Ν.Αναστασιάδης: «Αυτό που επιδιώκουμε είναι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κάθε Κύπριου πολίτη»

Ο Κύπριος Πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης, δήλωσε πως τόσο στην Ευρώπη, όσο και στα Ηνωμένη Έθνη, και όχι μόνο, μέσα από μια πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική, η προσπάθειά είναι να αποτραπούν τα όποια τετελεσμένα η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει στην Κύπρο.

Σε χαιρετισμό του στην τελετή αποκαλυπτηρίων του μνημείου της ιστορικής Μάχης της Αγίας Νάπας, στην παρουσία του τέως Πρόεδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, ο Νίκος Αναστασιάδης είπε πως “αυτό που επιδιώκουμε, που επιθυμούμε, που στοχεύουμε, δεν είναι παρά η απαλλαγή της Κύπρου από τα όποια κατοχικά στρατεύματα, η απαλλαγή της Κύπρου από τις όποιες εγγυήσεις, τις όποιες εξαρτήσεις τρίτων”.

“Αυτό που επιδιώκουμε είναι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κάθε Κύπριου πολίτη. Δεν αγνοούμε και δεν αρνούμαστε ότι οι συνθήκες και τα χρόνια έχουν καταστήσει συμπατριώτες και τους Τουρκοκύπριους. Δεν διακρίνουμε πολίτες εθνικής καταγωγής. Αυτό που θέλουμε είναι Ευρωπαίους πολίτες, που να δικαιούνται όσα και οι λοιποί των Ευρωπαίων δικαιούνται”, ανέφερε.

Σημείωσε πως “με αποφασιστικότητα προσήλθαμε στις συνομιλίες, αλλά και με περισσή αξιοπρέπεια, αξιώνοντας πως η πολιτική ισότητα δεν μπορεί να μεταφράζεται σε πολιτική ανισότητα. Σεβόμαστε και δεχόμαστε πως πρέπει να υπάρχει αλληλοσεβασμός, αλλά ο αλληλοσεβασμός δεν είναι μόνο από τη μία, αλλά και από τις δύο πλευρές που πρέπει να επέλθει. Δεν είναι από τη μία κοινότητα, αλλά και από τις δύο”.

Επεσήμανε πως η πρόταση για λύση του Κυπριακού στην βάση δύο κρατών «όχι μόνο δεν μας βρίσκει σύμφωνους, αλλά, θέλω με έμφαση να τονίσω πως, δεν είναι δυνατόν με ανάλογες προτάσεις να υπάρξει λύση που μπορεί να είναι συμβατή με το διεθνές δίκαιο, που μπορεί να είναι συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις αξίες που ανατραφήκαμε, που πιστεύουμε, που πρεσβεύουμε».

Είπε πως αναμφίβολα, η Ελληνική Επανάσταση ως η ευγενέστερη και κορυφαία στιγμή της νεότερης ιστορίας των Ελλήνων, αποτέλεσε το ισχυρό θεμέλιο της οικοδόμησης του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, συμπυκνώνοντας παράλληλα ολόκληρη την Ιστορία του σύγχρονου ελληνισμού.

Επεσήμανε πως παρά το γεγονός ότι στο σχέδιο της Φιλικής Εταιρείας για την οργάνωση της εξέγερσης των Ελλήνων κατά των Οθωμανών, η Κύπρος δεν αναφέρεται ως μία από τις περιοχές, όπου θα πραγματοποιούνταν απελευθερωτικές ενέργειες, οι Κύπριοι κατέθεσαν μία υψίστης σημασίας έμπρακτη συνεισφορά.

Αισθανόμενοι ανέκαθεν αναπόσπαστο κομμάτι του εθνικού κορμού, στενάζοντας κάτω από τον οθωμανικό ζυγό, πέραν των χρημάτων και των προμηθειών, 1000 και πλέον εθελοντές συμμετείχαν στον Αγώνα, είπε, προσθέτοντας πως “ο εκδικητικά βαρύς φόρος αίματος που πλήρωσαν οι Κύπριοι για την εν λόγω συμμετοχή δεν έκαμψε, αλλά αντιθέτως γιγάντωσε τη θέληση και τον ασίγαστο πόθο τους για ελευθερία”.

Όπως είπε, ιστορικές πηγές της εποχής μαρτυρούν ότι περίπου 130 Κύπριοι έχασαν τη ζωή τους στη Μάχη των Αθηνών, ενώ Κύπριοι ήταν και μεταξύ των νεκρών της εξόδου του Μεσολογγίου.

Αναλόγως σπουδαία υπήρξε και η δράση της «Φάλαγγας των Κυπρίων» στην Ελληνική Επανάσταση, της ομάδας Κύπριων εθελοντών που με επικεφαλής τον στρατηγό Χατζηπέτρο και υπό τη δική τους σημαία με επιγραφή «Σημαία ελληνική πατρίς Κύπρου», πολέμησαν με ιδιαίτερη γενναιότητα σε διάφορες μάχες, επεσήμανε.

“Αυτόν τον αναλλοίωτο ελληνικό χαρακτήρα της Μεγαλονήσου, κατά τη διάρκεια τριών αιώνων Τουρκοκρατίας, αλλά και τους ακατάλυτους δεσμούς των Κυπρίων με τον ελληνικό κορμό είναι που μαρτυρεί η αποβίβαση Ελλήνων επαναστατών στα νοτιανατολικά παράλια της Κύπρου, την 17η Μαρτίου του 1826, με στόχο την εξασφάλιση προμηθειών για τις ανάγκες του Αγώνα”, πρόσθεσε.

Σημείωσε πως η μοναδική επί κυπριακού εδάφους μάχη που επακολούθησε εναντίον των Τούρκων Φρουρών της Αγίας Νάπας και της Τουρκικής Φρουράς της Αμμοχώστου, αλλά και η νικηφόρα έκβασή της, εμψύχωσε τους Έλληνες της Κύπρου σε καιρούς δοκιμασίας, εμψυχώνοντας τους για τους κατοπινούς αγώνες που χρειάστηκε να δώσουν για την πατρίδα μας.

Επεσήμανε πως “συνεχιζόμενης για 47 χρόνια της παράνομης τουρκικής κατοχής αντλούμε διδάγματα και δύναμη τόσο από τον Αγώνα του 1821, όσο και από τον απελευθερωτικό αγώνα του ’55-‘59, αντλούμε διδάγματα ως πράξη αγωνιστικής αφύπνισης για τη συνέχιση και την καταξίωση που καλούμαστε σήμερα να δώσουμε, από εντελώς διαφορετικές συνθήκες, τον ειρηνικό αγώνα για επικράτηση του δικαίου”.