Τούρκος στρατιωτικός: Γιατί ο Ρ.Ερντογάν μπορεί να τολμήσει προσάρτηση του ψευδοκράτους της Κύπρου

Το σενάριο που θέλει τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να προχωρά πριν από τη διεξαγωγή των τουρκικών εκλογών του 2023 στην προσάρτηση του ψευδοκράτους της Βόρειας Κύπρου στην Τουρκία έχει γραφτεί και αναφερθεί πολλές φορές το τελευταίο διάστημα.

Οχι άδικα, αν λάβει κανείς υπόψιν τον αναθεωρητισμό που διακατέχει τον Τούρκο πρόεδρο αλλά και της σφοδρής επιθυμίας του να επανεκλεγεί στις εκλογές-ορόσημο, ακριβώς 100 χρόνια μετά από την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας.

Όταν όμως το σενάριο υποστηρίζεται ακόμη και από πρώην στελέχη του τουρκικού στρατού (εν προκειμένω του πολεμικού ναυτικού) αποκτά άλλη βάση και οδηγεί σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις.

Ο άνθρωπος που υπογράφει ως Φατίχ Γιουρτσεβέρ (ψευδώνυμο που χρησιμοποίηθηκε για λόγους ασφαλείας όπως αναφέρει η ιστοσελίδα Turkish Minute) βάζει λογικούς προβληματισμούς που στηρίζονται στα τελευταία γεγονότα και στα ιστορικά δεδομένα.

Η ιστορία, όπως γράφει ο Τούρκος αξιωματικός έχει δείξει ότι ο λαός στηρίζει τους νικητές. Υπό αυτήν την έννοια η νίκη του Πρωθυπουργού της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, του Μπουλέντ Ετσεβίτ, στις εκλογές του 1977 με ποσοστό μεγαλύτερο του 40% δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη από τον Ερντογάν.

Απλά ο Τούρκος πρόεδρος έχει μπροστά του μία συγκεκριμένη πραγματικότητα. Το ψευδοκράτος της Κύπρου που ιδρύθηκε το 1983 δεν αναγνωρίζεται από κανένα άλλο κράτος του κόσμου, πλην της Τουρκίας.

Επίσης, σύμφωνα με το σχετικό ψήφισμα του ΟΗΕ “η ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείας Κύπρου ως ανεξάρτητου κράτους είναι ασυμβίβαστη με τη Συνθήκη του 1960με την οποία ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία”.

Κοντολογίς, νομιμότητα… γιοκ. Μπορεί όμως αυτό να εμποδίσει τον Ερντογάν;

Κατά το άρθρο αυτό μόνο σίγουρο δεν μπορεί να φαντάζει πλέον για δύο βασικούς λόγους:

1ον γιατί ο Τούρκος πρόεδρος αισθάνεται ότι ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ των ισχυρών κρατών δεν είναι πια αυτός που ήταν πριν από 20 χρόνια. Η αμερικανική κυριαρχία αμφισβητείται ποικολοτρόπως.

2ον διότι η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και ο πόλεμος στην Ουκρανία αμφισβητούν καθαρά το status quo στην Ευρώπη έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991.

Ο Ερντογάν σ’ αυτόν τον πόλεμο είναι με… όλους. Στηρίζει την Ουκρανία με μη επανδρωμένα αεροσκάφη αλλά δεν εφαρμόζει κυρώσεις κατά της Τουρκίας και λέει σε όλους τους τόνους ότι η πολιτική κυρώσεων της Δύσης πρέπει επειγόντως να διαφοροποιηθεί.

Έπειτα, υπάρχει και η σχέση-μυστήριο Ερντογάν-Πούτιν οι οποίοι αλληλοστηρίχθηκαν πολλές φορές τα τελευταία χρόνια.

Ως εκ τούτου, συμπεραίνει ο Τούρκος αρθρογράφος, το σενάριο της προσάρτησης της “Βορείου Κύπρου” στην Τουρκία υπό ρωσική στήριξη δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Ο νυν ηγέτης του ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ αποτελεί επιλογή του καθεστώτος Ερντογάν ενώ οι όποιες διαφορετικές φωνές εντός του ψευδοκράτους “καταπνίγονται”.

Επίσης, η οικονομική κατάσταση στην Τουρκία προκαλεί έντονα φθορά του κυβερνητικού συνασπισμού του Ερντογάν κάτι που σημαίνει ότι αναζητείται κάποια “εθνική επιτυχία” ως νέο κυβερνητικό αφήγημα.

Ελπίζω, καταλήγει, ο Τούρκος αξιωματικός ο Ερντογάν να μην κάνει στην Κύπρο το λάθος που έκαναν οι Αργεντίνοι όταν ανέπτυξαν στρατιωτική δράση στα Φώκλαντ το 1982 αγνοώντας τη βρετανική αντίδραση που τελικά ήρθε και άλλαξε εντελώς τα δεδομένα.