν είναι μόνο θέμα «ιδεολογικό». Τρελή κονόμα κάνουν οι της «πράσινης ενέργειας» στην υγεία των κορόϊδων. Γιατί νομίζετε καταρρέει η ευρωπαϊκή οικονομία; Γιατί στηρίχθηκε στους ανεμόμυλους…