Διασκέδαση
Οι ταινίες με αεροπλάνα δεν είναι για λιπόψυχους, καθώς ακόμα και οι κωμωδίες φλερτάρουν με το άγχος της πτήσης και τη συγκίνηση των αιθέρων.
«Airplane!» (1980)
Φανταστική παρωδία των disaster movies της δεκαετίας του 1970, παίρνει όλα τα άβολα και αγχωτικά της πτήσης και τα ξορκίζει με παντελώς ανόητα γκαγκς και ανώριμο χιούμορ που δεν χορταίνεις να βλέπεις. Η μητέρα όλων των παρωδιών εκεί έξω αποτελεί και έναν γρίφο για τους σινεφίλ, μιας και οι περισσότερες σκηνές διακωμωδούν σοβαρές ταινίες με απειλές στον αέρα.
«Top Gun» (1986)
Είναι γεγονός πως μετά το «Top Gun» ούτε τους πιλότους μαχητικών ούτε τον Τομ Κρουζ ξαναείδαμε με τον ίδιο τρόπο. Αφήστε που ήταν και η ταινία που έκανε κάθε πιτσιρικά εκεί έξω να θέλει να πετάξει με μαχητικό. Μελοδραματική ταινία δράσης μόνο ο Τόνι Σκοτ θα μπορούσε να φτιάξει εξάλλου.
Αυθεντική εϊτίλα, δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως επηρέασε μια ολόκληρη γενιά. Έστω και σε φαντασιακό επίπεδο. Γέννησε αστέρια με το τσουβάλι, κάτι Τομ Κρουζ και Βαλ Κίλμερ δηλαδή, πούλησε με το τσουβάλι τα τζάκετ των πιλότων και αναλύθηκε μέχρι αηδίας από κριτικούς και θεωρητικούς.
«United 93» (2006)
Είναι αλήθεια πως τα ταξίδια με το αεροπλάνο άλλαξαν μια και καλή μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου και με αυτό ακριβώς καταπιάνεται το έντονο και ανατριχιαστικό φιλμ, απεικονίζοντας όσα συνέβησαν εκείνη την αποφράδα μέρα στην «Πτήση 93». Πράγματα τρομακτικά και ηρωικά ταυτοχρόνως. Μέσα σε συνθήκες που ειδάλλως θα χαρακτηρίζονταν απίθανες.
Την ώρα που τα σύμβολα της αμερικανικής παντοδυναμίας γκρεμίζονται το ένα πίσω από το άλλο, μια τέταρτη πτήση της United Airlines έχει καταληφθεί επίσης από εξτρεμιστές. Μόνο που εδώ μια μικρή ομάδα επιβατών θα δώσει τον δικό της αγώνα για επιβίωση, γνωρίζοντας μάλιστα ήδη την τύχη των άλλων αεροπλάνων.
«Air Force One» (1997)
Εδώ το στοίχημα ήταν μεγάλο και οι ισορροπίες λεπτές. Βάζοντας βλέπετε τον αμερικανό πρόεδρο να αντιμετωπίζει προσωπικά τους τρομοκράτες είναι κάτι που θα μπορούσε εύκολα να διολισθήσει στη φάρσα. Ή την πατριωτική σαπουνόφουσκα. Με τον Βόλφγκανγκ Πέτερσεν όμως του «Das Boot» (1982) στη σκηνοθεσία και τον Χάρισον Φορντ να πρωταγωνιστεί, αυτά πέρασαν σε δεύτερη μοίρα.
«Σχέδιο Πτήσης» (2005)
Μια γυναίκα που μεταφέρει σε υπερατλαντική πτήση τον νεκρό άντρα της διαπιστώνει την εξαφάνιση της 7χρονης κόρης της. Μιλώντας για κακή μέρα δηλαδή. Η μικρή δεν είναι καν στη λίστα επιβατών και κανείς δεν την έχει δει. Ο πανικός της Τζόντι Φόστερ δικαιολογημένος και το καλοφτιαγμένο φιλμ θα τον μεταδώσει άμεσα και σε μας.
Εδώ έχουμε ένα ψυχολογικό σασπένς που σε τυλίγει σταδιακά. Με μεγάλη μαεστρία, αναμφίβολα. Αλλά και ένα γαϊτανάκι συναισθημάτων και πλοκής που αποδεικνύεται εξυπνότερο από σένα. Οι συνεπιβάτες θα περάσουν σύντομα από τη λύπηση στην επιθετικότητα και η πανικόβλητη μάνα είναι τώρα μια ημίτρελη γυναίκα που δεν ξέρει τι της συμβαίνει.
«Snakes on a Plane» (2006)
Η λατρεμένη τρασιά του Ντέιβιντ Έλις με τον Σάμιουελ Τζάκσον, η υπέρτατη αυτή καλτίλα παίζει αυτάρεσκα με τον χειρότερο εφιάλτη μας: παγιδευμένοι μέσα σε μια άτρακτο αεροπλάνου με εξαγριωμένα και δηλητηριώδη φίδια! Αρχετυπικό B-movie που είναι τόσο κακό που γίνεται τελικά εξαίσιο. Επειδή το ξέρει και δεν το κρύβει στιγμή.
Στα «ψιλά», ότι ο Τζάκσον υπέγραψε αμέσως για την ταινία με το που διάβασε τον τίτλο της. Όταν οι παραγωγοί σκέφτηκαν να τον αλλάξουν, ο ηθοποιός απείλησε ότι θα φύγει. Δεν έφυγε, κι έτσι γεννήθηκε ό,τι χειρότερο έχουμε δει εκεί πάνω. Ή καλύτερο, διαλέγετε και παίρνετε…
