Είκοσι οκτώ χρόνια από όταν ο Τάσος Ισαάκ ξεψύχησε δίπλα στα σύρματα από τις τουρκικές κατοχικές δυνάμεις

Ήταν 28 χρόνια πριν, 11 Αυγούστου 1996, όταν ο Τάσος Ισαάκ που ήταν ένας από τους χιλιάδες μοτοσικλετιστές που έλαβαν μέρος στην μεγάλη Αντικατοχική πορεία που ξεκίνησε από την πύλη του Βρανδεμβούργου με σκοπό να καταλήξει στο λιμανάκι της Δερύνειας βρήκε τον άγριο θάνατο από τις κατοχικές τουρκικές δυνάμεις.

Επτά χιλιάδες μοτοσικλετιστές πραγματοποιούν αντικατοχική πορεία προς την Κερύνεια. Στη γραμμή αντιπαράταξης το κατοχικό καθεστώς ενισχύει τα μέτρα του, δίνοντας εντολές για πυρ εναντίον όσων επιχειρήσουν να περάσουν στα κατεχόμενα.

Οι μοτοσικλετιστές τονίζουν ότι η πορεία τους είναι ειρηνική, την ώρα που ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης συναντάται με τον Πρόεδρο και το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας των Μοτοσικλετιστών. Η απόφαση που λαμβάνεται, είναι η ματαίωση της πορείας.

Τότε ξεσπούν τα πρώτα επεισόδια στην περιοχή του ΣΟΠΑΖ στη Λευκωσία. Οι διαδηλωτές περνούν εντός της νεκρής ζώνης και οι κατοχικές δυνάμεις βάζουν φωτιά για να τους κρατήσουν σε απόσταση.

Στη συνέχεια, η κατάσταση τίθεται εκτός ελέγχου στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Μοτοσικλετιστές και διαδηλωτές συγκρούονται με ένοπλους στρατιώτες του κατοχικού καθεστώτος και μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης “Γκρίζοι Λύκοι”.

Ανάμεσα στους μοτοσικλετιστές, ο νεαρός Τάσος Ισαάκ που στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν Ελληνοκύπριο που δεχόταν άγρια επίθεση, έπεσε στο έδαφος.

Το εξαγριωμένο πλήθος περικύκλωσε το 24χρονο παλλικάρι και άρχισε να τον χτυπά ανελέητα με ξύλα, ρόπαλα, πέτρες και ό,τι άλλο έβρισκαν μπροστά τους.

Ο νεαρός Τάσος αφήνει την τελευταία του πνοή δίπλα στο συρματόπλεγμα της ντροπής και το όνομα του γράφεται στον μακρύ κατάλογο των ηρώων και ηρωομαρτύρων της κυπριακής τραγωδίας.

Σύμφωνα πάντως με την έκθεση του ΟΗΕ, ο Τάσος Ισαάκ ξεψύχησε σε “«ουδέτερο» έδαφος, 95 μέτρα από την ελληνοκυπριακή πλευρά και 32 από την τουρκοκυπριακή.

Η σορός του Τάσου Ισαάκ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Αμμοχώστου, ενώ ο τραγικός επίλογος γράφτηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στη γενέτειρα του Παραλίμνι, τρεις ημέρες μετά τη θυσία του.

Μια λαοθάλασσα μαυροφορεμένων μοτοσικλετιστών, συγγενών και φίλων του Τάσου, μετέτρεψε την κηδεία του σε δυναμική εκδήλωση κατά της τουρκικής κατοχής και διατράνωσε τη συμπαράσταση της, στην σχεδόν οκτώ μηνών έγκυο σύζυγο του Τάσου.

Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εναντίον πέντε ατόμων για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ:

Χασίμ Γιλμάζ, έποικος και πρώην στέλεχος της ΜΙΤ
Νεϊφέλ Μουσταφά Εργκούν, έποικος από την Τουρκία και αστυνομικός του ψευδοκράτους
Πολάτ Φικρέτ Κορελί, Τουρκοκύπριος από την Αμμόχωστο
Μεχμέτ Μουσταφά Αρσλάν, Τούρκος έποικος και επικεφαλής των «Γκρίζων Λύκων» στα κατεχόμενα
Ερχάν Αρικλί, Τούρκος έποικος από την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2012 στο Κιργιστάν και αφέθηκε ελεύθερος κατόπιν πιέσεων της Άγκυρας.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε στις 24 Ιουνίου 2008, ένοχη την Τουρκία για την άνανδρη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ.

Η θυσία του Τάσου Ισαάκ προκάλεσε ρίγη συγκίνησης αλλά και οργής στον απανταχού Ελληνισμό. Η τότε ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να γίνει ανάδοχη της αγέννητης ακόμη κόρης του Τάσου Ισαάκ, που ήρθε στον κόσμο σχεδόν ένα μήνα μετά τον μαρτυρικό θάνατο του πατέρα της.

Εκπροσωπώντας το έθνος, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Θεόδωρος Πάγκαλος έγινε νονός του παιδιού, που πήρε το όνομα Αναστασία, στη μνήμη του πατέρα της.

Το «χελιδονάκι»

Ο ηρωικός θάνατος του Τάσου Ισαάκ, που δεν πρόλαβε να γνωρίσει την μοναχοκόρη του ενέπνευσε τη γνωστή ερμηνεύτρια Χάρις Αλεξίου που έγραψε και τραγούδησε για το «Χελιδονάκι», ειδικά αφιερωμένο στην μικρή Αναστασία.