Τηλεόραση
Την τελευταία ημέρα της τηλεοπτικής εβδομάδας, η εκπομπή βγήκε… Μεσημέρι με τον Γιώργο, χωρίς την Κατερίνα Γκαγκάκη. Την θέση της πήρε η Κλεοπάτρα Πατλάκη. Τι συμβαίνει;
Οι εξελίξεις που ακολούθησαν, μετά τον σάλο που ξέσπασε εξαιτίας των σχολίων που ακούστηκαν στην εκπομπή «Μεσημέρι με τον Γιώργο Λιάγκα», για το περιστατικό που σημειώθηκε σε βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με θύμα μια 20χρονη φοιτήτρια πάνω στην οποία εκσπερμάτισε συμφοιτητής της, ήταν ραγδαίες. Η Κατερίνα Γκαγκάκη αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση της Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου της «Τεχνόπολις». Ωστόσο, η απουσία της από τη σημερινή εκπομπή δεν συνδέεται με το γεγονός.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Κατερίνα Γκαγκάκη είναι άρρωστη και γι’ αυτό απουσιάζει από τη σημερινή εκπομπή. Μάλιστα, ο Γιώργος Λιάγκας σημείωσε ότι τη Δευτέρα θα την δούμε κανονικά στην εκπομπή.
Τα ξημερώματα της Πέμπτης, μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η Κατερίνα Γκαγκάκη είχε ανεβάσει μια φωτογραφία σκοτεινής και ανταριασμένης θάλασσας και από κάτω έγραφε τα εξής:
«Advice to my younger self #60: Κοίτα να δεις λοιπόν πώς θα χουν τα πράγματα.
Θα ‘ρθουν κάποιες μέρες που θα ξημερώνουν σκοτάδι.
Βαριές, αφόρητες, τσιμεντένιες. Μέρες, περίοδοι, στιγμές χωρίς κρατήματα, χειρολαβές και ασφάλεια. Κινούμενη άμμος οι σταθερές, κατακάθια καταιγίδας οι πεπατημένες. Θα τις ξέρεις, θα τις περιμένεις, θα καιροφυλαχτείς. Θα έχεις μάθει άλλωστε μέσα στα χρόνια να ερμηνεύεις τα σημάδια, να διαβάζεις τους οιωνούς, να ανασκουμπώνεσαι, να συγκεντρώνεσαι, να παραμονεύεις.
Θα έχεις μάθει. Ότι μόνο μόνη σου θα αποφασίζεις, μόνο πάνω σου θα ακουμπάς. Μόνο όταν το αξιολογείς η ίδια θα οπισθοχωρείς. Θα έχεις συνηθίσει.
Να μετράς και να μετριέσαι. Να ξεχωρίζεις τους άξιους, τους διάφανους, τους δοτικούς, τους παρόντες. Στα έργα. Στο εδώ, όχι το όταν και το αν. Με τον καιρό θα καταλάβεις. Θα αναγνωρίσεις , θα παραδεχθείς. Ότι θα σαι από αυτές. Που πεισμώνουν. Που επιταχύνουν λαβωμένες. Και θέλουν και διεκδικούν. Χωρίς πλάτες. Δεν ξεχνάνε, περιμένουν.
Που όταν τις πληγώνουν, δίκαια ή άδικα, φωνάζουν από μέσα τους. Πολύ, σπαραχτικά, άγρια. Βουβά. Και αντεπιτίθενται στο χρόνο τους. Μόνες. Με δύναμη, ορμή και πάγο. Με απόσταση και συνέπεια. Με στοιχεία, αλλά χωρίς απωθημένο. Με συναίσθημα προσώπου αλλά καμία έκφραση ψυχής.
Το κατέκτησαν, το τελειοποίησαν. Κι εσύ».
